Benimle Misin? (Çevikçi Serisi-3)🇹🇷

30.Bölüm~Samsun'da Yeniden ☪

Rabia ve Hazar karşılarında gördükleri dostlarıyla ufak çaplı bir şok yaşasalar da yalnız değillerdi. Kapının önündeki dostları da Rabia'yı tek bulacaklarını sanırken Hazar'ı da üstelik de yüzünün bazı yerlerindeki morluklarla Atalay hariç herkes şaşkınlıkla izledi.

-"Hazar..." diyebildi Bahar sadece. O sesinde korku, sevinç ve hüzün karışımı titreşimler vardı. Sonunda kendini ablasının sesiyle topladı Hazar.

-"Bahar..." dedi ve o anda ablasının hızla kollarına atılmasıyla onu sımsıkı kucakladı.

-"Ne oldu sana böyle?" Herkes bir cevap bekliyordu. Atalay ve Rabia hariç...

-"Yaralandım önemli bir şey değil." Hazar'ın cevabının ardından Rabia misafirlerinin kapıda olmalarından rahatsız oldu.

-"Geçin içeri hadi." Dedi sevinçle. Herkes tek tek içeri girdi. Onların ardından kapıyı kapatıp içeri girdiğinde Rabia oturma odasının kalabalık olmasına ilk defa şahitlik ediyordu. Öyle güzel bir görüntü vardı ki... Gözü önce bir koltukta oturan çevikçilere ardından da diğer koltukta oturan kızlara kaydı. Ama gözleri kızlara değmeden Fatoş'un ve Bahar'ın kucaklarında olan iki tane junior Serkanlara kaydı. Fatoş'un kucağında olan ağlıyordu. Heyecanla Fatoş'un ayaklarının dibine çöktü. Ağlayan bebeğe elini uzattı.

-"Hiiii benim kuzum neden ağlıyor ki ama?" diye dudaklarını bükerek konuştuğunda bebek eli ağzında ağlaması durmuş Rabia'ya bakıyordu.

-"Gell." Dedi ellerini bebeğe uzatarak. Ve o anda beklenmedik bir şey oldu. Bebek ona elini uzattı 'beni al' dercesine. Rabia şaşırıp kaldı.

-"Ay sen teyzene mi gelmek istiyorsun ballı kurabiyem." Fatoş'un kucağından aldığı bebeği öperken bebeğin gözlerinden damlayan yaşlar yanağında asılı kalmıştı. Fakat o öpücükle bebek gülmeye başladı.

-"Hiii sen bana mı gülüyorsun. Yerim seni. Ay Fatoş adı ne bu kuzucuğumun." Fatoş güldü.

-"O kucağındaki olan senin fotoğraflarını her gün albümden alıp bana getiren teyzesine aşık Yiğit Han." Bunu duymayı hiç beklemiyordu Rabia.

-"Nee? Yani... Yani beni biliyor mu?"

-"Evet tabi. Sen yokken seni anlattım onlara ben. Teyzelerini tanıyorlar. Ama Yiğit Han daha fazla ilgili sana karşı." Rabia gülümseyerek ona baktı.

-"Teyze seni ham yapacak aşkım." Atalay sonunda dayanamadı. Güçlü bir kahkaha patlattı.

-"Senin aşkın var zaten." Rabia tek kaşını kaldırmış sağ yanağı bilmişce havalanmıştı.

-"Evet var. Biri Yiğit Hancığım diğeri de." Derken Bahar'ın kucağındaki juniora kaydı.

-"Ayy onun adı neydi?" Fatoş kahkaha attı.

-"O da Serkan Alp." O sırada ismini duyan bebek ellerini ona doğru uzattı.

-"Ayy sen de mi teyze istiyorsun aşkım." Onu da diğer kucağına alıp ayağa kalktığında onları izleyen herkesin gözlerinde sevgi vardı. Rabia'nın bu halini görmek onları çok mutlu etmişti. Özellikle Hazar'ı... Ona öyle özlemle, öyle hasretle bakıyordu ki... Bazen acaba ayrılamasaydık nasıl olurdu diye geçiriyor içinden. Onunla evlendiğini, bebekleri olduğunu, Rabia'nın onu çok çok sevdiğini... O hayalleri gerçekleşmemişti kendi yaptığı yüzünden. Ama yapacaktı. Elinden gelenin fazlasını yapıp o hayallerini gerçekleştirecekti.

Rabia ikisini de sevgiyle kucaklarken Serkan Alp sıkılmış olacak ki gözleri doldu ve hemen sonra ağlamaya başladı. Onu Fatoş'a verdiğinde Yiğit de annesinin kardeşini almasını kıskanmış olacak ki ağlamaya başladı. Onu da Fatoş'a verdi.