ily. | yoonmin

059

And Yoongi was actually the first person I saw when I opened my eyes again. He was smiling at me, where in fact the eyebags on his pale face were evident. Kahit na alam kong pagod siya at walang tulog, nandyan siya sa tabi ko para bantayan ako. Pinauwi niya na din si Jungkook at Taehyung para naman makapagpahinga sila dahil ala una na ng umaga.

"You'll be staying at my condo." He told me while he's fixing my things.

Pwede na daw kasi kami umuwi sabi ng doktor. The doctor just gave me prescriptions and told me the kinds of food I cannot eat for a while so my digestion will not be triggered again.

At gusto na akong iuwi ni Yoongi kesa magstay pa ako sa hospital. I sensed that he hates hospitals kaya ayaw niyang magtagal. Maybe because of...Nevermind.

"At bakit?" Tanong ko.

"You'll be safer there." Yun lang ang sinabi niya at binuhat ang bag ko.

"Maayos naman na cctv sa floor natin ah!" I said. Sira kasi yun at ni-hindi man lang inayos ng management pero sabi ni Yoongi na he demanded them to fix it right away dahil delikado na walang cctvs.

"Taehyung already sold his condo."

Nanlaki ang mata ko sa gulat, "Edi bibilhin ko yung kabila!"

"Baby, please wag nang makulit." And then he sighed so I just shut my mouth.

Jimin, wag nang makulit. Pagod na asawa mo–este manliligaw slash neighbor mo.

Lumapit siya sa hospital bed kung saan ako nakaupo at hinalikan ang noo ko. Pagkatapos ay niyakap niya ako at dahan dahang sinuklay ang aking buhok. Tumaas ang balahibo ko sa ginawa niya. It's so soothing and comforting and I can also hear his heartbeat.

"I want you to be safe." Mahina niyang sambit saakin.

"O-okay." I stuttered. My heart was racing so fast.

Teka!

Yoongi and me? In the same condo? Parang... ano.

Hindi ko ata kaya yun?

Ano ba pinagiisip mo, Jimin?! Bakit naman hindi mo kaya na nasa iisang condo lang kayo? As if namang tabi kayo sa higaan at sabay na maliligo!

Oh my god, what the hell did my mind just blurt out???

"Uwi na tayo."

Kumalas si Yoongi sa yakap. At yumuko ako agad.

I don't want him to see my blushing face! Baka magtanong pa! Ano sasabihin ko?

'Sabi kasi ng isip ko hindi naman tayo tabi sa higaan at sabay maliligo kaya bakit ako matatakot?!' Ganon?!

"Baby. Let's go." Pagtawag niya saakin.

Napapitlag ako nang hawakan ni Yoongi ang kamay ko, inalalayan niya ako patayo at sinuot ko ang slippers ko . Nagsimula na kaming maglakad palabas ng kwarto.

"O-oo haha uwi na tayo." I stuttered again.

Kumalma ka, Park Jimin! Napakalikot ng isip mo.

"I already fixed your room."

"Ah ganon...Thank you." Mahina kong sambit.

"I also told the company that you'll be having your leave."

Napatingin ako sakaniya, "Hala! Ayos naman na ako!"

"No. You need to rest."

"Food poison lang naman yun! Kaya ko na." Pagdepensa ko.

Food poison lang yon, si Jimin ako. Hindi ako papatalo!

"Jimin." His low baritone voce made me shut up again.

"Oo na, sige na." I sighed.

Grabe, isang tawag lang mapapa-shut up na agad ako. Pero, I swear hindi ako under.

Nawala ang pagkakunot ng noo niya at ngumiti saakin, "I will also have my leave."

"Ha? Bakit? May sakit ka rin?" Pagtataka ko. Hinawakan ko siya sa noo para alamin kung may lagnat siya.

Bahagya siyang natawa, "I'm not sick. I'm going to take care of you."

"K-kaya ko na sarili ko!" Sabi ko sabay alis ng kamay ko sa noo niya.

"Nope, I'll be your nurse Yoongi for 2 days." He said with finality.

I guess I have no choice?