DRAGON FRUIT

CHAPTER 11

WEDDING DRESSES

--
-
*Miah point of view*
-
Its been a year nadin pala.. pero na ang hinihintay ng lahat. Kailan lang, exited akong isuot ang Doctor's Gown ko kasi doktora na'ko. Ngayon, Its a wedding gown. Nakakaiyak lang kasi ang tagal ko'tong pinangarap na ngayon ay tutuparin na ng lalaking pinaka-mamahal ko.. si dexel.
--
Suot ko ngayon ang white gown, may hawak na tulips at hinihintay nalang ang pag lakad ko sa altar.
-
-
*dexel point of view *
-
Pagka-labas ko ng kwarto ko ay tinawag ako ni von.
"Handa kanaba?" Tapik nito sa aking balikat
"Oo naman. Handang handa na!" Tapik korin sa kaniyang balikat
"Ikaw ba handa na?" Bukas na kasi ang kasal nila.
"101% sure na!" Nag tawanan kami,
-
-
*miah point of view *
-
Narito ako ngayon sa dulo ng altar, ihahakbang ang mga paa papunta sakaniya. Naiiyak na'ko pero bakit ganun? Wala akong maramdaman na lungkot. Siguro nga't.. Hindi namin itinama ang pagkakamali sa isa pang pagkakamali.
-
-
*nathalie point of view*
-
Bakit ang tahimik naman ni Stanley ngayon?
"Stanley are you alright??" Hinawakan nito ang mga kamay ko
"I just cant wait for our turn..to marry." Mahinahon niyang tugon sa akin. Nginitian ko siya..
"Those weeks to go stanley.."
bumaling na ang atensyon ko kay miah na palakad sa harap ng altar. Hindi naman masama maging ma-issue diba? Ang masama lang kung pikon ang ini-issue mo haha joke.
"Bakit ka natawa dyan?" Tanong ni stanley sa akin
"Ah--wala.. may naisip lang" isa kasi ako sa nag issue sakanila non kila dexel at miah. Akalain monga naman.
--
-
*Jossa's point of view *
-
So hanggang tingin nalang ako sakanila? Ako ata yung kahuli-hulihang ikakasal sa Dragon Fruit.
"Jossa okay kalang?" Nilapitan ako ni jed habang may dalang pink tulips.
"Ang bilis ng araw noh?" Usad nito habang pinapanood din si miah sa paglakad papuntang altar.
"Kaya nga.." napatingin ako sa pink tulips na hawak niya. This is it! Makaka-pangasawa nako ng mathematician.
Tumingin ito sakin
"Here this is for you." Tinanggap ko'to at ngumiti sakaniya
"Thank you.." masaya kong bati. Ang bilis naman Lord.
"Be thanks for him." Tinuro ni jed ang lalaking naka toxido, killer smile, blue eyes at matangkad katulad ni jed. Akala ko si jed ang may bigay ng pink tulips nayun.
"Pinsan ko. Crush ka 3 years na" paliwanag ni jed. Bakit ngayon lang umamin yan ha? Edi sana, edi--sana.. may lovelife din ako!
Kinawayan ko'to at bakas sa kaniya pamumula ng pisngi. Mistiso kasi.
"What a tomato.." bulong ni jed. Kaya natawa kaming dalawa.
Binaling na namin ang atensyon sa ikakasal na si miah at dexel.
--
-
*miah point of view*
-
Those steps, and go.
Inabot ni daddy ang kamay ko kay dexel
"Im trusting you.." mariin na banggit ni daddy
"Opo tito" sa pag abot ng aking kamay
"Tara honeymoon na tayo" biro ni dexel sa akin. Kaya pinalo ko'to ng bahagya.
"Joke lang.." bawi pa nito.
-
Ang saya-saya namin ngayong araw, tanging aming mga mata lang ang nasasalpukan na nakaharap sa altar.
-
"Dexel do you accept her as your wife?" Tumingin si dexel sa akin.
--
-
*dexel point of view*
-
*yes* is not enough to answer for being her husband. I can love her more than *yes*
-
"More than I love her.. more than yes father." Sagot ko dito. Nag ba-badya ng pumatak ang luha ko. Tumingin ako sa mga tao, napansin ko si tito.
I can be her shield.. I can be her proof. Kaya kong mamatay para isang babae, at si miah yun.
-
-
*Miah point of view*
-
"Do you accept him as your husband?" Simula palang maging kami, tanggap na tanggap kona sa sarili ko na he's my future husband.
"As my part of my past and my future husband.. and now the present, I will say yes father." Naiyak na ako kaya naman nag labas si dexel ng panyo para punasan ang mga luha ko.
"I pronounce you husband and wife.. You may now kiss the bride." Unti-unti nang idinikit ni dexel ang kaniyang mga labi sa akin. Dama ko ang panginginig ko dahil sa halo-halong emosyon.
Nang kumalas na ito sa pagkaka-halik sa akin, nag palakpakan ang mga kaklase ko noon na mga pamilya kona.
--
-
*shane point of view*
-
"I cant wait for our moment" banggit ni von sa akin. Oo nga pala, bukas na pala ang kasal namin.
"Me too.." hinalikan nito ang noo ko gaya ng lagi nyang ginagawa.
"I cant b- breathe" agad naman ako inalalayan ni von.
-
-
*von point of view *
-
Agad ko siyang inilabas sa loob ng simbahan.
"Von anong nangyayari?" Tanong ni krizl
"Hindi makahinga.." inalalayan din nila arcy at miller si shane.
"Dalin mona sa hospital" tugon ni miller sa amin.
Nakita ko si lou
"Lou sabihin mo nalang kay dexel at miah Congrats." Tumango naman ito kaya kara-karaka kaming sumakay sa kotse papuntang hospital.
-
-
Pag punta ko sa nurse station
"Where's Doctor Clei?" Pag hahanap ko dito. Siya kasi ang doctor ni shane nun
"She died past few weeks ago.." matamlay nitong sagot sa akin. Nag halo-halo nadin ang emosyon ko. Natulala na ako. Hanggang sa may lumapit sa akin
"I can handle this" sambit naman ni eliza na doctor din dito sa hospital.
Isinugod muli si shane sa emergency room.
Kaya bumalik muli ako sa nurse station.
"Bakit namatay si dr. clei?" Tanong ko muli dito. Naging kaibigan kona kasi yun.
"Car accident.." sagot nito sa akin. Muli akong nalungkot sa nangyayari.
Maya-maya pa'y dumadating na sila nathalie
-
"Ano na lagay?" Kabado nitong boses
"Magkano daw heto 1 billion sabihin monalang sakin ang kulang pa.." pag abot ni aaron ng tseke sa akin
"Ano ba kasing nangyari?" Tanong naman ni lei
"Bigla nalang kasi siya hindi maka-hinga" pangatwiran ko ang matamlay kong boses.
"Bakit kayo nandito? Kailangan kayo don nila miah at dexel" inayos ko ang buhok ko
"Mas kailangan mo kami" tugon naman ni aaron.
Dikalaunan..
-
"Dr. Eliza? Ano na lagay?" Tinanggal na muna nya ang mask nya.
"She's fine.. baka masyadong napagod lang. Last month lang kasi ang last operation nya." Tugon nito sa akin.
Naka-hinga kami ng maluwag, lalo na ako.
-
Sa aming pag pasok sa kwarto,
Hinimas ko agad ang noo niya't hinalikan pa'to.
"Sleeping Beauty kananaman hon.." bulong ko dito.
Isang oras na syang tulog hanggang sa..
"Hon gising kana.." bati ko dito at hinawakan ang kaniyang kanang kamay
"S-sino ka?" Matamlay nitong boses. Gumuho ang mundo ko sa sagot niya sa akin. Hindi maaari, ikakasal pa tayo.
"Ako to.. von.. hon I love you buti gising kana.." lakas loob kong banggit sakaniya..
"Hindi kita maalala.." Bakit parang sakin lamang may galit? Ang madayang tadhana di namamansin? Wala nabang karapatan na pag bigyan ang hiling na pakasalan si shane? Agad na akong tumawag ng doctor
-
-
*shane point of view*
-
Wala akong maalala ng kahit ano. Hindi konga alam ang pangalan ko-- pero siya parang kilalang-kilala ko. Wala akong matandaan.
-
-
*von point of view*
-
"Temporary amnesia siya.. ganun talaga kapag nag hihilom na ang opera." Paliwanag ni dr. Eliza.
Agad naman na itong umalis sa kwarto
"Hi amnesia girl. Im von" kailangan kong lakasan ang loob ko.
"Im your honey bunch sweety pie your cupcakes" pinapasaya ko siya. I dont need anything.. I just need her smiles because of me.
Nilapitan ko ito,
"Bukas na ang kasal natin.. Alam kong maalala ako ng puso mo." Bulong ko dito.
--
-
*shane point of view*
-
Ang gaan ng loob ko sa lalaking to. Bakit pag dating sakaniya, Hindi kona mabilang ang mga pag tibok ng puso ko.
Oo v-von.. I can marry you without my memories.
-
-
*von point of view *
-
Nakauwi na si shane kagabi pa dahil pahinga lang naman ang kailangan niya.
-
Kinabukasan nag tiwala ako sa lahat ay magiging maayos.. inaayos na nila ang kasal ko. Nag tiwala din si shane kahit hindi niya ako maalala. Ang binigay ni aaron na 1 billion pesos ay pinang book ko sa Chicago para sa honeymoon namin ni shane.
--
-
*shane point of view *
-
I can't remember anything.. pero magaan ang loob kong successful ito. Mahal na mahal siya ng puso ko. Mahal na mahal ko si-- hindi kona maalala.
--
-
*Author's point of view*
-
Magiging successful kaya ang kasalan nila gaya ng pag titiwala nila sa isa't isa? O baka naman may humadlang muli sakanila?
-