The Last Words of a Song (TCB#1)

Kabanata 33

Girlfriend

Tinulak ko siya ng buo kong lakas na naging dahilan ng kaunting distansiya niya sa akin.

"Why we will see each other everyday?" I asked. His serious eyes gives shiver down my spine. Nilagay niya ang kaniyang dalawang kamay sa bulsa ng kaniyang pantalon at nakangisi siya sa aking tumingin.

"Because I want to. See you then." He said before he went for exit.

Nakatulala pa rin ako habang nakaupo sa aking swivel chair. It's been hours since he went out, at hanggang ngayon hindi pa rin siya mawala sa isip ko. Anong ibig sabihin niya na magkikita kami araw araw? Hindi ba't may trabaho siya? Atsaka hindi kami pwede magkita araw araw. Alam kong kahit gustong gusto ko siyang makasama o kahit makausap man lang, alam kong hindi pwede! Damn it! Ano na bang dapat kong gawin? Coming back is not a good idea anymore!

Natapos ang trabaho ko sa araw na iyon pero sobra pa din ang pag iisip ko. Lalo pa itong gumulo ng mga nag text sa aking unknown number.

Unknown:

Meet me at Ayala Tower.

Alam ko kung sino ito! Bakit naman ako pupunta sa Ayala? Magkikita kami ulit? Pupunta ba ako o hindi?

"Manong Allen sa Ayala Tower po." Sabi ko kay manong, kasabay ng pagpasok ko sa van.

"Sige po ma'am" sagot nito.

Tulala ako habang nabyahe kami patungo doon. Damn it! Ano bang nangyayari sa akin? Siguro naman ay about lang to sa trabaho? He will ask about his mansion! Tama! Yun nga yun! Hindi na dapat akong mag isip pa!

Pinagbuksan ako ni Manong Allen ng makarating na kami. Nakita ko sa tapat nito ang white sports car. Mapapa wow ka na lang sa sobrang ganda nito. Kanino naman kaya ito? Nang makalapit ako dito ay nagulat na lang ako ng bigla na lamang bumukas ang bintana nito revealing Aries with his sunglasses on!

"Come in." He commanded. Oo nga pala! Bawal siyang makita sa public place! Mabilis akong pumasok sa front seat at agas nag seatbelt. Pinaharurot niya na ito paalis. Wait! Paano si manong Allen?

"Si manong Allen!" Sigaw ko kay Aries.

"I told him already to go back." Kumunot ang noo ko sa sinabi niya. Paano niya yun magagawa eh hindi naman niya nakausap kanina si Manong Allen..hindi kaya...

"Tauhan mo si Manong Allen?!" Gulantang kong tanong. Parang hindi siya nagulat sa tanong ko. Seryoso pa din siyang nagdadrive ng kaniyang sasakyan. Oh my goodness! Tauhan niya si Manong Allen!

"Tell me the truth!" I demanded. Halos hindi na ako makapagconcentrate sa aking kinauupuan.

"So what?" He asked coldly.

What? Why will he bring Manong Allen with me? I thought galing ito kay Sir Cartney! But I was right! Something is really going on!

"Why would you do that?!" Halos pagalit kong tanong.

"To make sure that you really are going back." He said.

Natahimik ako sa sagot niya. Why will he make sure? Ano naman kung babalik ako? Ano yun sa kaniya? Did he want to...be...with me again? Shit! Ayaw ko mag assume pero doon ako dinadala ng isip ko!

"You don't have to do that..." bulong ko.

Tumigil ang sasakyan sa isang hindi kilalang restaurant. Lumabas kami sa sasakyan. Alam ko kung bakit sa ganitong lugar kami pumunta. Because in this kind of place he knows that it's safe. No media that will interrupt or his fans. So popular eh.

Pumasok kami sa isang VIP room. Doon may nakahanda ng table for two, ang dingding ay puro salamin, kaya kitang kita ang mga nagkikislapang bituin sa madilim na langit. Umupo kami parehas doon, may lumapit sa aming waiter at doon niya sinabi ang order namin ng umalis ito ay hindi ko inaasahan ang pagtingin niya sa akin.

"It will be our routine everyday." He said. Kunot noo ko siyang tiningnan.

"Why? If it is all about work I can just meet you every once in a week-"

"You know that it's not all about work.." he cut me off.

The beating of my heart became faster and faster. There's also something in my stomach that I can't explain!

"How's your mom?" i asked to make him remember why I left him. It was because of his mother and the issues! Pinagsalikop niya ang kaniyang kamay sa ibabaw ng mesa at tumingin sa akin.

"She's fine.." he said like he didn't understand why I'm asking about his mother.

"You know the real score between me and your mom." I said. Mariin ang pagkakatitig niya sa akin.

"It's between my mom and your mother."

Hindi ako nakasagot dahil sa pagdating ng mga pagkain. Ibinaba ko doon ang tingin samantalang siya ay nanatili ang mata sa akin. Ano ba talang ang nasa isip niya? Bakit hindi ko siya maintindihan?

Nang matapos ang pag aayos sa pagkain ay nagsimula na akong sumubo. Ganun din siya. We quietly eat our foods, yun nga lang mas nauna siya natapos kaysa sa akin. Kaya naman mabilis ko na din itong tinapos.

"I let you go because I don't want to force you to something you do not want..." he said. Napatingin ako sa kaniya, pero hindi ko nakayanan ang uri ng titig niya sa akin kaya agad din akong umiwas.

"I let you go on with your life in five years hoping that you'll end up with me when the heavens decided to let you go with me.."

Those five years...hindi niya ba alam nasa loob ng limang taon ay halos walang isang linggo na gusto ko siyang makita? Kahit sa tv lang, kahit sa magazine lang, kahit nga yung mga tabloid na kung saan naiissue siya sa ibang babae. I almost got crazy thinking if it is true! Ngunit sa huli naiisip ko, okay lang yun dahil sa una pa lang malaya siya na humanap ng babaeng gusto at pwede sa kaniya.

"But...when the heavens will make a way to make us happen? I can't just sit while waiting....so I will make it happen Chandria." He said.

"Kahit pa sobrang nasaktan mo ako. Kahit pa naisip ko na...hindi naman talaga ako mahalaga sa iyo dahil napakadali para sayo na hingiin ang isang bagay na mahirap para sa akin. Kahit pa....napakadali para sayo na...bitawan ako." He said.

Namuo ang luha sa aking mata at agad nagkaroon ng iritasyon para sa kaniya. Damn it! Paano niya naiisip yan? Ganiyan ba ang naisip niya nang mangyari yun? Inisip niya na hindi siya mahalaga para sa akin? Padabog akong tumayo at galit ko siyang pinukol ng tingin. He looked at me with serious eyes.

"I did it because it was the only way to make everything's right!" Sigaw ko. Tumayo siya, he came near me and he held my hands softly.

"I know that now..." he whispered.

Napapikit ako ng hinila niya ako sa kaniyang dibdib para mayakap. Pakiramdam ko nasa tamang tao ako. Pakiramdam ko ito ang matagal ko ng iniintay sa loob ng limang taon. I waited for it and now it's happening!

"Alam mong mahalaga ka sa akin Aries...it was hard for me to let you go but it's the only way.." i whispered. Napapikit ako ng hinaplos niya ang aking buhok. Damn! Sana hindi na matapos ito.

"I didn't have the chance to ask you this..."

Hinawakan niya ako sa aking balikat, itinaas ko ang tingin ko sa kaniyang mata. I saw how he waited for this moment. He stared at me for a moment before he uttered the word that I didn't expected.

"Can...you be...my girlfriend Chandria?" He asked. Parang may sumabog na kung ano sa kaloob looban ko ng tinanong niya ito. Is it really true? He's asking me to be his girlfriend? Hindi na ba ako nananaginip? Totoo ba ang lahat ng ito? If it is only a dream please don't wake me up!

"Are you sure?" Kinakabahan kong tanong. Ngumisi siya at may kaunting halakhak na namutawi sa kaniyang mga labi.

"I am this sure.." he said with amusement. Hindi ko na din maiwasan ang ngiti sa aking labi. Damn it! Totoo nga! Hindi ako nananaginip! This is really happening! Hindi na ako nagsalita. I tiptoed to reach his lips. And when I did it, his soft lips brush mine. Para akong ibinalik sa nakaraan, our kissing scene before I made him leave. Pero iba ito. This is my way for answering his question. Nang maghiwalay ang aming labi ay nakangiti ako sa kaniyang tumingin.

"I'm now your girlfriend." I declared.