Hayatımdan memnunum çünkü bu hayatı ben istedim."
Sen... "Neden?" "Ne neden" "neden yaptığını bilmiyor musun" dedi gülerek sonra ciddileşti ve "artık kitabımı alıyım"dedi ne demek istediğini anlamadım yada anlamak istemedim ama en önemlisi kitabı çaldığımı fark etmişti "ne kitabı ya" dedim belli etmemeye çalışarak. " bana oyun oynama uğraşamam ver gidiyim" " işte uğraşamıyormuşsun git aradığın şeyi de başka birine sor çünkü-" "bak tam (çantamı tuttu ve çekmeye çalıştı.)burda" dedi çantamı açarken çekip aldım ve arkama bakmadan koştum ve koştum. Arkamı döndüm ki onu gördüm peşimdeydi insanlara çarparak giderken " Pardon çekilin" kelimelerini sık kullanıyordum bazen hiç kullanmıyorum bana yaklaşırken " bırak peşimi" "sende kaçma !" Dedi bağırarak sokak aralarına girerken çıkmaz sokağa girdiğimi nerden bileyim nefes nefese arkamı döndüm aramızda beş metre falan vardı yada daha az vardı yürüyerek geliyordu artık aramızda 50 cm kala durdu "kitabı ver" " kitap falan yok bende" o kadar yorulmuştumki yıllar sonra bu kadar kolay yorulucağımı hiç düşünmemiştim elleri çantamı sertçe kaparken "kitap orda de-..." kitabı çıkardı "bu ne?!" Alt dudağımı ısırdım sonra aklıma bir fikir geldi ve gülümseyip "Kitap" dedim bu cevabı beklemiyordu adamı ittim ve çantamla beraber kitabı alıp köşede gitmek için çalışan otobüse bindim pencereden "kitap için teşekkürler" dedim bağırarak zaferle uzakta olsamda görebiliyordum sırıtıyordu yüreğim yıllardır onu arıyormuşum gibi gözlerine baktı neydi bu Eve gittiğimde babam beni karşıladı "nerdesin sen!!" "Okuldaydım" dedim "öylemi neden o zaman 1.50saat geç geldin eve okul 4 tte bitmiyormuydu" "yağmura yakalandım otobüs yoktu be ben erken gelmek için çabaladım" bilerek otobüse binmedim eve gelmek istemedim seni o kadını görmek istemedim " sen hayatımda gördüğüm en -kızsın aynı annen gibi b*ktan yaratılma " sustum anneme yağdırdığı kötü sözlere alışmıştım ruhum ölüydü benim duygusuz bir robotum artık sadece kardeşim için onun için yaşıyordum annemdi o benim her şeyi annemi andırıyordu bana her şeyi bana baktı be "senden bıktım defne yoruldum gözlerin dolmuyor ağlamıyorsun gülmüyorsun ruhsuzdu sen!ruhsuz!Ve bir aileyi hakettiniz düşünmüyorum"
" bir katil be bir canavar anneden olan bir aileyi
İstemiyorum evet ben sizin gibi kötü bir aileyi haketmiyorum" sinirle söylerken babam bana öldürücü bir bakış attı ve homurdanarak kapıyı suratıma kapattı duyduğum son ses ise "dışarıda kalsın ve terbiyeli olmayı öğrensin" dedi bu o kadının sesiydi üvey annemin ıyyğğ hava aktarırken köşedeki banka oturdum ve kitabı aldım elime burnuma gelen kokuyla kitabı açtım karamel kokusuydu çok hoştu kokuyu içime çekerken ilerdeki telefon kabininde telefonun çaldığını duydum etrafa baktım kimse yoktu korkuyla kalkıp telefon kabinine ilerledim içeri girdim ve çalan telefonu açtım " bazıları ismini değiştirdi bazıları unuttu ve bazıları geceyi bekledi 3kişi üçünde senin elinde herkes yerini aldı padişahlar krallar vezirler planlarını kurdular ve sıra şah çekmekte
Oyun başlıyor"
ŞİMDİ OKUDUĞUN
YAĞMUR
ChickLit"Benim kimsem yok artık ve hepte öyle kalıcak!" "Ben varım..." dedi gözlerime bakarken bunu ona yapamazdım o-o çok iyi ve ben asla onun kadar iyi bir insan olamadım çünkü geçmişim,yaşamım buna engeldi.
