[✓] survive » jungri

[LOG] 19

y/n: yukarıda koyduğum müzikle okumanızı tavsiye ederim, keyifli okumalar^^

Karşımdaki eve uzunca bir süre baktım, bugün bu evde bir farklılık vardı.

Bu gece evin ışıkları yanıyordu..

Koşarak evin bahçesine girdim. Kapıyı çalmak için elimi kaldırdım ama buna cesaret edemiyordum. Karşımda Jungkook'u görmekten korkuyordum.

Son bir iç çektim ve ıslanan saçlarımı geriye savurup kapıyı çaldım. Kapının açılmadı her saniye daha da korkuyordum. Ve her seferinde daha da şiddetle çalıyordum.

Biraz sonra kapıdan bir 'çıt' sesi duyuldu ve kapı aralandı. Karşımda duran kadar korku dolu gözlerile bana bakıyordu.

Dudaklarımı araladım ama hiç bir şey söyleyemedim. Kadın Jungkook'un annesi olmalıydı, ona o kadar çok benziyordu ki..

"Sen..Jungkook'un arkadaşlarından olmalısın.." dedi ve kenara çekildi, "..içeri girsene."

İçeri girdiğimde kadının gösterdiği koltuğa oturdum. Bacaklarımı birbirine yapıştırdım, titriyordum.

"Ah haline bak, sırılsıklam olmuşsun." dedi kadın hafifçe eğilerek, "dur sana bir havlu getireyim."

Kadının getirdiği havluyu aldım ve ıslak saçlarımı kurulamaya başladım. Kadın yanımdaki tekli koltuğa oturup ellerini dizlerine koydu,

"Buraya Jungkook'u sormak için mi geldin?"

Adını duyar duymaz durdum ve bakışlarımı ona çevirdim, "B-ben.."

"İsmin?"

"Yerim. Kim Yerim." diye cevapladım hemen. Kadın adımı duyunca bakışlarını yere çevirdi. Yüzünde zoraki bir gülümseme vardı,

"Buraya niçin gelmiştin Yerim?"

"B-ben..sizi rahatsız etmek istemedim. S-sadece..Jungkook'u bulmak için.." diyip sustum.

Kadın elleriyle oynarken bana döndü, "Bunun açıklamasını çoktan yapmıştık. Müdüre."

Tavrının neden bu kadar sert olduğunu anlamıyordum, "Bakın ben rahatsız ettiğim için üzgünüm ama müdür bize hiçbir şey söylemedi. Jungkook'un neden bir anda ayrıldığını merak ediyordum. Bütün arkadaşları olarak merak ettik. Özledik."

Özledim.

Kadın kaşlarını çattı ve beni baştan aşağı süzdü, "Sıcak bir şeyler içmek ister misin? Titriyorsun."

Şaşırarak bakışlarımı kendime çevirdim, bacaklarım birbirine çarpıyordu. Engellemek için sıksam da bir faydası olmuyordu. Utanarak kafamı kaldırdım, "B-ben biraz gerginim de.."

Jungkook'un annesi gülümsedi, "Gergin olmanı gerektirecek hiçbir şey yok Yerim. Müdüre söylediklerimizi sana da söyleyeceğim, endişelenme."

Kalbim yerinden çıkacakmış gibi atıyordu. Nabzımın boğazımda atışını hissediyordum. Oturduğum koltuğun minderini sıktım ve dikkatle dinlemeye başladım.

Annesi derin bir nefes alarak söze girdi, "Öncelikle Jungkook başka bir liseye geçiş yaptı. Okuldan da okulun takımından da memnun değildi. Özellikle de Koçundan.."

Kafamı yavaşça salladım. Gözlerimi kırpmadan dinliyordum.

"Jungkook eve her gün şikayetle gelmeye başlayınca başka okullar araştırmaya başladık. Belki biliyorsundur, Jungkook için futbol her şeyiydi. O olmadan yaşayamazdı."

Bu söyledikleriyle istemeden irkildim. Annesi Jungkook'u oldukça yanlış tanıyordu. Bana futboldan ve takımdan ne kadar nefret ettiğini kendisi söylemişti.