Childish + Mature = SyntaxError

CHAPTER: E I G H T E E N (Part2)

Tumayo ako ng Maramdaman ko ang Luha sa mga pisngi ko..

"CR lang ako, Hintayin nalang kita sa Labas. Ok?"

Hindi ko na hinintay sumagot si Jason at lumabas na ako..

Pinupunasan ko ang mga luha ko..

Naglalakad akong parang baliw sa mall. Palabas..

Hanggang sa nasa may seaside nanaman ako.

Medyo madilim na, dahil nga sa gabi na..

Umupo ako at doon tahimik kong nilabas ang nararamdaman ko.

Shete.. Bakit ang sakit?

Ganun ko ba sya ka-gusto? Kaya ganito kasakit?

Nakaka-Inis naman eh!

"AAAAAARRRRRRGGGGGGHHHHHH!!"

Napa-sigaw nalang ako.. Wala na ako pake-alam sa mga nasa paligid ko..

Sometimes it's easier to pretend that you don't care than to admit that it's killing you..

Pero ang Hirap mag-pretend kapag masakit na masakit na talaga.. T-T

"I think I know you.. Are you Ok?"

Napatingin ako sa isang lalaking tumabi sa akin.. Mas lalo ako naiyak..

Si Kuya..

Napayakap ako sa kanya..

"Kuya Gie..."

Pi-nat nya yung Likod ka habang yakap yakap ako..

"I made a decision na ngayon ay pinagsisihan ko.." I paused and heaves a deep breathe.. "If I not let him go.. Someone will suffer.."

"And there you let him go.." Inilayo nya ako sa kanya at pinunasan ang mga luha ko.. "Look who's suffering now.."

*sniffs* "Kuya.."

"Sembreak na nyan namin. Pati kayo diba?"

Nag-iba bigla ung topic namin. Tumango nalang ako..

"Let's go visit Mom and Dad sa SoKor. You want?"

Tumango ulit ako.. Ngumiti ng kaunti..

Siguro nga. Lumayo muna ako. Kahit ilang weeks lang.. To Forget..

Isang desisyon nanaman..

Tama ito.. Tama..

--

KRISTINE's POV:

[A/N: You must know Kristine's Point of View, para lang alam nyo XD]

Ang araw na ito ay isag hiram na araw para sa akin..
Pumayag si Rupert na maging kami again but..

In just a day..

After this, Kailangan ko na syang tigilan..
Holding hands kami ngayon, Masaya.. Pero parang kulang yung atensyon eh..
Nasa loob kami ng Arcade ng may marinig kaming kumakanta, isang malungkot na kanta..
Isang babae..
Nang matapos sya, napansin kong may sinusundan ng tingin si Rupert hanggang sa bitawan na nya ang kamay ko..

"Thine.. Look. I dont like nor love you anymore. Please.. Stop now, Ok?" -Rupert
"B-but.. Rupert.. Alam mo naman na.. ikaw talaga.. Please.. Kaya ko maghintay.. Please.. Balikan mo na ako.."
"Sorry.." Isang masakit na salita mula sa bibig nya..

Umalis sya na parang may hinahabol..
Bakit ganun, Kanina lang nararamdaman kong mahal mo ako, pero..
After hearing that girl singing, everything change..