Patenci Gençler

75- Hayal...

Ertesi gün

Annem hepimizi topladı yani Uğur ben ve Deniz'i sanki veda konuşması yapıyormuş gibi konuşuyordu.

Annem: Çocuklar sizinle bir şey konuşmalıyım.

Yaren: Anne kötü birşey mi?

Annem: Senin hatta sizin için kötü.

Uğur: Ne oldu?

Annem: Benim çalıştığım şirket İzmir'e taşınıyor doğal olarak bizimde-

Yaren: Ne!? Anne sen ne diyorsun?

Uğur: Yani taşınacak mıyız?

Annem: İnanın ki istemezdim ama zorundayız işimi değiştiremem ki.

Üçümüz de birbirimize yavru köpek gibi baktıktan sonra...

Yaren: Anne biz buraya alıştık burada büyüdük nasıl olurda-

Annem: Ben çok mu istiyorum bilmediğim bir şehirde yaşamak?

Ağlayarak kalktım ,odamın kapısını kilitledim ve kendimi yatağa bıraktım.

Deniz: Başka yapabileceğiniz bir şey yok mu Burcu teyze?

Annem: Maalesef zaten tek başıma evi geçindirmek ağır geliyor bu işi kaybedemem hemde ünlü bir şirket olduğu için rahatımda.

Deniz: Tamam ne zaman.

Annem: Bu hafta gitmeliyiz.

Uğur: Peki okul?

Annem: orada bir okula yazdıracağım sizi.

Uğur ve Deniz...

Uğur: Ya ben buradan taşınamam Ela ne olacak onu nasıl bırakacağım?

Deniz: Peki ben Yaren-

Uğur: Ya tamam bu konu hakkında konuşmayalım daraldım.

Deniz: Ben Yaren'e bakayım.

Deniz...

Buraya kadar mı yani seni görmeden ben ne yapacağım? Lütfen bir mucize olsun gitme, beni bırakma... Kapıyı tıkladım.

Deniz: Yaren?

Yaren: Kimseyle konuşmak istemiyorum.

Deniz: Ben kimse miyim?

Yaren: Sanırım birkaç gün sonra evet(ağlayarak)

Deniz: Hadi kapıyı aç.

İstemeyerek kapıyı açtım.

Yaren: Mümkünse beni unutmaya şimdiden başla.

Deniz: Ben seni unutamam ki.

Yaren: Maalesef unut!

Deniz...

Sakinleşmesi için bende yanına uzandım. Sakin ol demekle geçmiyormuş şimdi anlıyorum...

Yaren: Ya İzmir ne? Düşündükçe deli oluyorum.

Deniz: Tamam düşünme artık (elimi saçının içinde gezdirerek)

Yaren: Nasıl düşünmeyeyim.

Deniz: Hem ayrılmayız.

Yaren: Buna sen inanıyor musun? Ayrıca uzak mesafe ilişkisi olan arkadaşlarıma gülüyordum ben.

Deniz: Tamam sadece böyle uyuyalım tamam mı düşünme.

Yaren: Tamam.

....

Uğur...

Arkadaşlarım, sevgilim hayallerimle beraber her şeyi İstanbul'da bırakıp gidiyorum...

Elayı aradım ve sahile çağırdım.

Ela: Uğur.

Uğur: N'ber Ela.

Ela: Ela mı? Sen iyi misin?

Uğur: Değilim hiç iyi değilim.

Ela: Ne oldu?

Konuşmadım sadece Deniz'in kokusunu içime çekerek derin bir nefes aldım.

Ela: Uğur ne oldu dedim!

Uğur: B-biz taşınıyoruz.

Ela: Nereye?

Uğur: İzmir.

Ela: Ne?! Ne İzmir'i ya!

Uğur: Kulağımda bağırmasaydın.

Ela: Ya bağırmayıp ne yapayım‽

Uğur: Biliyorum ama ben ne yapayım?

Ela: Ya gitme...

Uğur: Herkesi buraya çağıracağım.

....

Deniz: Zaten Yaren'i zor çıkarttım ne oldu?

Uğur: Nur ve Doğan'a haber vermek için hepinizi çağırdım.

Nur: Ne haberi ne oldu?

Doğan: İyi mi kötü mü?

Uğur: Kötü.

Nur: Ne oldu?

Uğur: Biz taşınıyoruz.

Doğan: Nereye?

Yaren: İzmir.

Nur: İzmir mi? Ne diyorsunuz? ne oluyor?

Doğan: Şakanın sırası değil.

Yaren: Üzgünüm şaka değil.

Nur: Ya lütfen şaka deyin.

Yaren: Nur değil de-ğil!

Doğan: Ne zaman?

Uğur: Bu hafta sanırım.

Doğan: Ya sürekli gelin bu ne ya‽

Nur: Ya ne gelmesi gitmeyin.

Yaren: Buna ben mi karar veriyorum?(dedim ve gittim)

Uğur: Şuan sinirli üzerine gelmeyin.

Nur: Ya bu günlere beraber geldik ilk oyunumu senle oynadım, ilk kelimelerimizi beraber söyledik, ilk adımlarımızı birlikte attık hani aynı gün evlenecektik nerye?!

Doğan: Evlenmek?

Uğur: Ya doğan bı dur.

Arkamı döndüm sadece baktım

Nur: Hayal defterimizi açtırtma bana!

Yaren: Bak kendi ağzınla söylüyorsun hayal ! HA-YAL