𝙴𝙿𝙸𝙻𝙾𝙶𝚄𝙴 ❦ ᵖʲᵐ ♔︎ ᵏᵗʰ

❀ 7 ❀

▫cała szczerość, czas jaki pozostał w twoim sercu. ostatecznie wszystko wraca w postaci blizn▫

••••••\▪▫▪/••••••

- Nie mogę tego zrobić, hyung.. - szepnąłem siedząc na kanapie ze spuszczoną głową.

- Taeś, spójrz na mnie.. - mruknął kucając przede mną, na co ja od razu uniosłem delikatnie wzrok.

- Postaraj się uspokoić nerwy twojego przyjaciela.. Wypuszczę cię stąd, kiedy V nie będzie chciał zrobić krzywdy mi, mamie albo Jimin'owi.

- Dobrze.. Postaram się z nim porozmawiać.. - powiedziałem uśmiechając się delikatnie do brata.

- Najpierw się prześpij, jak się obudzisz to przyniosę ci herbatę i to co tylko będziesz chciał. Tylko proszę cię.. Wiem, że on mnie nie lubi, ale i tak zrób coś, żeby przynajmniej nie chciał mnie udusić - zaśmiał się i pocałował mnie w czoło, na co uśmiechnąłem się i przytuliłem go mocno.

- Idź już, jesteś zmęczony.. - mruknął mój głos, a ja spojrzałem na starszego, starając się zrobić cokolwiek.

Znowu to samo..

••••••\▫▪▫/••••••

Mijały dni, miesiące, później lata. Ja wciąż nie mogłem odzyskać kontroli nad własnym ciałem, a V wciąż starał się robić wszystko, aby zostać w tym miejscu, gdzie był.

••••••\▪▫▪/••••••

- Taehyung, podnieś się z tej kanapy i jedziemy do domu.. - warknął w moim kierunku, a ja pomimo, że chciałem się podnieść i pójść się ubrać nie mogłem ruszyć choćby palcem u nogi.

- Yoongi, daj spokój.. - usłyszałem swój głos, na który jedyne co zrobiłem to otworzyłem szerzej oczy.

Jednak dajesz mi zrobić takie delikatne rzeczy?! - powiedziałem w myślach chcąc w jakikolwiek sposób pokazać starszemu, że coś jest nie tak.

- Zamknij się, Kim.. - warknął spuszczając głowę.

Min słysząc te słowa złapał moje ciało mocno za ramiona, na co V cicho pisnął.

- Widzę, że komuś się ćwiczyło przez te dwa lata - zaśmiał się, a ja, siedząc w swojej własnej głowie, zacząłem płakać.

Z moich oczu również leciały łzy. Przynajmniej tutaj nie miał nade mną kontroli..

•••

⏭ 03-04-2020r ⏮

××jak się czujecie moje kolorowe aniołki?××