Przyjaciel mojego ojca

Rozdział 3

Po wczorajszym incydencie w mieszkaniu Aleksa, odwiózł mnie do pracy.
Po pracy poszłam do ojca pomóc mu w papierach.
Przyszedł też Aleks i dyskretnie poprosił mnie o numer telefonu.
Nie wiem czy to dobrze, że idę z nim na kolację, ale brakuje mi faceta, a Aleks mnie podnieca.

W końcu zadzwonił do mnie telefon.

- Amelia?

- Tak, słucham?

- Dzwonię, by poinformować panią, że przyjadę o dziewiętnastej

- Dziś? Proszę pana, ale nie wiem czy dam radę

- Nawet gdyby, będę o dziewiętnastej

- Jak mam się ubrać?

- Seksownie

- Do zobaczenia

Rozłączył się, a ja położyłam się na łóżku.

ALEKS

Byłem szczęśliwy, że Amelia się zgodziła. Zachowywałem się jak piętnastolatek latający tak za nią, ale czułem, że muszę ją mieć.

AMELIA

Przez cały dzień oglądałam seriale. Miałam wolne, więc nie wiedziałam co robić. W końcu o piętnastej poszłam wziąć kąpiel. Kiedy wyszłam owinęłam się ręcznikiem i poszłam do gardetoby. Chwyciłam bieliznę i czarne szpilki. Zdecydowałam się na bordową sukienkę. Pomalowałam się lekko i dobrałam biżuterię.

Usłyszałam telefon.

- Słońce już jestem.

- Zaraz zejdę

Wzięłam torebkę i zeszłam na dół.

- Wychodzę!

- Dokąd? - zatrzymała mnie mama.

- Jestem umówiona

- Kiedy wrócisz?

- Klaro nie męcz naszej córki, jest już dorosła.

Dzięki tato!

Wyszłam i wsiadłam do czarnego Audi.

- Witam piękną panią... Wilk?

- Witam pana Króla. Jestem Amelia Korona. Nie mam nazwiska rodziców.

- Rozumiem. Witam panią Koronę. Nieźle się uzupełniamy.

W sumie dobry zbieg okoliczności.

- To gdzie jedziemy?

- Niespodzianka

Dotarliśmy do włoskiej restauracji.

- Aleks tu musi być drogo..

- Nieważne - przerwał mi - chcę z tobą spędzić miły wieczór.

Poszliśmy do wejścia.

- Mają państwo rezerwację?

- Oczywiście. Aleksander Król.

- Zgadza się. Zapraszam.

- Dziękujemy - podziękowałam, a Aleks chwycił moją dłoń i splótł nasze palce.

Wpatrywałam się w nasze dłonie, aż nie doszliśmy do stolika.

- Amelia powiedz mi coś o sobie. Jak to się stało, że jesteś adopcyjnym dzieckiem Miłosza?

- Nie lubię o tym rozmawiać - wyprostowałam się na krześle.

- Dzień dobry, mają już państwo wybrane zamówienie?