Ms. Rank 1 Meets Mr. Player (un-edited)

chap 65: Forgive and forget! ^_^

Earlier that Wednesday afternoon

Aya's pov

sa bahay nila Aya

 

"ou, ewan ko ba Luke, di ko alam kung anun sasabihin sakanya eh, di nga kami nag-uusap at ayaw nya din ako kausapin pero hinahatid nya pa din ako dito sa bahay, sa tingin mo ba galit sya sakin?" tanung ko kay Luke na ngayon ay kausap ko sa phone

 

"base sa kwento mo sa kung anung nangyari last Saturday, hindi galit sayo si pinsan, naiinis lang un dahil wala syang magawa" sagot ni Luke sakin

 

"anung gagawin ko? gusto ko na syang kausapin eh, namimiss ko na sya Luke." may hint ng takot at sakit ang tinig na nailabas ko habang nakikipag usap kay Luke

 

"wala..Di ka din pwedeng mag sorry. Ma-pride ung lalakeng un at alam mo yan, so just let him cool down, mainit lang ulo nung kaya ganun, pero di sya galit sayo, dun sigurado ako" he reassured me.

 

"talaga? di sya galit sakin?" tanung ko ulet kay Luke

"siguradong sigurado ako Aya, un pa, hindi naman nun kayang magalit sayo eh so pabayaan mo nalang muna sya" payo ni Luke sakin.

"Okay.. siguro nga ganun nalang muna... thank you Luke ah, salamat din sa time" I tried to sound a little bit cheery since nararamdaman kong nagaalala din sya para samin

"Okay, sige ako nga din kailangan ko din magpasalamat sayo eh, kailangan ko din ng pep talk kanina at ikaw ang kasagutan sa mga problema ko! hahaha" tumatawa nyang sabi sakin

"sus wala un, oh sige na, gagawa pa ako ng assignments namin, salamat ulet"

"O sige, mag-ingat ka dyan at pakalmahin mo nalang muna sya, sigurado akong magiging maayos din kayo. sige na, bye!" sabi ni Luke sakin then he cut the line.

Nilapag ko ang cellphone na hawak ko sa tabi ng mga notebooks ka. I wanted to text him or call him. Gusto ko marinig ang boses nya, ang tawa nya at ang pag sabi nya sakin ng "I love you" namimiss ko na talaga sya, pero wala akong magawa lalo na ngayon na hindi kami makapag usap ng maayos dahil madami syang ginagawa at kahit ako ay mdami ding ginagawa sa klase.

I sighed at humarap ulet ako sa mga notebooks ko, I had no other choice but to face tomorrow, kahit na masakit. kailangan eh  ito nalang an salitang naisip ko at hinarap ko na muli ang mga notebooks ko at sinimulan ko nang gumawa ng assignments.

 

 

kinabukasan

Dennis pov

Thursday morning

sa hallway papunta sa classroom

 

naglalakad ako papunta sa classroom namin, today was actually pretty weird. Hindi ako tinawagan ni Aya, nag text lang sya, I mean I can understand kung bakit pero, nakakamiss na talaga sya. Tama si lolo, I need to talk to her ngayon. I need to finish this problem ngayon na. Hindi ko na kaya pang gumising ng hindi kami maayos, masyadong masakit.