--Bratty--
Kinabukasan ay late na akong nagising– na hindi na naman talaga nakakapagtaka. Medyo masakit pa rin talaga kasi ang katawan ko.
Ng sa wakas makabangon ako at makalabas ng aking kwarto– na pananatilihan ko sa huling limang araw ko rito, ay nabungaran ko si Fredrick na topless na kumakain ng agahan.
Kahit kailan talaga.
Nakangiti ko siyang hinarap at binati ng magandang umaga.
Sinabayan ko na rin siya sa pagkain.
Afterall, huli na rin naman ito.
"Uhm, Mahal ko. Baka medyo maging busy ako ha, alam mo naman. Business matters."
Nginitian ko lang siya at binigyan ng matamis na ngiti.
Ito na rin naman ang huli kong beses na mangingitian siya, kaya lulubos-lubusin ko na.
"Pero para makabawi ako sayo, kung gusto mo. Kumain tayo sa labas sa Friday."
Sa nakikita ko mukhang wala talagang bakas na naalala niya ang nangyari kagabi.
Mabuti naman...
At hindi ko na rin naman sasabihin sa kanya, hindi naman na mahalaga pa yun.
"Hindi na.... Fredrick."
Tuloy lamang ako sa pagkain nun pero nararamdaman ko ang titig niya saken.
"Bakit?" Simple kong tanong para sa mariin niyang mga titig.
"Ah-eh, w-wala-wala. Hehehe." Napakamot siya ng kaniyang batok. Ipinagkibit-balikat ko na lang yun at itinuloy ang pagkain hanggang sa matapos.
Matapos ang agahan ay hinugasan ko na ang mga pinagkainan. Siya naman ay nagtungo na sa banyo upang maligo.
Ng matapos ako at patungo ng aking kwarto ay biglang bumukas ang pintuan ng kaniyang kwarto at bumungad siya saken na hirap mag-ayos ng kaniyang neck tie.
"M-Mahal. Patulong naman oh." Waring may paglalambing at hiya niyang paghingi ng tulong.
Nakukyutan man at bahagyang kinilig ay binigyan ko lang siya ulit ng matamis na ngiti.
"Kaya mo na yan, ang laki-laki mo na eh." At nilampasan ko siya patungong kwarto ko.
"Nga pala, Fredrick. Dito na lang ulit ako sa kwartong ito. Tama ka, masikip nga pala diyan sayo. Hindi ako kasya."
Pero ang daliri ko ay nakaturo sa kaniyang dibdib, partikular sa kaniyang puso.
Hindi ko na tinignan pa ang ekspresyon ng kaniyang mukha. Nagpatuloy na lamang akong pumasok, pagkatapos ay isinara ko at sinandalan ang pinto.
Napakahirap pala ng ganito.
Pero masasanay din ako. Ituturing ko siyang hindi mahalaga sa loob ng huling limang araw.
Kaya mo yan, Bratty.
------------------------------------------------
Pagsapit ng tanghali, di tulad dati ay hindi ko na siya pinagkaabalahan pang paglutuan ng tanghalian.
Ganun lamang ang mga ginawa ko ng mga nagdaang-araw.
Hindi ko na siya kinakamusta at pinapansin masiyado.
Hindi na rin ako nagpupunta pa sa kaniyang opisina.
Para ano pa? Hindi ko na siya inaasikaso. Hindi ko na rin siya ipinagluluto ng kahit na ano.
Pag-umaga, huli akong gumigising at hindi ko na siya maabutan.
BINABASA MO ANG
Malaya ka na (GayxStraight) (Slow Update, College Na Eh!)
General FictionBratson Aguilar Dela Vega. Simula't sapul ay anak-mayaman kung kaya't lahat ng gusto niya ay kaniyang nakukuha. Kasama na rito ang pagtanggap ng kaniyang mga magulang sa kaniyang kasarian. But multiple rejections started to change his point of view...
