[✓] survive » jungri

[LOG] 20

Burnumun ucu burnuna değdiğinde hafifçe gülümsedim. Elini bıraktım ve yanağını okşadım,

"Sana bir sürprizim var." dedim Yerim'e.

Gözlerini merak içinde açtı, "Bana mı? Ne sürprizi?"

Gülümsedim, "Bunu ancak balo günü öğrenebilirsin."

Kan ter içinde uyandığımda Taehyung'u yanıbaşımda beni sarsarken bulmuştum. Yavaşça kalktım ve bana uzattığı suyu alıp içtim,

"İyi misin dostum?" diye sordu.

Her ne kadar dost sayıldığımızı düşünmesem de bir şey söylemedim. Kafamı salladım, "İyiyim.  Kabus gördüm." diyip elimi saçlarımın arasından geçirdim. Elimi tekrar çektiğimde parmaklarıma takılan saç tutamlarını hemen cebime attım. Annem görmeden yok etmem gerekiyordu.

Odaya gelen kahvaltı ve ilaç kokteylinden sonra yatağımdan yavaşça kalktım ve pencerenin önündeki tekli koltuğa oturdum. Taehyung'un odadan çıkışını izledikten sonra dizlerime masaj yapmaya başladım, bugün çok ağrıyordu. Yine de ilaçlarıma yeni bir ilaç ekletmemek için dişlerimi sıktım ve hemşireye söylememeye karar verdim.

Annemin birkaç gün önce getirdiği kameramı elime aldım ve kurcalamaya başladım. Aylardır elime almıyordum. Neredeyse nasıl açıldığını bile unutmuştum. Birkaç denemeden sonra açtığımda düşük pil seviyesi uyarısıyla gözlerimi devirdim.

Kamera kapanmadan önce aklıma galeriye bakmak gelmişti. En son ne çektiğimi hatırlamıyordum bile. Kuru dudaklarımı ıslatırken galeriye girdim ve son kaydettiğim videoyu açtım.

"Yerim-hayır yeni kız! Buraya bak!"

"Ne istiyorsun- HEY O DA NE?"

Video başlar başlamaz Yerim'i görünce ellerim titremeye başlamıştı. Boğazımda düğümlenen acı tadı yutkundum.

"El salla!"

Yerim kamerayı umursamadan bana doğru yürümeye başlamıştı, "Ne yapıyorsun sen?"

O bana yaklaştıkça ben uzaklaşıyordum, "Belgesel çekiyorum. Adı da 'Büyük Yalancılar.' Nasıl? Beğendin mi?"

Gözlerini devirdi, "Hala aynı konu mu?"

"Hayır, sen ve bebeğin çok da umrumda değil ama aklıma şu an için başka bir belgesel konusu gelmedi."

"Bu konuyu sürekli açıp durmamalısın bence."

"Neden? Yalanını gerçek sanarlar diye mi korkuyorsun?" diye sordum.

"Hayır, o günkü yüz ifaden aklıma geliyor. Gülmeden duramıyorum."

Kamera, pili bittiği için elimde kapanırken başımı eğdim. Avuçlarımın arasında cihazı sıktım ama eskisi kadar güçlü değildim. Ne ben ne de Yerim, hiçbir şey eskisi gibi değildi.

"Kız arkadaşın mıydı?"

Taehyung'un sesiyle kafamı kaldırdım. Yanıma kadar gelmişti ama fark etmemiştim.

Ayağa kalktım ve yatağıma oturup kamerayı komodinin üstüne bıraktım, "Seni ilgilendirmez."

"Biliyor mu burada olduğunu?" diye sordu koltuğa otururken.

"Sana ne." dedim ve buz gibi bakışlarımı Taehyung'a çevirdim.

Taehyung'u yan profilinden görüyordum. Sinirlenmeye başlıyormuş gibi alt dudağını ısırdı ve bakışlarını ellerine çevirdi,