Boss❃Jenkai

❈Bana ihtiyacın olursa bir telefona bakar bilesin❈

Yoongi'den

Bu dünya da yapılacak en büyük hata birine güvenmektir. Ben çoktan bu büyük hatayı çoktan yaptım ve şuan cezasını çekiyorum. Elimde valizim onun evine gidiyorum çünkü alınacak bir intikamım var.

Kapıyı en sert şekilde çaldım. Çok geçmeden açılan kapı yüzümü iğrenti ile buruşturmama neden oldu. Karşımda iç çamaşırları ile durması midemi bulandırmıştı sadece. Ben bugüne kadar tek birini bu halde görmekten hoşlanmıştım.

Jimin...

Ama bitti artık. Biz bittik. Sadece o ve ben kaldık. Yalnız başımıza. Artık ne beraber sarılarak uyuruz ne dudaklarımız değer birbirine,ne de gözlerimiz...

"Yoongi?"

Sesi şaşkınlığını belli ederken bir yandan da sevincini gösteriyordu. Bıkkın bir nefes verdim.

"Beni içeri almayacak mısın?"

"Ah tabi geç"

İçeri girerken kalbim çılgına dönmüş bir şekilde isyan ediyordu sanki. Bir an için sesi kulağıma geldi miniğimin.

'Ben hala senin miniğinim Yoongi,geri dön ne olur'

Daha sonra düşüncelerimden kurtulmak için başımı iki yana salladım.

"Yoongi iyi görünmüyorsun neyin var?"

Güldüm. Acı bir gülüştü bu.

"Alınacak bir intikamım var katerina,bana yardım etmen gerek"

Bir elini duvara diğerini ise beline yaslayarak sırıtıyor.

"Demek en güçlüler bile yardıma ihtiyaç duyabilirmiş. Ne oldu Yoongi?kapıma kadar geldiğine göre gerçekten yardıma ihtiyacın olmalı. En son 'asla karşıma çıkma' diyordun da."

Sinirle soludum.

"Bak ne senin egona katlanacak halim var ne de salak salak tavırlarına"

"Çok kabasın"

"Teşekkür ederim sen de öyle. Yapacağın şey basit. Sevgiliymişiz gibi davranacaksın"

"Benim kârım ne?"

Gözlerimi devirdim. Tabii ya nasıl unuturdum karşımda Katerina var. Hiçbirşeyi karşılıksız yapamayan menfaatçi bir kız.

"Para?"

"Onu çoktan elde ettim Yoongi. Daha değerli birşey gerek"

"Ne istiyorsun?"

"İleride görürsün Yoongi. İleride görürsün,şimdi bana planını anlat"

Lisa'dan

"Tamam Jungkook sakin ol. Eninde sonunda Rosé'yi bulacağız"

V ile Jin, Jungkook'un omuzundaki elime bakarken gözlerimi devirdim. Zor durumdaydı ve bizim ona arka çıkmamız gerekiyordu. Şimdi bunu düşünemezdik.

"Anlamıyorsunuz. O Sehun'un elinde öyle hop diye bulamayız. Bu ikinci gün. Heryeri alt üst ettik bulduk mu!?"

Yumruklarını sıkarken onu ilk defa böyle gördüğümü itiraf etmeliyim. Eskisi gibi neşe saçmıyor,eskisi gibi saçma ama komik şakalar yapıp beni güldürmüyor. Sadece dolan gözleri ile cebelleşirken yumruklarını sıkıp duruyor.

"Biraz yalnız kalmaya ihtiyacım var"

Biliyorum biz evden çıktığımız anda ağlayacak.

"Jungkoo-"