She was meant to choose me.
She was meant to love me.
She was meant to mark me.
She was meant to be mine.
But fate had different plans for me.
A short "Cheating" Jenlisa story
❌Warning!❌
Full of ANGST.
Read it but don't blame me if the scene make...
Same old morning, gumising ako ng wala na siya sa tabi ko. Probably, nasa work na yun, spending most of her time digging her ass to her fuckin seat.
What can I do? well, babangon sa kama, maliligo, kakain mag isa sa kusina at papasok. Uuwi ng gabi, at matutulog ng hindi ko man lang siya nakikita.
Sometimes, naiisip ko, yun parin kaya yung itsura niya nung huling kita namin? Kasi feeling ko habang tumatagal, hindi ko na tanda ang itsura niya, kung siya parin ba yung babaeng minahal ko many years ago.
But sadly, kahit ganito na kami, di ko siya kayang pakawalan. Di ko siya kayang bitawan. Duwag na kung duwag pero ayoko siyang mawala sa buhay ko.
Di ko kaya.
(cough) "arrgh! fucking toaster!!!" bwisit! Ngayon pa nasira. Sira na nga araw ko, sira parin pati toaster ko? What a day! So freakin awesome!!
Napasandal na lang ako sa counter. Why am I feeling like this? I feel so empty. I really miss her.
Walang gana akong tumungo sa tapat ng salamin and.. "Damn! I look like shit!" well, shit happened thats why.
I tried to contact her many times this morning, pero walang sumasagot. I shrugged, maybe naka silent ang phone niya so I decided na tumungo na sa opisina.
Wala talaga akong gana ngayong araw, well, given na ung nangyari kagabi, tapos pag gising ko ng wala na siya sa bahay, then now di siya sumasagot sa lahat ng text and tawag ko. Ano na ba talagang nangyayari.?
I tried to call her once again, and atlast, after how many rings sinagot din niya. Thank god!
"Hello babe? Why are you calling? Is something bad happened?" ghad! I really miss her voice. Gusto ko siyang puntahan ngayon sa opisina niya para lang makasama siya, i dont care kung umabsent ako to spend my time with her.
"Nothing babe. I just... I really miss you. D'you wan---" di ko natapos ang sasabihin ko ng may narinig akong nagsalita sa kabilang linya.
"Jennie, whose that? I need you here."
I frown. I know that voice. Natigil ang pag iisip ko ng magsalita si jen.
"Look lis, im sorry but i really need to go right now. I'll see you"
"Wait jen, why are you whis--" she hang up. "---pering"
I groan in frustration. Bakit lagi na lang ba siyang nagmamadali? And is it really necessary na bumulong sa loob ng opisina? Well, somewhat baka may ginagawa o meeting sila. Pero..
May hindi tama eh.
I lean back on my chair as I stared outside the window from my office. Sa dami ng iniisip ko, sumasakit na yung ulo ko. I massage my head ng di ko namamalayang may pumasok sa loob ng opisina ko.
Oops! Ang larawang ito ay hindi sumusunod sa aming mga alituntunin sa nilalaman. Upang magpatuloy sa pag-publish, subukan itong alisin o mag-upload ng bago.
"Baka mabutas mo yang salamin sa lalim ng iniisip mo. Ang aga aga, nakasimangot ka" i know that voice. That's Chaeyoung or Rose' her nickname. She's my bestfriend.
"Sa itsura mo ngayon, i know hindi successful ang plano mo kagabi. Di niya ba nagustuhan luto mo? " she slightly chuckle.
Yep, alam niya lahat. Siya ang tumulong sakin mag isip at magplano para masurprise si Jennie. Turned out ako pala yung masusurprise.
"Sana nga ganun nalang nangyari cheng. Pero hindi eh" I sighed. Habang paulit ulit na nagp-play sa utak ko yung nangyari kagabi, paulit ulit ding dumadagdag ang bigat sa dibdib ko.
"What? what do you mean lis?" I mentally groan dahil parang anytime sasabog na ang laman ng dibdib ko. Hinga manoban! Hinga..
"She didn't come chae" i saw her frown sa sinabi ko. "Hindi siya dumating kagabi. Well, dumating siya, 4am in the morning" she gasp.
"I'm so sorry lis" i dont like this feeling na kinaaawaan, but sa ganitong oras, gusto ko lang yung may makikinig sa akin.
"It's okay chae. I should've expect that this would happen. I know, she's busy with her work and she has alot of priorities and all but.. am I not one of those priorities? Sana nga narinig ko na lang sa kanya na ang panget ng effort na ginawa ko, na masama lasa ng niluto ko. Pero chae, hindi mo alam yung pakiramdam na makitang basang basa sa ulan lahat ng pinaghirapan ko para sa kanya, para lang humingi ng konting oras sa kanya, para lang magkita at makasama ko siya, para lang maibalik yung dating relasyon namin na binuo ng pagmamahalan naming dalawa, para lang-----" naputol ang sasabihin ko ng bigla na lang niya kong niyakap. Di ko namalayan na basang basa na ang pisngi ko sa luha.
"hush.. It's okay lis. I'm here." and that was my cue. I burst into tears in her arms. Hindi ko ugaling ipakita ang ganitong side ko pero hindi ko na kayang itago yung sakit na nararamdaman ko ngayon.
Ilang minuto din ang lumipas bago ako kumalma. Medyo gumaan na ang pakiramdam ko kesa kanina. I slowly pulled myself from her to give her an assuring smile that I'm okay now.
"Sorry, nabasa ko na yung damit mo. And thank you for everything chae." through thick and thin, i assure you that chaeyoung is the best of all people that i've met. Well, except jen cause no one can level her, as for me.
"ano ka ba? Wala yun. I will always be on your side no matter what. I promise." i genuinely smiled at her knowing na may taong nagpapahalaga sakin bukod kay Jennie.
Ilang minuto din ang lumipas bago binasag ni Chaeyoung ang katahimikan.
"Lis, have you talked to her about this? I mean, about her treatment towards you?" as much as i want to, lagi kaming walang time na makapag usap. Pag pinag usapan man namin, nauuwi lang sa away, and yun ang last from my list na gusto kong mangyari.
"No" tipid na sagot ko sa kanya as I lean my back on my chair.
"You know what, madaling araw lagi umuuwi, then gigising ka na wala na siya sa tabi mo tapos matutulog ka ulit sa gabi ng wala parin siya sa tabi mo. Cycle na lang ang nangyayari sa inyo Lisa. Sino ba ang nagtatrabaho hanggang 4am ng madaling araw? You know what I mean? Malakas talaga ang kutob ko na --------"
"DON'T! " i cut her off. Alam ko na kung ano ang kasunod ng mga sasabihin niya, at ayokong isipin na ganun nga ang ginagawa ni Jen. Iisipin ko palang, nababasag na ko.
"But Lisa, you need to ope----"
"STOP!!!!" i yelled at her causing to widen her eyes. I cut her off immediately dahil ayoko ng marinig pa itong muli sa kanya.
Nang marealized ko ang ginawa ko sa kanya, i began to soften my stares at her.
"I-i'm so sorry. I-I didn't mean to. It's just that, ayokong pag usapan ang ganyang bagay. Look chae, i know na concern ka sakin, samin ni Jennie, pero ayoko munang isipin ang ganyang bagay sa ngayon." i smiled softly. "Don't worry, I will talk to her tonight to solve all of this shits, hm?" she smiled at me and nod.
"I'm sorry Lis, i know that I went overboard this time. I'm just hurt for you." i see sadness in her eyes as I starred at her. I'm actually glad na grabe ang concerned niya sakin. I quickly envelope her in my arms to make her feel how glad and important she is to me.
