Patenci Gençler

67-Barış!...

Sabah...

Doğan ve Nur...

(İkisi birbirine sarılmış)

Doğan: Nur uyan.

Nur: ğııı(uykuyla uyanıklık arasında çıkan ses ahhah)

Doğan: Hiç istemeyeceğin bir şey yapıyorsun.

Gözlerini açtı ve ne var bunda dedi.

Doğan: Sen ciddi misin? 

Nur: İstemiyorsa-

Doğan: Beni şaşırtıyorsun.(daha sıkı sarılarak)

Ela ve Uğur...

Alarm bas bas bağırır.

Ela: Uğurrr burada mısın?(gözleri kapalı)

Uğur: Ha geldik mi?

Ela: Nereye gidiyordun ki?

Uğur: Bir prensesin kalbi- ay ne diyorum ben hahah

(Ela Uğur'un kolunda yatıyor.)

Ela: Ya benim hala uykum var ama.

Uğur: Hadi okul var.

Yaren ve Deniz...

Yaren: Deniz neden yerdesin?

Deniz: Uyurken beni tekmeleyerek boks maçına tabii tuttuğun için.

Yaren: Özür dilerim.

Deniz: Günaydın öpücüğü alırsam affederim.

Yanağını küçücük öptüm.

Deniz: Hadi şimdi beni kaldır.

Elimi kaldırmak için uzattım ama o beni üzerine çekti.

Yaren: Deniz?!

Deniz: Yalnızca 5 dakika daha.

Yaren: Pff.

Yaren: Evet süre doldu.

Deniz: Seninleyken zaman ne kadar hızlı geçiyor.

Yaren: Peki hadi hazırlanalım.

....

Sınıf...

Ela ve Uğur...

Berat: Pist Ela.

Ela: Rahtsız etme beni.

Uğur: Rahat bıraksana!

Berat: Ee anne baba olmayınca eğitim alamıyorsun herhalde.

Ela: Ya sen ne diyorsun?!

Uğur'un yumruğunu sıktığını gördüm.

Ela: Uğur sakin ol değmez.(onu sıraya oturtarak)

Teneffüste bahçeyi tek başıma turluyordum.

Tam kameraların görmediği bir kısımda Berat geldi.

Berat: Seni çok beğeniyorum.

Ela: Bana ne ya bırak beni.

O sırada Doğan'ı gördüm.

Ela: Doğannn.

Berat: Sus bağırma!

Doğan: Ay yine hangi kız benim için can atıyor. Lan o Ela değil mi?

Ela: Doğ-(ağzımı eliyle kapadı)

Doğan: Ne yapıyorsun ya!(karnına tekme atarak)

Berat: Dayak istiyorsun herhalde.