𝐑𝐄𝐋𝐈𝐐𝐔𝐈𝐀𝐄. 𝐪𝐮𝐞𝐞𝐧 𝐩𝐫𝐞𝐟𝐞𝐫𝐞𝐧𝐜𝐣𝐞

( ͡° ͜ʖ ͡°)

🥁 Roger 🥁

Ostatnie takty "She's like a Rainbow" dobiegły z odtwarzacza, a ty wyłączyłaś go i uśmiechnęłaś się sama do siebie. Ostatnio cały czas chodziłaś szczęśliwa i to wcale nie przez twoje ulubione utwory grupy The Rolling Stones.

Wszystko miało swoją przyczynę, twój obecny stan także. Nie przestając się szczerzyć, przypomniałaś sobie wydarzenie sprzed paru dni…

Byłaś w połowie twojej ulubionej książki, gdy usłyszałaś dzwonek do drzwi. Ruszyłaś więc otworzyć, a gdy już to zrobiłaś, natychmiast się ucieszyłaś. Przed tobą stał Roger.

— [T/I]! - przytulił cię na powitanie. — Cześć! Wiesz, jaki dzisiaj dzień?

— Poniedziałek? Nieważne, co tu robisz, Rog? Tu, w Oxfordzie? — zastanawiałaś się, czy kiedyś zapowie swoją wizytę.

— No przyjechałem do ciebie! — żachnął się. — To pamiętasz co się stało tydzień temu? Zaczęliśmy ze sobą chodzić!

Przyznałaś mu rację, a w duchu stwierdziłaś że to słodkie, pamięć o takich rzeczach… Ale nadal pozostawało ci pytanie: po co konkretnie przyjechał?

— I z tej okazji mam dla ciebie prezent — uprzedził twoje pytanie. — A nawet trzy! — dodał dumny z siebie.

Przysunął się do ciebie i delikatnie cmoknął cię w czoło. Zrobiło ci się cieplej na sercu.

— To jest pierwszy prezent.

Pocałował cię w czubek nosa. Albo Ci się zdawało, albo w jego niebieskich oczach pojawiły się radosne iskierki. Poczułaś, jak się rumienisz.

— To drugi. A to jest trzeci.

Uśmiechnął się do ciebie lekko i położył rękę na twoim policzku. Przymknęłaś oczy, już spodziewając się tego co nastąpi. I po krótkiej chwili, która wydawała ci się co najmniej kilkoma minutami, poczułaś usta Rogera Taylora na swoich.

To było tylko przelotny całus, ale i tak miałaś wrażenie, jakby te motylki w twoim brzuchu urządziły sobie dziką potańcówkę. Po chwili blondyn odsunął się, a ty otworzyłaś oczy. Niebieskooki uśmiechał się szelmowsko, najwyraźniej wiedział że prezent ci się podobał.

I miał w tym sporo racji — lepszego nie mogłaś sobie wymarzyć.

🎹 John 🎹

— Ja nadal nie wierzę, że jesteśmy razem już miesiąc, John.

— Ja też, [T/I].

— Ja też, darlings!

Nawet nie zdziwiło was to wtrącenie. Byłoby co najmniej dziwnie, gdybyście ty i Deacon siedzieli w otoczeniu reszty Queen przy totalnej ciszy z ich strony. Freddie ciągle okazywał, jak bardzo cieszy go wasz związek, co czasami prowadziło do niezręcznych sytuacji. A Roger i Brian, co gorsza, zgadzali się w tym z wokalistą.

Więc po prostu nauczyliście się z tym żyć.

— A właśnie, niby jesteście parą, ale nigdy nie widziałem czegoś więcej poza trzymaniem się za ręce albo przytulaniem! — zorientował się Taylor. — To może wcale nie jesteście razem, hmmmm?

— JAK TO NIE, TAYLOR? — zirytował się Mercury; było źle, bo użył nazwiska perkusisty. — PRZECIEŻ ONI SĄ RAZEM JAK NAJBARDZIEJ, WIDZISZ PRZECIEŻ!

Blondyn przewrócił oczami i posłał wokaliście sugestywne spojrzenie. Ten chyba coś zrozumiał, bo pokiwał głową ze zrozumieniem i spojrzał ponownie na was.

— Przepraszam cię Rog, masz rację, darling. Może jakoś nam, hmm, udowodnicie, że jesteście ze sobą?

— Ale jak to? — zapytał Deaky, kompletnie nie rozumiejąc do czego zmierza jego przyjaciel.

Szturchnęłaś swojego chłopaka łokciem, ale Roger i Freddie już usłyszeli, co chcieli. Spojrzeli na Briana, potem na Johna i wreszcie na siebie z perfidnym wyrazem twarzy.

Po chwili zaczęli we dwoje skandować "GO—RZKO, GO—RZKO!", zupełnie jak goście na każdym szanującym się weselu. Spojrzeliście na Maya z nadzieją, ale on tylko posłał wam przepraszające spojrzenie i dołączył do przyjaciół. Zdrajca.

— Chyba się sami nie uspokoją, [T/I]. Ogarnę to - szepnął do ciebie Deacon.

Zanim zdążyłaś to zarejestrować, Deaky cię pocałował. W usta, nie w policzek czy w czoło tak jak przedtem. To było całkiem nowe doświadczenie, ale zarazem bardzo przyjemne.

Chyba będziesz musiała upiec Freddiemu tort w kształcie kota w podzięce.

🎸 Brian 🎸

Tak jak Brian obiecał na początku waszego związku, zaprosił cię na obiad. Co prawda, nie do Ritz, ale jak dla ciebie, to było nawet lepsze. Mieliście bowiem zjeść u niego w domu.

Na miejscu okazało się, że talenty kulinarne chłopaka nie do końca dorównują jego zdolnościom muzycznym. Przygotował bowiem spagetti z sosem pomidorowym i posypał to wszystko bazylią.

Ale nie samo jedzenie najbardziej cię ujęło, chodziło raczej o sposób jego podania. Na jednym dużym talerzu, z dwoma widelcami, a to wszystko przy świecach tworzących specyficzną atmosferę. Romantyczną atmosferę, trzeba dodać.

— No to co, smacznego, [T/I]! — uśmiechnął się do ciebie brunet.

— I nawzajem, Pingwinku.

Zaczęliście jeść, a ty nie mogłaś pozbyć się z umysłu tej sceny z "Zakochanego Kundla". Może i było to nieco dziwne, ale starałaś się złapać tą samą nitkę makaronu, co gitarzysta. On jednak chyba nie myślał o romantyźmie w animacjach Disneya, bo zajął się jedzeniem.

W końcu na talerzu została tylko jedna nitka spagetti, więc miałaś nadzieję, że chociaż teraz May wykaże jakąś inicjatywę. Niestety, on tylko ją przepołowił i każde z was zjadło swoją część.

Westchnęłaś smutno, bo liczyłaś na jakiś uroczy gest ze strony twojego chłopaka, a tak skończyło się jedynie na zaproszeniu na posiłek. On chyba dostrzegł twoją nieszczęśliwą minę, ponieważ złapał cię za rękę i spojrzał ci w oczy.

— [T/I]? Co jest? Czy ten makaron źle wyszedł? O co chodzi? — chyba autentycznie się o ciebie martwił.

Pokrótce wyjaśniłaś mu sytuację, czując się naprawdę głupio. Piwnooki tylko pokiwał głową ze zrozumieniem i zaśmiał się cicho.

— Przepraszam cię, naprawdę bywam taki domyślny że aż wcale… Ale jeszcze możemy to nadrobić, co? — mrugnął do ciebie jednym okiem, a ty się zarumieniłaś.

Zdołałaś jedynie kiwnąć głową potwierdzająco, a Brian nieco się zbliżył. Odgarnął ci dłonią włosy za ucho i uśmiechnął się, jak zwykle czarująco. Potem nastąpiło coś, co chciałaś zapamiętać na jak najdłużej.

Twój chłopak i idol zarazem pocałował cię z uczuciem w usta. I to na twoją osobistą prośbę. W tamtym momencie czułaś się jak najszczęśliwsza osoba na całym świecie. Mimo że nie zawsze był taki domyślny, jak byś chciała, nie zamieniłabyś go na nikogo innego.