Daddy's Little Babe [Styles]

13

BAKIN BEN GELDİM ZAAAAAAAAA

İyi okumalar beyinler!

"Ağlamayı kes."

"Ya bebeğim düşseydi?" Hıçkırıklarının arasından konuştuğunda bıkkın bakışlarımı ona çevirdim.

"Sadece 1 saniye için poponun üzerine düştün Madison, sence de biraz fazla abartmıyor musun?"

"Anlamıyorsun! Canım çok yandı diyorum!"

"Tamam! Üzgünüm, evet canın çok yandı! Ağlama artık."

"Bana bağırma!"

"Mads, yeter bu kadar."

"Sen düşseydin hemen ağlardın. Salak gibi!" Dediği şeyle birkaç saniye şaşkınlıkla gözlerine baktım. Sonra ise kahkaha atmaya başlamıştım.

"Sen gerçekten beynini düşürmüşsün, bu yüzden canın çok yanmış."

"Kapat çeneni Hazza. Yine beni sinirlendiriyorsun."

"Ben mi seni-"

"Sus!"

"Tamam, konuşmuyorum." Dediğimde yüzünü omzuma gömdü ve sessizce ağlamaya devam etti. Hamilelikten dolayı mı böyleydi yoksa kazadan sonra mı böyle olmuştu bilmiyordum. Her şeye ağlıyordu ve bu sinirlerimi yıpratıyordu. Küçük bir çocuk gibiydi.

"Ne oldu yine? Televizyonda tuttuğu takım yarışmayı mı kazanamadı?" Louis salona girdiğinde bıkkınca ona döndüm.

"Düştü."

"Ama çok kötü düştüm, hala acıyor." Madison araya girdiğinde Louis gülmemeye çalışarak konuştu.

"Öyle olduğuna eminim." Sadece merdivenlerden inerken bir basamağa basamayıp poposunun üstüne düşmüştü. Yavaş ve alçak bir düşüştü ancak dediğim gibi; her şeye ağlıyordu.

Saçlarını okşamaya başladığımda ağlamayı kesmiş ara sıra iç çekiyordu. Belindeki elimi sıkılaştırıp bel boşluğunu da okşamaya başladım.

"Çok sıkıldım." Niall salona girdiğinde bakışlarımız birkaç saniye için ona döndü. Niall yanıma gelip oturdu ve Mads'in bir tutam saçını alıp oynamaya başlarken konuştu.

"Oyun falan oynayalım ya."

"Ben burda düştüm diyorum sen oyun diyorsun."

"Bilmiyordum. İyi misin?" Dediğinde araya ben girdim.

"Sadece merdivenlerin 1 basamağında poposunun üstüne düştü. Gayet iyi yani."

"Değilim." Dedi tekrar ağlamaya başlarken. Omzum sırılsıklam olmuştu ancak hala yüzünü ordan kaldırmıyordu.

"Madison, ağlama artık güzelim. Geçti gitti işte."

"Sen hala dalga geçiyorsun benimle."

"Geçmiyorum bebeğim. Neden dalga geçeyim ben seninle?" Derken gülmemek için zor tutuyordum kendimi.

"Benimle dalga geçmek hoşuna gidiyor ama ben kırılıyorum." Ağlamaya devam ettiğinde Louis ve Niall da benden farksızdı. Gülmemek için büyük savaşlar veriyorduk.

"Çok saçma şeyler yüzünden ağlıyorsun. Bunu fark etmedin mi?"

"Sen benim yerimde olsaydın daha çok ağlardın ve herkesi döverdin." Dediğinde daha fazla dayanamayıp kahkahayı basmıştık. Bu kadar saçma konuşması bizi her daim eğlendirse de bazen bize bile ağlama isteği veriyordu.

"Hala gülüyorsunuz."

"Mads, cidden üzgünüm ama bu ultra komikti." Louis konuştuğunda Madison sonunda başını omzumdan kaldırdı ve saçlarını düzelterek kucağımdan kalktı.