the spy

deel 3

Ik word wakker van de wekker die veel te luid staat. Ik wist niet eens dat ik een wekker had. Waarschijnlijk heeft Rose die geïnstalleerd. Gisteren had Rose mij alles uitgelegd. Van het ontbijten tot naar school gaan, alles was tot in de details uitgelegd. Ik sta op en ga naar de badkamer.

-'Goeie morgen Violet. Hopelijk heb jij ook zo goed geslapen. Want vandaag word leuk.'

Rose komt achter me aangelopen. 

-'Wel iemand is hier happy.'

-'Tuurlijk, het is je eerste schooldag en je gaat mijn vrienden ontmoeten.'

-'Ik kijk ernaar uit. Als je het niet erg vindt zou ik graag naar het toilet gaan. Het is nogal dringend.'

-'Oké. Ik laat je. Ik zie je bij het ontbijt.'

Op haar dode gemakje wandelt Rose richting de eetkamer. De badkamer is groot en netjes. Net zoals mijn kamer zijn de muren licht blauw. Het ziet eruit als een gewone badkamer. Ik heb mijn spullen gisteren al in de kast gezet. Als ik klaar ben poets ik mijn tanden en borstel ik mijn haar.

-'Goedemorgen Violet, klaar voor de eerste schooldag.'

Annabel zit aan de tafel en is aan het genieten van een croissant.

-'Goedemorgen. Ik denk dat ik er wel klaar voor ben.'

 -'How wacht. Doe je dat aan?' Ondertussen is Rose ook de kamer binnen gekomen. Ze bekijkt mijn kleren met afkeurende blik.

-'Is hier iets mis mee?'

-'Is hier iets mis mee? Ja, Je hebt daarmee op het vliegtuig gezeten. Wat zou je zonder mij zijn. Je hebt geluk dat we nog tijd hebben.'

Rose pakt me bij mijn arm en trekt me mee op de trap recht naar mijn kamer.

-'Oké. Wat heb je allemaal?'

-'het is niet veel. Ik heb veel achter moeten laten.'

Rose haalt een leuk geel topje uit mijn tas samen met een jeansbroek.

-'Dit kan wel werken. Ik heb nog een vestje dat hier heel mooi op kan zijn.'

Terwijl Rose gaat zoeken naar het vestje kleed ik me om. Na vijf minuten komt ze aan met een leuk zwart vestje. Ik trek het aan en bekijk de combinatie. Ik doe er nog bruine laarsjes op aan en dan ben ik helemaal klaar.

-'Dat ziet er al vele beter uit. Wat een geluk dat je mij hebt.'

'Dankje Rose.'

-'Oké. Nu moeten we gaan voor we de bus missen .'

We rennen naar beneden, pakken onze spullen. Ik neem nog vlug iets te eten en ren dan achter Rose aan.' 

-'Hi Rose. '

Opeens staan we stil en draaien we ons om. Achter ons staat een jongen van onze leeftijd. Ik moet eerlijk zijn: hij is echt knap. Rose kijkt hem een beetje geïrriteerd aan.

-'Hi Dylan.' antwoordt Rose. Dat is dus de naam van de jongen.

-' Willen jij en je vriendin een lift? '

-' We zullen de bus wel nemen.'

 Ik heb geen idee wat er aan de hand is, maar ik weet dat ik me beter niet kan moeien.'

-' En je vriendin? Wilt zij geen lift?'

-' Nee dank je. Ik blijf voorlopig bij Rose.'

Ik moei me toch. Wat verwacht je. Ik ga niet stil achter iemand schuilen.

-' Voorlopig?' Rose kijkt me vragend aan.

-'t is een grapje. Ik blijf altijd bij jou. Ik wil niet onbeleefd zijn maar we moeten nu echt gaan als we de bus willen halen.'