Patenci Gençler

76- İzmir...

3 Gün sonra...

Yaren: Gelmiyorum ben.

Annem: Tamam sokakta kal.

Yaren: Nur'larda kalırım.

Annem: Saçmalama da son kalan eşyaları indir aşağı.

Hem ağlıyor hemde kutuları indiriyordum çaresizlik....

Uğur: Yaren diğerleri gelmek üzere.

Yaren: Tamam(çok güçsüzce)

....

Doğan: Ya bu sahne filmlerde olurdu.

Uğur: Keşke film olsa.

Yaren: Hepiniz bana yazıyorsunuz beni unutmak yok! Deniz hariç.

Deniz: O niye?

Yaren: Çünkü yeni birisi için beni unutman gerekiyor.

Deniz: Ya ne di-

Yaren: Of yeter kavga ederek ayrılmayalım.

Nur: Kardeşim benim hep geleceksin rahat bırakmam seni.

Ela: (Ağlamaktan kendisi konuşamıyor) hayırr gitme!!

Uğur: Bizde ayrı-

Ela: Olmaz.

Uğur: Zorundayız ama.

Yaren: Ya yeter bu kadar ağlamak of.

Deniz: Her şey bitmedi bitemez!

Yaren: Eskiden derdim bir daha göremeyecekmişim gibi sarıldım şuan gerçekten öyle. Sanırım ben seni uzun bir süre unutmayacağım.Seni çok seviyorum deli şey... Nur o benim her şeyde ilkim herşeyi birlikte başardık... Sonra bir manyak bize katıldı (ela:)) Ve asıl arkadaşlarımı kardeşlerimi buldum... Hepinizi çok seviyorum görüşürüz.

Deniz: Seni çok seviyorum.(dudaklarıma yapıştı)

Evet sanırım ilk ve son karşılık verişim...

Ela: Uğur seni çok seviyorum bu ayrılık güzel değil.

Uğur: N'olur bir mucize olsun...

Ela...

Ben ilk defa Uğur'un dudaklarına yapıştım ve bırakmadım.

Uğur: Görüşürüz.

Deniz: Yaren sana emanet artık.

Uğur: Ela'da sana ( Denizle sarılarak)

Doğan: Yaren telefonunu ver bir selfie...

....

Arabaya bindik Deniz'in elini camdan tuttum sonrada anneme baktım bize acıyormuş gibi bakıyordu.

Annem: Evet çocuklar kendinize iyi bakın (annem Derya ve evrim teyze ile önceki gün görüştü)

Evimiz parka çok yakındı parktan olduğunu bildiğim ama arkadaşım olmayan gençler bize doğru geliyordu.

???: Parkın patencisi gidemez.

???: Sen atarlı prensessin!

???: Burayı unutma.

???: Hep bize patende yardım ettin çok sağol.

???: Seviliyorsun!

Yaren: Bende sizi seviyorum görüşürüz!!!

....

Yaren...

Arabanın arka camından onlara baktım... Ya ben nasıl dayanacağım?

Uğur...

Ayrılık... Umarım sık sık geliriz. Yaren yol boyunca ağladı ses çıkartmadı ama göz yaşları sel olmuştu.

Annem: Evet uykucular uyanın.

Yaren: Anne uyumadım.

Annem: Uzun süredir gözlerin kapalıydı o yüzden dedim.

Yaren: O ağlamamak içindi.

Annem: İhtiyaçlarınızı giderin mola yerine geldik.

Uğur: Hadi gel.

Yaren: Anne bir daha ne zaman İstanbul'a gideceğiz?

Annem: Sürekli gelemeyiz ama tatilde-

Yaren: Tatil mi ya yok artık. Bütün düzenimiz bozuldu!

Diğerleri...

Ela: Gittiler...

Nur: Deniz nerede?

Doğan: Bilmiyorum.

Ela: Sevgilim off

Doğan: Deniz'in yanında mı olsak?

Ela: Evet gidelim.

....

Nur...

İlk aklımıza gelen yer sahil oldu.

Nur: Deniz?

Bize arkası dönüktü bakmadan efendim dedi.

Doğan: Kardeşim iyi misin?

Deniz: İyi olmamı bekleme.

Doğan: Doğru.

Nur: Bak bizim içinde zor oldu ama-

Deniz: Tamam yalnız kalmak istiyorum.

Ela: Bak bizden de ayrılma.

Deniz: Hadi gidin.

Nur: Sen bilirsin.

4 ay sonra...

Nur...

Günler haftalar geçmek bilmedi Ela'ya  alışamadım onun güler yüzü gitti kolay mı tabi....

Deniz...ondan bahsetmiyorum bile, ilk bir ay okul dışında hiç bir yere çıkmadı patenine dokunmadı bile bizimle de arada sırada konuşuyor. Yüzünde bu güne kadar tek bir tebessüm görmedim eski Deniz'i özledim...

İzmir...

Uğur...

Yaren çok değişti yeni okulunda kimseyle tanışmadı, konuşmadı... Evden okula okuldan eve, markete dahi gitmiyor.

Yaren...

Uğur... O Ela'sız cidden yapamıyor Ela'nın fotoğraflarını baş ucuna astı ben onu bu kadar güçsüz görmedim.

Annem:  çocuklar gelin bakalım.

Annem: Haziran ayına geldik dışarı bir adım bile atmadınız hadi denize gide- ovv

Kafamı çevirip anneme baktım deniz...

Annem: Özür dilerim, gitmek istiyor musunuz?

Uğur & Yaren: Hayır!