CHAPTER 6

761 21 0
                                    

Napabalikwas ng bangon si Delaine nang maramdaman ang malamig na tubig na dumapo sa buo niyang katawan.










Umangat ang tingin niya sa may gawa n’yon sa kanya at tila nanlaki ang mata niya sa nakita.










"S-sino ka? A-anong kailangan mo sa ‘kin?" Nangangatal na tanong niya rito habang nakatingin sa mukha nitong nakangisi.










Sinundan niya ng tingin ang ginagawa nito ng may kinuha itong papel at nagsulat doon.










Pinagmasdan niya ito ng mabuti kahit na natatakpan ito ng sumbrero, pero agad siyang napasinghap ng matalim itong tumingin sa kanya.










Kalaunan ay hinarap nito sa kanya ang papel na sinusulatan nito.










"If you want to survive and save your life, I need you to tell a story?" basa niya sa sinulat nito at tumango naman ito.










"W-what kind of story?" she asked while stuttering.










Napakamot ito sa batok at muling nagsulat.










Napapalunok nalang siya kahit na wala pa itong ginagawa dahil na rin siguro sa kutsilyong katabi nito.










Napaigtad siya nang itapat nito ulit sa kanya ang papel na hawak nito.











"Anything. That can make me fall asleep" basa niya ulit sa sulat at hindi naiwasang tignan ito sa mata.










"P-paano kapag hindi ka nakatulog sa kwento ko?"










Napalunok siya ng tumalim ang mga mata nito at muling kinuha ang papel para magsulat. Pero hindi na nito inalis ang tingin sa kanya kaya wala siyang magawa kung hindi ang titigan din ito.










He is the serial killer. Alam kong siya 'yong hinahanap ng mga pulis, pero bakit? He's handsome and he looks like a good man. She said through her head.










Nawala ang malalim na iniisip niya nang muli nitong iharap sa kanya ang papel na sinusulatan nito.










Pipe ba ito at hindi ito magsalita nalang? Hindi niya naiwasang sabihin sa isip niya.










"Then I need to taste your blood. You ask so many questions, start telling me a story now. You're quite noisy" she read what he wrote.










Hindi niya  naiwasang hindi mainis sa sinabi nito.











"Sorry naman po... pero baka meron kang damit ja’n. Kailangan kong magpalit baka magkasakit ako" turan niya rito.










Nagpaawa effect siya kahit na ang talim ng tingin nito sa kanya. Pero hindi niya naiwasang mapangiti ng tumayo ito kasama ang kutsilyo.










He's quite good too. Nakangiting sambit niya sa kanyang isipan.










Napapikit siya sa inis ng basta nalang nitong hinagis ang damit sa mukha niya. Inis na kinuha niya ang damit at muli niya na namang tinignan ang killer.











"Baka pwedeng kalagan mo ‘ko kahit sa kamay lang. Hindi kasi ako makakapagbihis kung nakatali ang mga kamay ko" nakangiwi niyang saad rito at kahit napaatras siya dahil sa hawak nitong kutsilyo ay kinalagan pa rin siya nito.










Nakangiting kinuha niya ang damit at nag-umpisa nang tanggalin ang butones ng uniform niy nang maalalang nasa harap niya pala ang killer.











Pagtingin niya rito ay bahagyang nakaawang ang mga labi nito at hindi makapaniwalang napatingin sa kanya.










Napatikhim siya ng wala sa oras. "Uhm. Ako nalang ang tatalikod" saad niya at tumalikod rito.










Nang tuluyan na niyang matanggal ang mga butones ay nag-alinlangan pa siyang hubarin iyon. Buti nalang at nakatube siya kaya kahit papa’no hindi siya makikitaan.










Napaigtad siya nang maramdaman ang malalapad at magaspang na kamay nito na dumapo sa nakalitaw niyang mga balikat.










"T-teka lang—" hindi na niya natapos pa ang sasabihin niya nang dumiin ang pagkakahawak nito sa balikat niya.











Napakagat labi siya nang maramdaman ang labi nitong dumampi sa balikat niya.










Natakpan niya nalang ang bibig niya nang maglandas ang dila nito patungo sa puno ng tainga niya.










Hindi niya magawang makakilos dahil serial killer ang kaharap niy, anumang oras ay pwede siya nitong patayin.










"Aahhh..." Hindi niya na naiwasang mapaungol nang maramdaman ang pagpisil nito sa dalawang dibdib niya.










Pero tila napaso ito ng marinig ang pag-ungol niya dahil bigla itong lumayo.










Sa nerbyos na baka saktan siya nito ay dali-dali niyang isinuot ang damit niya.










Pagharap ay napaiwas siya ng tingin rito at muli naman nitong kinuha ang papel at nagsulat.










Now. Pagkakabasa niya sa sinulat nito at alam niya na ang tinutukoy nito kaya umayos siya ng upo sa harapan nito.










"It's been 10 years when a good man left his only girl..." Umpisa niya at muling nanariwa ang isang alaala sa kanya.









| | To be Continued... | |

He's The Serial Killer (COMPLETED)Tahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon