Kod Adı : Çilek

5.Bölüm

"Sana albüm getirdim." Diyerek merdivenin son basamağını da inip koltukta oturan Toprak'ın hemen yanına oturdu.

Gözlerini gri kaplamalı günlüğe çevirdi, "ne yapacağız ki bunu?"

"Maksat vakit geçirmek."

İlk sayfayı açtığında bulunan sayfada çift çizgi gözüken hamilelik testinin fotoğrafı vardı.

"Sana mı ait?" Dedi testi kast ederek.

"Evet."

Diğer sayfayı çevirdiğinde mavi ve kırmızı birer adet patik fotoğrafı vardı, "bunlar ona aldığım ilk giyecek."

"O zaman Toprak dayısı da ona birkaç bir şeyler alsın ilk fırsatta." Gülerek önüne döndü.

Başka bir sayfada ultrason fotoğrafını görüp yüzüne gülümseme yayıldı Çilek'in.

"İlk kontrolüne gittiğimde babası yoktu yanında. Oysa ne çok söylerdi beni sevdiğini. Bir bebeği olması için can atardı. Ama şimdi bir bebeği olduğundan bile haberi yok."

"Demek ki seni sevmemiş. Sadece zevki için seninle berabermis." Ellerini önünde kenetledi. "Ben çok isterdim bir bebeğim olmasını. Omzumda uyutmak, boynuna sayısız öpücük bırakmak ruhumda çiçekler açtırırdı. Altını bezlerdim. Erkek adam bez mi degistirirmis demezdim. Adam olan adam karısına, çocuğuna bakar! Gerekirse evde yemeği de hazırlar, çocuğunun altını da değiştirir.  Evlendiği zaman bir evi paylaşırken tüm işi kadına yıkmamalı erkek. Şöyle düşün;" bağdaş kurarak Çilek'e döndü,

"Sen o kadınla evleniyorsun. O senin hizmetçin değil hayat ortağın, hayat arkadaşın oluyor… evet sen işten yorgun geliyor olabilirsin ama o kadında tüm gün işte oluyor ve haliyle yoruluyor. Yemek yapmayı bilmiyor da olabilirsin ama en azından sofrayı kurabilirsin. Yemekten sonra ayaklarını uzatıp oturacağına yorgunluk kahvesini de sen yap… hiçbir şey yapmıyorsan da yemekte 'ellerine sağlık karıcım' de."
Başını kaşıyarak muzipçe güldü, "konu ne ara buraya geldi ya?"

"Vallaha sen en son bende bebek istiyordum dedin sonra konuştun da konuştun."

Derin bir nefes alarak düşüncelerini tarttı. Bu yapacağı hamle tüm bilindikleri değiştirecekti. Kalan son iki sayfadan birini çevirdi, bu fotoğrafta Toprak'la kendisinin evlilik fotoğrafı vardı. Toprak inanmazca ve bir o kadar da olayı anlamaya  çalışan gözlerle Çilek'e baktı.

"Bizim düğün fotoğrafımız hayatım." Maskesini çıkardı ve sehpanın üzerine bıraktı.

"Yıllar önce olan fotoğrafımız. Burdayım. Hiç bir yere gitmedim. Sadece görünüş olarak farklı geldim karşına. İyi niyetli Yağmur olarak değil de tüm öfkemle sana geldim Çilek olarak! "

Yumuşak sesiyle "Yağmur… " diyerek kollarını karşısındaki kızın boynuna sardı. Burnunu boyun girintisine koyup sayısız öpücük bıraktı. Yüzü boynuna gömülüyken konuştu,

"İçimde hep bir ümit vardı. Senin beni bırakıp gideceğine inanmıyordum. "

Kendini geriye çekip adamı göğsünden ittirdi. Sendeleyerek geriye giden Toprak, bakışlarını sarıdan kızıla boyaltılmış saç tellerinde gezdirdi. Sonra bakışları birden şiş olan karnına kaydı. Yağmur, Toprak'ın karnında olan bakışlarını fark edip konuştu,

"Uykusuz gecelere hazır mısın Toprak? Evin içinde küçük ayaklarıyla koşturan birine hazır mısın? "

"Ailemizin yeni üyesine hazır mısın babası?"

"Yağmur…" diyerek dizlerinin üzerine çöktü. Ellerini kadının şiş olan karnının iki tarafına koyup öptü.

"babacım..."