LITTLE CHILDREN WANTS TO PLAY
--
-
*after 9 months*
-
-
*eliza's point of view*
-
Nag lalakad ako papuntang emergency room para asikasuhin ang may l-labor dapat bukas.
Sa aking pag pag pasok na mukaan ko kung sino ang ito.
-
"Lou?" Tawag ko dito, agad ko'tong inasikaso dahil bakas kay Justine ang kaniyang kaba.
"D-doc?" Sambit ni justine na pawang pawis na pawis na sa nerbyos
"Ako na bahala.." mahinahon kong tugon dito. Kaya sa pag punta namin sa operating room, *No things that easy, but there's a things can makes it easy.* sabi ko sa sarili ko para motivation.
-
-
*Justine's point of view*
-
Magiging tatay nako, magiging tatay nako, magiging tatay nako!!
Paulit-ulit kong iniisip to dahil napaka sa ko ngayong araw. Halo-halong emosyon ang nararamdaman ko. It almost 9 months that we wait for it.. at heto na.
-
-
*lou's point of view*
-
"Ahhhhhhh!!!!" Sigaw ko dahil napaka-sakit mag anak ng normal. Cesarean sana ako kaso suggest ng doctor normal nalang.
"Iri pa! Isa pa!" Banggit ni eliza sa akin kaya naman..
"Aaahhh!!!!" Sa aking huling pag iri, narinig kona ang iyak ng anak ko.
"Ang gwapo naman.." bati ni doc sa anak ko.
Maya-maya pa'y inilagay ni doc eliza sa aking dibdib ang aking anak, unang yakap sa aking anak.. unang iyak, unang halik.
--
-
*justine point of view*
--
Lahat gagawin ko para sa mag ina ko, tatay na ako.. at hindi ko bibiguin ang pangako kay lou sa altar.
Iniisip ko ang mga ito habang hawak ang aming anak.
"Hey okay kalang?" Kalabit ni lou sakin. Natulala na pala ako sa anak namin
"Okay naman.. ikaw dapat ang tinatanong ko niyan." Ngumiti nalang to sakin at muling natulog. Pagod na siya, pero umiyak ang anak namin. Kaya ko kinantahan ito.
-
"iingatan ka
aalagaan ka
Sa puso mo ikaw ang pag asa
Sa aking mundo may mag babantay sayo
Ang awit ko ito'y pag mamahal ko."
--
Sa pag tulog ng munti naming anghel, naalala kolang ang mga panahon na ako pa ang karga ni papa at kinakantahan naman ako ni mama. Pero ngayon, handa na akong manahin ang lahat ng iyon.. para sa aking anak at kay lou na mahal ko.
-
-
*flor point of view*
-
"Doctor loreno please proceed in the emergency room" sa pag salita ng nurse galing sa nurse station agad na akong pumunta sa emergency room.
Sa aking pagkarating bumungad sa akin si nathalie na manganganak na.
"Dalin na sa operating room." Pagkasabi ko nito agad naman ako nauna dun nang makasalubong ko si eliza.
"San punta mo?" Tanong nito sakin habang may hawak syang mineral water
"Operating room. Manganganak na si nathalie yung dati nating kaklase." Ngumiti ako dito. At ganun din sya
"Nanganak nadin si lou kanina lang.. sabay sabay haha" tawa nito sakin kaya natawa nalan din ako paalayo sakaniya at pumunta sa operating room.
--
*after 1hour*
-
-
*stanley point of view*
-
Pinag mamasdan ko anak namin matulog ng mahimbing. Hindi ko maiwasan na ngumiti sa saya.
Maya-maya pa,
"Nathalie gising kana.." masaya kong bati dito sa pag mulat ng kaniyang mga mata
"Baby natin." Inihiga ko ang baby namin sa kaniyang kanang braso.
"She's so cute.." sabi nito kaya hinalikan ko to sa noo
"Like me haha" biro ko sakaniya. Kaya naman bumaling nalang ang atensyon ni nathalie sa anak namin.
---
--
*eliza point of view*
-
Sa aking pag takbo papuntang emergency room nakasabay korin si flor, jossa at trixzy.
"Bakit?" Tanong nila sakin habang tumatakbo
"Manganganak na si miah" tugon ko dito
"Manganganak nadin si shane.." paliwanag naman ni jossa
"Eh? Ngayon nadin manganganak si diana." Saad naman ni flor.
"Ngayon din si janell" sabi naman ni trixzy
-
"Ahhhhhhh!!" Sigaw ni diana sa hirap
"Onti pa sige iri pa." Komento naman ni flor
"Aahhhh!" Muli nanaman niyang sigaw
--
"Fuuugdeee!!!!" Sigaw naman ni shane habang pawis na pawis na
"Watdahek! Push molang!" Tugon naman ni jossa.
-
"Arayyyyy!!!" Sigaw ni janelle
"Keri yan!!" Bawi ni trixzy
--
Samantala ako ay tamang hiwa lang kay shane dahil cesarean siya.
"Kalma guys.."aking pagyayabang sa mga to kaya inirapan ako ni jossa.
"Joke lang" nagawa kopang mag biro habang inooperahan ko si shane.
-
Di nag tagal,
Sabay-sabay umiyak ang mga sanggol.
1:30pm. Nakakatuwa lang at sabay-sabay silang naisilang..
-
*10 years after.*
--
*Author's point of view*
--
Ano pa kaya ang mangyayari sa nalalapit a
Na pag tatapos ng kwento,
-
YOU ARE READING
DRAGON FRUIT
RandomSometimes we met because of the memories, sometimes we had memories because we met, and sometimes we met because we are going to makes a happy memories.. and that is Dejavu.