69 days to fall inlove

chapter 17 : great!! pretender ?

(a/n: thankyou!!! @ajsbdietol =)))) itey na ang update! enjoy!!! =)) loveyah!)

------------------------------------------

chapter 17 : great pretender

(shane's POV)

nagdinner kami ni jake, inabot na kami ng gabi kakalaro sa arcade, eh dahil sa malapit kami sa restaurant namin, dun nalang kami kumain.

grineet niya lang si mommy, actually siya yung pinaka close sa pamilya ko, mabait kasi siya at isa pa sobrang gwapo daw ni jake sabi ni mommy bagay na bagay daw kami nung.... kami pa.

umupo kami sa pinakamalapit na upuan malapit sa grand piano , yes may grand piano kami sa restaurant nato parang garden type kasi siya at nakakarelax ang ambiance dito, isa kasi to sa hobby ni mommy ang pagluluto, past time kumbaga. maraming 

couples ang nagpropropose dito and they created so much memories. memories that would last. my cousin lorraine is one of them, sadly.....she's still in pain. (todo promote! THANKYOU FOR THE BROKEN HEART SI LORRAINE =)

Nakangiti lang ako, honestly i feel safe pag si jake yung kasama ko, hindi kasi siya yung taong pa-cool kahit artista napaka-down-to-earth na tao and he will treat you as his princess, no wonder nagtagal rin kami.

kung hindi siguro niya nalaman yun.......

naramdaman ko ulit yung lungkot.

nakakalungkot na alam mo yung dahilan kung bakit siya umalis, kung bakit ka niya iniwan at alam mong di niya kasalanan .... nung kami pa..... isa lang hiniling ko nun eh, na sana pag dumating na yung araw na yun eh di siya MADUWAG, pero wala eh.... i can't blame him... kasi kung ako rin yun..... 

if i try to fit in his shoe that time.... i would do the same..... 

i would leave.....

even if it cause someones pain........ my pain...

ugh alam kong magulo ako . sorry huh ? sabi ni otor , bigyan ko daw kasi kayo ng hint eh. hehe.

-------

"uy shane" he flick his finger infront of me , na nakakuha naman ng atensyon ko... nakangiti lang siya.

"ugh sorry, nagrereminisce lang ako hehe" i tried so hard to smile, sana lang di niya mahalata...

tahimik lang kami....

"why ?" he broke the silence, napansin siguro niyang malungkot ako...

tears started to run down my face....

diko mapigilan eh..

honestly, di ko alam kung bat bigla nalang akong naiyak, basta parang ang bigat nalang ng dibdib ko. 

MAYBE ITS NOT ABOUT HIM...

MAYBE ITS NOT ABOUT WHAT I SCANNED IN THE PAST

MAYBE ITS NOT OF WHAT HE DID TO ME..

and MAYBE THIS IS NOT ABOUT JAKE....... but it's because of jiro instead......

di nalang ako sumagot, but instead i gave him a smile. 

nilalamon na ako ng mga nakita ko. nalulunod na ako sa nararamdaman ko, pakiramdam ko anytime... baka bukas, mamaya,sa makalawa baka di na ako to, baka diko na makilala yung sarili ko... 

"ano ba kasing meron sakanya na wala ako ?" i asked myself..... paulit-ulit....nakakapagod rin pala...

"you can smile anytime you want , you may fool everybody you may know, you may seem okay to others.... but believe me...."  tumingin siya sa mata ko , tingin na parang ipinapasok niya sa utak ko yung sasabihin niya. " you can't fool me" and with his words..... 

tuloy-tuloy nalang  yung paglabas ng luha sa mata ko.

"jake.... diko na kasi alam yung gagawin ko, i depended my life... no, my whole life, para mapansin niya ako... jake... bakit di niya matandaan ? bakit di niya ma-alala?  araw-araw pinipilit kong umarteng parang normal, pero ang hirap pala... ang hirap palang tingnan siya na may mahal nang iba..... ang hirap palang mamalimos ng atensyon niya... jake" umiiyak ako na parang batang nagsusumbong kay jake, wala akong pakialam sa mga matang nakatingin, masiyado lang akong nasasaktan ngayon....  

"hindi ba maramdaman nito ? *tinuro ko yung heart ko*..." tumingin lang ako sa sahig ng may maramdaman akong yumakap sakin galing sa likod ko.....

"stop crying shane... i know that i can't ease the pain inside there, alam ko rin na  hindi ako yung kailangan mo ngayon, alam ko rin na sa mga nangyayari ikaw nag pinaka nahihirapan, pero ngayon ka pa ba susuko ?" nakangiti siya naramdaman ko ang pagkawala ng yakap niya... bumalik na siya sa upuan niya sa harap ko.

mabuti nalang at andito si jake kasama ko.

alamkong selfish ako kasi alam kong nasasaktan si jake habang sinasabi niya yun... pero i needed a friend... 

"thankyou jake.." i smiled weakly...

"don't be!... but i'll tell you something shane"

i wiped my tears and asked him, "what is it ?" ngumiti muna siya ... then, ....

"sometimes when you cannot take it anymore, pag pakiramdam mo sobra na, pag pakiramdam mo sasabog na yung puso mo at pag pakiramdam mo walang wala na...... trust me...... you have to let go, habang maaga pa..... i know its hard, but to bear too much pain ? its not worth it. give up and learn to move on... you may not believe me now... but i promise you... kahit papano, mababawasan yung sakit..."

ngumiti lang ako at nag-nod.....

"i know"

i know.......... because.....

i'am a great pretender.......... 

kaya ko pa naman diba ? =(