The Hater

Chapter 41: *Family Restaurant*

Alexander Dominic's POV

"Axel! Where are you..." bulong ko habang hinahagilap si Axel kada section ng mga produkto. Iniwan ko ang aming cart at binuhat agad si Alice who is already starting to cry.  "Shh baby," pang aalo ko sa bata. 

Nakarinig ako ng isang ingay at agad akong kinabahan, "Mommy it might be k-kuya Axel."

Agad akong tumakbo at nakakita ng isang senaryo na na nagpapintig ng puso ko.

May isang makisig na lalaking nag aalo sa isang batang umiiyak, habang pinapaligiran ng mga trabahador sa supermarket. Nililinis na ng mga ito ang mga basag basag na grapon.

It's a scene that I've been yearning for years, to see a father and his child to be united. I felt a tear fell from my eye, good thing I'm wearing my aviator even I'm inside the mall.  

"Mommy! There's Axe--" agad kong tinakpan ang bibig ni Alice and might blow our cover as we're hiding from them. Ngunit napapikit ako ng madiin nang making tumingin si Ace saaming direksyon. 

Nabuntong hininga ako. Wala na akong nagawa kundi lumapit sakanila.

"M-mommy! H-here's my mommy, mister!"sigaw ni Axel nakabungisngis ito habang ako'y pinapakilala. 

Ngumiti ako ng alanganin at ibinaba si Alice. 

Nakita kong nag iba ang ekspresyon ni Ace, ito'y halo ng gulat at pagkalito.

"So... Twins?" sabi niya habang kumakamot sa ulo. 

"Yeah, I had twins." sagot ko habang inaayos ang jumper ni Axel at ngumiti sakanya ng bahagya. 

Fuck. Why destiny, why must you do this to me?

Ace Alliance's POV

"So... Mister do you have a girlfriend?" bungisngis na tanong saakin ng batang babaeng nasa harap ko habang ngumunguya ng fries. Inaya ko silang kumain for dinner after getting groceries, nakita ko sa ekspresyon ni Dominic na gusto niyang umayaw ngunit nagpumilit ang dalawa niyang anak, saying they're hungry and wanted to know me dahil sa nabanggit niyang he knows me.

Ngumiti ako at umiling, "Nope."

"Why not!!" pagalit na sabi nito na para bang kasalanan sa mundo na wala akong nobya after years. 

After years Dominic left me... 

"I just don't need one right now." sagot ko at tinapik ng dahan dahan ang ulo niya. 

Nalipat ang tingin ko sa isang badtrip na Dominic, "Aren't you gonna eat that?" turo ko sa spaghetti na nasa harapan niya, dahil hindi niya ito ginagalaw. 

"I'm still feeding him." tipid na sagot niya.

Wow, I can't believe Dominic would have twins. Nakaramdam ako ng isang guhit sa puso, I still love her. All the mistake I did, bumabalik ang inis ko sa sarili ko. If I had not done it, hindi mangyayari ang mga ito. Lucky guy, had this beautiful family. 

All I can do it never look back, and just accept the fact that I will never get the dream that I wanted. But I'm really confused, how come this kid is named after our future kid's name. 

"Mist-mister, t-thank you f-for being a super h-hero," nalipat ang tingin ko sa bata and smiled. 

Tumayo ako and went to their side, "Tayo, I'll feed him so you can eat." I said as I pointed my chair, "Now." surprisingly, Dominic didn't argue with me, she stands up and went on my sit and ate her spaghetti bolognese.