ADİ | TEXTİNG

21 -final part 2-

-Çağrı-
1 sene sonra

Derin bir nefes alıp titreyen ellerimle pakette kalan son sigaramı yaktım.

Melek'imin yanında oturuyordum. Mezarı o gün onu kurtardığım uçurumdaydı. Ben kurtarmıştım sikiğin biri onu öldürüp gitmişti.

En çokta üzüldüğüm şey Melek'ime, canıma 'o sana bir şey yapamaz. Yaklaşamaz. Nefesini keserim' dedikten sonra o piçin Melek'imin nefesini kesmesiydi.

Yanımda bulunan şişe suyu mezarın başından başlayıp döktüm. Mezar değil çiçek bahçesi gibiydi. Papatyalar açmıştı her tarafta.

"Özür dilerim..."

Bir anda soğuk bir rüzgar geçti ve ürpermeme neden oldu. Cebimden çıkardığım mektupla başımı yanımda yatan Melek'ime çevirdim.

Flash back

Minik adımlarla odama giren sevgilime baktım. Bir şey söylemek istiyormuş da söyleyemiyormuş gibiydi.

Yanıma gelip tedirginlikle yatağımın başına oturdu. "Çağrı ?"

"Hı ?" dedim elimde ki kitapla ilgilenirken.

"Sana bir mektup vereceğim ama şimdi açmayacaksın." dedi elinde ki kağıdı bana uzatırken.

Gülmeye başladım. "Yoksa mektup arkadaşı mı oluyoruz ?"

"Dalga geçme ve şimdi açmayacağına söz ver !" dedi.

"Söz veremem hatta...." kağıdı açıyordum ki elime vurdu.

"Ah acıdı ama !"

"Ya bir kere beni dinlesen olmaz mı ?" dedi sinirle. Kollarını birleştirip başını başka yöne çevirdi.

Bu haline dayanamayıp kendime çektim ve yanağına ufak bir öpücük kondurdum.

"Tamam peki. Ben ne zaman açacağım bunu ?" dedim.

Anında yumuşadı. Başını göğsüme yaslayıp cevapladı.

"Benden sonra sevgilim."

"Senden sonrası diye bir şey olmayacak." dedim kendimden emin bir şekilde.