69 days to fall inlove

chapter 27 : story behind.

a/n: pagka may (--) ibig sabihin sa past nangyari yun.

chapter 27 : story behind.

(jiro's pov)

"SHANE.... PLEASE DON'T GO."

napabangon ako. 

for the past three days lagi nalang ako nananaginip ng nakaraan ko. si shane ako at si jake. tatlong araw na akong hinahabol ng nakaraan ko.

mula nung napanaginipan ko si shane sa bar , na tinatanong niya kung na-aalala ko na ba siya mula nun, na-alala ko na kung sino ako.

nakaupo ako sa kama ko at nakayukong iniisip yung mga nangyari... ang gulo-gulo.

may kumatok sa pintuan ko. pagkabukas ko si brent pala.

----------------

unang pasok ko palang sa school nun napansin ko na kaagad si shane, napakaganda niya. gustong gusto ko kung pano siya tumawa simula nun lahat ng paraan ginawa ko para mapalapit sakanya... and all my efforts paid off. ako ang naging bestfriend niya, from a far tinitingnan ko lang siya kung pano siya masaktan dahil sa petty fights nila ni jake. ayaw kasi niyang pinapakita sa ibang tao na mahina siya. gusto niya masaya lang lagi, lagi ko siyang hinahatid sa bahay nila kaya pagka sinabi niya na "uuwi ako mag-isa jiro" alam kong iiyak siya sa favorite spot niya sa school sa garden at dun niya ibubuhos mag-isa  lahat ng sama ng loob niya.

simula nung makita ko siyang umiyak ewan ko pero parang mas nagugustuhan ko siya , sino ba naman kasing babae ang magpapakaselfless gaya niya ? ayaw niyang magpahatid sa bahay kasi ayaw niyang problemahin o intindihin rin ng ibang tao yung problema niya, simula nun narealize kong SANA DI LANG AKO YUNG BESTFRIEND . SANA HIGIT PA.

sa kaka-away nila ni jake, sa sobrang labuan na nangyayari eh . finally they broke up. unang beses yun na tumawag sakin si shane , pagdating sa garden kung asan siya lagi eh hindi siya umiiyak.... instead..... nakangiti siya.....

ngiting alam mong nanloloko siya. nung nagsalita ako, parang mas mabilis pa sa segundo yung pagtulo ng luha niya.

3rd year highschool kami nun pero halos ilang buwan hindi mo makikitang umiimik o ngumingiti si shane sobrang mahal niya kasi si jake , nung mga first month pa nga ng pagmomove-on niya eh pagka dumaan si jake sa harap niya ang gagawin niya yuyuko siya tas makikita mo nalang na tumutulo na yung luha niya, kaya pagka nangyayari uli yun tatakpan ko yung mga mata niya tapos sasabihin ko na "it's normal masakit ou pero atleast alam mong you had feeling for him , minahal mo yung tao kaya nasasaktan ka. malalagpasan mo rin yan. kasama mo ako remember ?" tapos ngingiti na siya.

kaya habang nag-momoveon siya ako lang yung umintindi at umunawa sakanya... 

sa wakas ! dumating narin yung pagkakataon na pakiramdam ko eto na yung tamang time para sabihin sakanya na may nararamdaman ako para sakanya, and so i did. i courted her for almost a year at nung mag dedecember na nung 4th year kami was the most happiest day in my life.....

"nakakasawa ka ng manligaw jiro T3T"

"sus, ang dami kayang nagkakagusto sakin tas ikaw pa may ganang mag-sawa?"

"HEHE ^^v pikon ? joke lang. i less the 3 you"

"huh ?"

"i love you jiro"

----------

"nice story pare!" nakangising sabi ni brent.

"tss."

"eh tapos ? how did you end up sa states ? happy naman kayo tapos panong sa states ?"

nagkakilala kasi kami ni brent sa states dun kami naging magkaibigan kaya alam niyang galing ako dun.

---------------

masaya kami ni shane nun. masaya ako kasi sa wakas ako na yung nakikita ni shane hindi na si jake , we celebrated our 1st year anniversary maniniwala  ba kayo na never pa kaming nag-away ? if not, umpisahan niyo ng maniwala. we never blame, we never get jealous, we never get tired, we are selfless loving each other, sabi nila si jake at shane daw ang campus couple and they are perfect pero samin ang tawag naman eh destined couple, i know. kabaduyan pero sus, who cares ? as long as we're happy.

magcecelebrate na kami ng 14th month namin at dun na nagsimulang gumulo ang kwento.

"shane, san ka pupunta ?" tanong ko.

"sa .. uhmm,sa school. school project" ngumiti siya. pero parang may kakaiba ?

"hatid kita ?"

"ay wag na! kaya ko naman eh hehe bye"

nitong mga nakakaraan kasi lagi nalang siyang may kinakausap sa phone. lagi nalang siyang umaalis. one time naisipan ko ng sundan siya....

TRUST ? a big factor right ?

to my curiosity , sinundan ko siya kahit san man siya magpunta . napanatag yung loob ko nung nakita kong mga classmate niya nga yung kasama niya, school project pala talaga.

"f*ck" i cursed.

si jake pala kasama niya. 

nakita kong hinatak ni jake si shane sa braso , bigla silang umalis dalawa papunta sa isang classroom na malayo sa pinag-gagawaan nila ng school project.

nakatayo ako at nakikinig sa may bandang pintuan, nakaupo sila sa magkalapit na upuan.

"shane, i'm sorry. "-jake

"jake, please. wag mo nang mas pahirapan yung sarili mo." -shane

"shane, i still love you . i really do"

*i trust you shane* yan yung mga sinasabi ko sa sarili ko habang pinakikinggan ko sila....

"i love you too jake"

and guess what ? she broke my trust. she broke my heart........

umalis ako sa kinatatayuan ko......

"as a friend. masaya na ako kay jiro, she understands me more than you do. whatever your reason is for leaving me, i will always be thankful kasi because of you , i met him. and i'm happy."

i went  to my car. drive as far as i could.......

as i was driving...... di ko namalayan na may batang tatawid nung umiwas ako. nabangga ako sa isang pader....... that day, 

I LOST HER.

HER MEMORIES.

THE PAINFUL ENDING....

and i know........ Forgetting is even better......THAN REMEMBERING

as we ended NOTHING.

----------------------------

"so nung nagka-accident ka eh wala ka ng ma-alala pare ? and then pumunta ka sa america ? tapos dun mo nakilala si krisha ? tapos bumalik ka dito and then nag-artista ka ? is that right ? " -brent

"exactly!"

"grabe, dude! your story sucks."

"i know. feeling might fade before, pero ang hindi ko maintindihan eh kung bakit bumalik sa buhay ko si shane..."

"why don't you ask jake ? maybe alam niya sagot sa tanong mo. "

"you're right brent! may utak ka rin pala hahaha"

"asa ka boy"

......