[✓] survive » jungri

[LOG] 1

"Beni unutmaya çalıştığını biliyorum..bu yüzden..sanırım sana izin vereceğim.."

1 YIL ÖNCE

Yeni bir okulda ilk gün.

Yeni bir düzen.

Yeni insanlar.

"Yeni olan her şeyden nefret ediyorum." dedim kendi kendime eklemlerimi çıtlatırken. Sonra birden söylediğime güldüm, "Hayır etmiyorum." diyip gözümün önüne düşen saçlarımı geriye attım.

Başımı, yapmacık olamaması için zorladığım bir özgüvenle kaldırıp okul bahçesine bakındım. Her şey gayet normaldi. Biraz sonra herkesle tanışacak ve arkadaş olacaktım.

"Umarım her şey güzel olur." diye mırıldandım ve okul binasına doğru birkaç attım. Kendi sınıfımın bekleme alanına doğru ilerlerken orada duran dört kızdan biri beni fark etti ve genişçe gülümsedi,

"Sen Yerim olmalısın!!"

Utangaç bir şekilde başımı eğdim, "E-evet." Daha ben gelmeden adımı biliyorlardı. Normal bir şey miydi bu?

Kız, yüzümdeki karmaşık ifadeyi anlamış olmalıydı ki kıkırdadı, "Merak etme, stalker falan değilim. Babam okulun müdürü olduğu için geleceğini önceden söylemişti. Sana yardımcı olabilmem için yani."

"Oh..anlıyorum."

Kız birden elini uzattı, "Ben Chaeyoung bu arada."

Bana uzattığı elini tutup tokalaştım, "Ben de.." dedim ama birden durdum ve güldüm, "..biliyorsun zaten."

Chaeyoung'un yüz ifadesi yumuşarken gözleri, meraklı bir şekilde etrafa bakınmaya başlamıştı. Bir sorun olduğunu düşünüp kaşlarımı çattım ve konuşması için bekledim.

"Seni gezdirmeye nereden başlamalıyım? Ana binadan mı yoksa arka bahçeden mi? Belki de önce herkesle tanıştırmalıyım?"

Kafamı yavaşça salladım, "Hiçbirini yapmana gerek yok. Benim için yorulma, ben zamanla tanışırım—"

O sırada büyük bir gürültü koptu birkaç kız çığlık atarak koşuşturmaya başladı. Neler olduğunu anlamak için arkama döndüğümde eski model kırmızı bir Chevrolet arabanın okul bahçesine girdiğini gördüm.

Araba yanımızdan hızla geçerken korkuyla geri çekildim ve Chaeyoung'un koluna tutundum. Saçlarım esen rüzgarla birbirine girmeden saniyeler önce, kırmızı Chevrolet'nin sürücüsüyle göz göze gelmiştim. Üstündeki üniforma, onun da bu okulda bir öğrenci olduğunu gösteriyordu.

Benimle göz göze geldiği anda, yüzündeki geniş gülümseme yerini şaşkınlığa bırakmıştı. Benim gibi tanıdık olmayan bir yüz beklemiyor olmalıydı ki kaşları bir anda çatılmıştı.

Bakışlarımı çocuktan çektiğimde Chaeyoung kollarımı tutup beni hafifçe sarstı, "Yerim iyi misin?"

Biraz önce o anın etkisinden çıkabilmek için kafamı hızlıca salladım, "İyiyim ama..bu.." diyip sustum.

Chaeyoung koluma girip benimle yürüme başlarken boşta olan eliyle eteğini düzeltti, "Böylece sınıf arkadaşlarından birini daha tanımış oldun."

"Ne?"

Chaeyoung durdu, şaşkın yüzüme bakıp güldükten sonra az ileride park edilmiş arabanın üstünde oturan o çocuğu gösterdi, "Jeon Jungkook.." dedi tekrar gözlerime bakarak, "..en son tanışman gerekenlerden biriydi ama..olan oldu."

Neden böyle söylediğini bilmesem de sebebini sormak istememiştim. İçimden bir ses, hem de kötü bir ses, bunu istesem de istemesem de öğreneceğimi söylüyordu.