Patenci Gençler

87- Sizi bırakmam...

Parkta aval aval geziyordum hiç bir şey hatırlamıyorum ki sonra karşıma bir çocuk çıktı.

?: Selam.

Ben: Selam selamda ben seni hatırlamıyorum.

?: Nasıl yani?

Ben: Sanırım hafızamı kaybettim ne bileyim kendi adımı bile hatırlamıyorum.

?: Ben Alperen sevgilinim sende Eylül.

Ben: Ne!? Sevgilim mi?

Alpren: Nasıl beni unutursun aşkımm.

Ben: Peki annem ve babam?

Alperen: Onlar öldü sen bizde kalıyordun.

Ben: Nasıl ya ben yalnız mıyım?

Alperen: O nasıl söz ben varım :)

Ben: Tamam :)

Eylül...

İçimden bir ses sana inanmamamı söylüyor. Pek tekin gelmedin...

Alperen bana doğru yaklaştı hatırlamıyorum ki nasıl güveneyim? Tam beni öpecekken kaçtım.

Alperen: Hey ne oldu?

Eylül: Ben ben yapamam.

Alperen: Ama beni üzüyorsun.

Eylül; Ama ne yapayım?

Alperen: Neyse sonra öperim.

Eylül: Ben nerede kalıyordum?

Alperen: Bak bu oda.

Eylül: Tamam :)

Gece yatakta düşünmeye başladım acaba hastaneden kaçmasa mıydım? Of bu çocuğa guvenmeli miyim? Adım Eylül mü? Allah'ım sen bana yardım et...

....

Ela: Deniz uyu artık ne yemek yiyorsun nede uyuyorsun?

Deniz: Ela ben çok garip hissediyorum Yaren sanki ölmedi.

Ela: Deniz saçmalama lütfen uyu.

Deniz: Birinizde beni anlasaniz çık dışarı.

Ela: Yapma böyle.

Deniz: Çık!

Ela: Derya teyze Deniz çok kötü Yaren'in geri geleceğini sanıyor.

Derya teyze: Off ben ne yapacağım?

****

Bir ay sonra...

Alperen: Ama yeter bir ay oldu sevgilimi öpmek istiyorum.

Eylül: Alperen ben ne yapayım ya!? Ben biraz dışarı çıkacağım bir aydır adım attırmadın dışarı.

Alperen: Olmaz

Alperen...

Dışarı çıkarsan herkes seni tanıyor güzelim bütün oyun bozulur.

Eylül...

Artık seni dinlemicem... O uyurken bende gizlice evden çıktım. Parkta gezinirken;

?: Yaren bu sen misin?

Eylül: Hayır benim adım Eylül.

?: Nasıl ya kızım delirdin mi?

Eylül içinden: Yaren mi çok tanıdık geldi bir dakika hatırlamak üzereyim.

Başka birisi...

??: Deniz nerede Yaren?

Eylül: Deniz mi? He Bilmiyorum görüşürüz.