CHAPTER 1. WELCOME HOME

80 9 0
                                    

Third person's POV

It was a second week of April and the summer vacation was already started. The sun light touches the surface of the roofs and passing through the leaves of the trees, the breeze gently touches his skin and entered to his nostrils that makes him awake.

"Oh! what time is it?" he said to himself then he checked the time with the wrist clock on his wrist.

"Pusang gala, 6:30 na... Mahuhuli na kami nito sa flight." 

Agad siyang tumayo at tinungo ang isang kwarto na katabi lang nang sa kanya.

"Oi vin, gising! mataas na ang araw"

Pagyuyugyug niya dito at agad namang bumangon sa pagkakatulog ang pinsan niya at tiningnan ang orasan na nasa wall ng kwarto nito.

"sh*t, mag aala siete na?" Kumarepas siya ng tayo at agad na kinuha ang tuwalya na nasa closet niya at tinungo ang bathroom.

________________________________________________

Carl's POV  

I was shocked when I realized that it's already 6:30 when I got my eyes opened, it's the day we're going back home to the Philippines and our flight schedule will be at 9:00, anong oras na. May mahigit dalawang oras nalang kami to prepare.

Oo, this is the day I have waited for so long. It's been five years and now, this is it, I'm so excited to go home.

We stayed five years here in  the United States for studying high school though it is against us. But now, it doesn't matter anymore because what matters most is we're gonna go back to the Philippines.

Pag check ko ng oras, agad akong napakaripas ng tayo at tinungo ang kwarto ni Vin, pinsan ko. Ginising ko siya at tulad ko, gulat din siya ng malaman niyang halos mag a-alas siete na. Kumaripas din siya ng tayo at agad na tinungo ang bathroom.

Anyways, I forgot to introduce myself. So let me have a short introduction first.  I am EUGENE CARL CASPE  PEREZ, 17 years old and I will be a grade 12 student this coming school year and it will be in Manila this time.
I am one of the achievers since my 7th grade here in the US, at hindi sa pagmamalaki sikat kami ng pinsan ko sa school namin, hindi lang dahil sa sila ang "MAY-ARI" ng school kundi dahil na rin sa kami ang tinatawag nilang the "Great cousins". We are the most hottest and most handsome guys  in our school. Everyone knows us and they respect us. itinuturing nila kaming parang mga prinsipe. Pero sa likod non, hindi nila alam kung ano kami dati, tawag lang naman samin ng mga childhood friends namin ay "LAMPA"😅😅😅 Pero di na ngayon. Nagbago na kami.

I have a wavy hair, a green eyes, pointed-nose, perfect-curve eye brows and 5'11 height. puti ang balat ko pero mas puti nga lang kunti ang pinsan ko. Sabi nga nila, perpekto ang hugis ng mukha naming mag pinsan na mala anghel ang dating at samahan mo na ng saktong tangkad at tikas ng katawan.

So much for that, baka masyadong nahahanginan na kayo sakin at isipin niyo pang nagbibiro lang ako. Pero totoo ang lahat ng yun.

time check: 7:45 am

Matapos akong maligo, bumaba na ako ng kwarto na bitbit na lahat ng bagahi ko at nakita kong nasa baba na rin si Vin at abala na rin.

Nakita kong handa na rin ang mesa at nandun na rin si Auntie at ang asawa nito, Sila ang mga magulang ni Vin.

"Oh Carl, halika na dito, kain na kayo at baka mahuli pa kayo sa flight niyo".

Tawag sakin ni auntie ng mapansin niyang pababa na ako ng hagdan. Hindi na kami nag aksaya pa nang oras at agad na kaming kumain.

The Return of the Wimpy kids that turned into Hottest TeensTahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon