AYIN ALTINDAKİ GÜZELLİK

TANITIM

Son hızla uçuruma doğru koşarken derin derin aldığım nefesler soluğumu kesiyor ve genzimi yakıyordu.

Ama duramazdım...

Hızlı koşmaktan ağrıyan bacaklarıma inat, süratimi daha da arttırdım ve bir yandan da nefes alış verişlerimi düzenlemeye çalıştım.

Bunu yapmak zorundaydım. O defter benim herşeyimdi. Tüm sırlarım o defterin içindeydi. Eğer birinin eline geçecek olursa biterdim ben, mahvolurdum.

Nihayet uçuruma vardığımda kamelyanın altında bir karartı gördüm. Kalbim korkuyla teklerken hızımı sanki olabilirmiş gibi daha da arttırdım.

Sonunda kamelyaya yaklaştığımda odağıma giren bir çift kara göz yerimde durmamı sağladı.

Şoka girmiştim. Tek kelime edemiyor ve sadece yerimde dikiliyordum. Bu olamazdı değil mi?

Elinde tuttuğu deftere gözlerini değdirip bakışlarını tekrar bana çevirdi... Gözleri ilk defa böyle bakıyordu. Farklı birşey vardı... Ondan çok benim canımı yakan birşey.

Sanki...

Acı gibi...

Şaşkınlık gibi...

Azap gibi...

Sonunda nefes alış verişlerimi düzenlenlediğimde kaşlarım sinirle çatılırken, içimde büyüyen öfke tenimi karıncalandırdı.

-"Kimse sana başkasının eşyasının karıştırılmaması gerektiğini öğretmedi mi? Nasıl polissin sen!"

Yanına gidip elindeki defteri hızla elime aldığımda, o anki tek duam defterin tek bir sayfasından bile birşey okumamış olmasıydı.

Vücudu kaskatı kesilmiş, heykel gibi yerinde duruyordu. Bir süre sonra bakışları bana çevrildi. Adem elmasının hareket etmesinden derince yutkunduğunu anlamıştım. Gözlerindeki acı içimdeki tüm umutların ölmesine sebep oldu.

Öğrenmişti...

-" Bu defterde yazılanlar doğru mu?"

Göz kapaklarımı kapatıp, titrememi durduramaya çalıştım. O cümlenin devamını getirmemeliydi. Kendime bile itiraf etmeye çekindiğim gerçeği bir başkanından duymak beni öldürürdü... Bunu anlamıyor muydu?

Vücudum kasılmaktan uyuşunca onun şaşkınlıkla sarf ettiği cümleler benim için son noktaydı...

-"Afife sen... Sen tecavüze mi uğradın?"