Jeron’s POV
“mikareyesss: @iamthomastorres huwag kang magpapakita sa akin! Haha and yes, friends lang kami ni @jeronteng for now. :)”
Ano daw? Friends for now? Napangiti nung mabasa ko yun but I don’t want to assume. I’m still here sa bahay nila Mika. Dito na raw ako magdinner bago ako umuwi mamaya. Of course, hindi na ako tumanggi. Hindi pa rin tumitigil ang notifications ko sa Twitter. My followers were still asking who Mika was and idagdag mo pa yung pangungulit nga mga kaibigan at pamilya ko.
Mika was preparing our dinner kaya pinuntahan ko siya sa kitchen to offer my help.
Jeron: “What can I do to help?”
Mika: “Just sit down there. Kaya ko na ‘to.” She authoritatively said. Hindi na ako nagpumilit pa.
Jeron: “What are you cooking ba?”
Mika: “Chicken curry.”
Jeron: “That’s my favorite. It smells good.”
Mika: “Really? I hope magustuhan mo.”
Jeron: “Syempre. Ikaw nagluto eh.” Hindi na siya nakasagot. I think I saw her blush. Or baka dahil mainit lang kasi nagluluto siya.
Mika: “Je, can you taste this? Tikman mo if ok na sa’yo yung lasa.”
Lumapit ako sa kanya. I was about to get the spoon to taste the dish but I was surprised when si Mika mismo ang nagsubo sa akin para tikman yung niluto niya.
“Ahhh. Mainit!!!”
Mika: “Sorry! Sorry!” Hinipan muna niya ito then pinatikim sa akin ulit.
Jeron: “Ang sarap mo palang magluto nito. Halos same ng lasa sa niluluto ni Mommy.”
Mika: “Thanks. Sorry kanina at napaso ka.”
Jeron: “Wala yun. No harm done.” I saw a bandage on her finger at medyo malaki ito ha. “What happened to this?” Sabay kuha nung kamay niya.
Mika: “Ahhh. Wala yan. Nasugatan ako kanina habang hinihiwa yung chicken.”
Jeron: “Ginamot mo na?” She just nodded. “Next time be careful please.”
I don’t know what got into me at bigla ko na lang hinalikan yung sugat niya. Nagulat din yata siya at heto kami ngayon, just staring at one another habang hawak ko pa rin yung kamay niya. It seems like the world has stopped spinning. I was slowly leaning towards her and she was not doing anything to stop me. She closed her eyes. All I can hear was my heart beating really fast…
“Mommy!”
Nagulat kaming dalawa. Okay. That was close. Wheeww.
Mika: “Baby! You sit down na sa dining table at maghahain na si Mommy.” Sumunod naman si Ice sa kanya. “Je, upo ka na rin dun.” I smiled at nodded at her.
We ate our dinner then nanuod muna kami ni Ice ng TV sandal then tinawag na sya ni Mika to freshen up bago matulog. Nagpaalam na rin ako kay Ice dahil uuwi na ‘ko.
Ice: “Dada, you’re not going to sleep here?” Hindi pa rin ako na tinatawag niyang Dada.
Jeron: “Hindi pwede ngayon eh. I have training tomorrow morning.” Nagpout lang siya. “Don’t worry I’ll drop by here tomorrow again. Sabay ulit tayong magdinner.” He smiled at niyakap ako.
Mika: “Sige na. Akyat na sa taas, Baby. Hinihintay ka na ni Yaya Sally doon.”
Ice: “Bye, Dada. Good night! I love you!”

BINABASA MO ANG
Totally Unexpected (JeMik FanFic)
FanfictionTo fall in love is easy, even to remain in it is not difficult; our human loneliness is cause enough. But it is a hard quest worth making to find a comrade through whose steady presence one becomes steadily the person one desires to be. --Anna Louis...