SÖZ VERMİŞTİN

Artık Düzelmelisin

Ben gitmek için Selim'e resmen yalvardım. Çok korktuğumu anladı ama onunda elinden birşey gelmiyordu çünkü, kapı tarafından gelmişti ses . Hepimiz gerildik, elimize birşeyler aldık. Yani bekliyroduk resmen, ne veya kim gelicekse artık. Sonra uzuktan bir ses geldi 'gidin burdan istediğiniz alamıycaksınız, çünkü burda yok başkası geldi aldı'. Selim bunu duyunca sinirle sese doğru gitti, kolundan tuttum 'napıyorsun hemen gidelim burdan Selim' dedim. 'Kim ki nu adam? Nerden biliyor bütün bunları? Öğrenmem lazım' dedi Tuna'yla birlikte gitmesini istedim. Döndüklerinde Tuna 'kimse yok, her yere baktık toz olmuş resmen' dedi. Selimde elimi tutarak dışarı çıkardı beni. Elim kolum titriyordu ben bu gece hayatta uyuyamam ya. Kızlara giderim. Neyse Tuna'ların evine gittik. Gittiğimizden beri hiç konuşmadılar, yüzleri düşmüştü. Farkındayım parayıda alamadılar en önemliside o kimdi öyle? Eve gitmem lazım ama hiç gitmek istemiyorum çünkü benden sonra oraya gitmelerinden yada başka birşey yaparlar diye gitmek içimden gelmiyor. Annemin aramaları son bulmayınca gitmek zorunda kaldım. Aklım hep onlarda napıcakar acaba. Benim aslında aklıma takılan en önemli şey parayı kim aldı? Nerden biliyordu ki orayı? Off kim bilir Selim neler düşünüyordur. Yemekten sonra Sude'lere geçtim. Annesine yani bizim sitedeki eve gelmişti. Biz kılarla aynı sitede oturuyoruz en yakın Sude yan villada zaten hep birlikteydik. Nilay'da 4 villa yanımızda, Yasemin en uzağımız girişte onunki. Biz sahile çok yakınız yani yol var biraz Nilay'la 3 villa var arasında. Evler ve bahçe büyük olduğu için Yaseminle aramızda baya yol var Nilay'la o kadar olmasada hep gelemez bizim asıl buluşma yeri Nilay. Tek çocuk, bide hepimize en yakın o, şimdi Yasemin'e bana gel diyemem. Neyse Sude'yle Nilay'a geçtik. Yasemin bizden önce gelmiş. Kızlara bütün olan biteni anlattım. Sorun şu ki o parayı bulmak Selim'ler için hiç birşey değil. Ama yasal yoldan bankadan veya herhangi birşeyi satmadan para bulunmalı. Neden böylebilmiyorum. Biz kızlarla aramızda para topladık ya en fazla 43bin falan etti. Bizim bütün birikimler gitti ama yapıcak bişerşey yok kızlarda çok anlayışlı iyiki varlar. Ama daha da bulmamız lazım da nasıl? Abim geldi aklıma aradım sordum yok bence dedi yalan tabiki. Ablamdan istedim Ahmet abi (nişanlısı) ben veririm demiş yarında ondan 15bin alıcaz. Eee ne etti 58. Yarısı etti, olmaz böyle ben bikaç takımı satsam anca belki ama bizimkiler anlasa ne dicem? Neyse yarın sabahtan Ahmet abi bize gelmiş bırakmış ablama parayı eve gidip üstümü değiştirdikten sonra okula gittik kızlarla. Selim'i akşam aradım bu sabah için gelmemesini ve ben kızlarla kaldığım için onlarla gidiceğimi söyledim eve gelseydi o sırada Ahmet abi gelseydi falan Selim utanırdı. Neyse okula gittik, Selim her zaman ki  gibi girişte bekliyordu. Sınıfa çıkmadan konuşmak istedim arka bahçeye geçtik 'kızıcaksın belki ama aynı durumda olsam sende aynısını yaprdın' dedim, parayı koyduğum küçük çantayı verdim. Yüzüme bakmadan açtı çantayı hemen geri verdi bana 'yok öyle bişey bu ne aşkım nerden buldun? Hayır istemiyorum olmaz al bunu, ben böyle bişeyi kabul etmem' dedi. Kızdım baya sesimi yükselterek konuştum 'ya sen beni öldürmek mi istiyorsun? Ödüm kopuyor sana bir şey olucak diye, kaç gündür uyuyamıyorum delirdin mi sen? "Yok istemem" ne ya? Ben istiyorum tamam mı? Sana birşey olma korkusuyla daha fazla yaşayamam. Şimdi beni daha fazla sinirlendirip üzmeden al şunu' dedim. Şaşırdı, hafif gülümseyrek 'bi ara dalıcaksın sandım, tamam kızma ama hak ver ben bir erkeğim kolay değil öyle senden para almak' dedi. Sarıldım sonra sımsıkı. 'Ben sana bişey olmasını istemiyorum. Söz konusu sen veya herhangi birinin canı ne olursa olsun kimden ne gelirse kabul edelim' dedim. Sarılarak sınıfa çıktık. Okul bitene kadar yüzü hiç gülmedi hep tedirgin. 'Bu gece bende seninle Tuna'ya gelicem kalmak istiyorum şu para işi halledilmeden banada rahat yok' dedim bu sefer kızmadı, 'sena daha çok istiyacım var ama inan bende sana bişey olucak korkusundan bu haldeyim kendi canım umrumda değil' dedi. O gece zor uyudu. Ben onu uyuyana izlemek istediğimi söylemiştim. Zor kabul etti "utanır"mış yerim ya. Neyse uyuyunca bende Ceren'in yanına gittim. Kızıda oda da rahatsız etmek isteniyorum ama Selim'le uyumak istemiyorum çünkü bende utanıyorum. Ceren çok tatlı bir kız çok anlayışlı Tuna gibi abi kardeş çok iyi anlaşıyorlar. Bide benimle abim... Aman kedi köpek gibiyiz. Seviyorum tabiki de kıl işte. Neyse yatağa yatar yatmaz uyumuşum. Birden bir sesle uyandım 'HAYIRR!'... Çok korktum yerimden kalktığım gibi salona koştum kimse yoktu. Ceren yukardan seslendi 'Elis abla yukarıda' diye. Ya ne yukarıda? Ne oluyo şimdi? Meğersem Selim'miş. Tuna da çok korkmuş 'noldu abi?' diye sorup durdu ama  yalnız kalsam biraz, kendime geliyim' dedi. Odadan çıktı elini yüzünü yıkamak için lavobaya girdi ama dakikalarca çıkmadı. Bende ısrar edip sürekli kapıyı çalmak istemedim. Anladım bi kabus falan gördü ve etkisinden çıkmak istiyor. Rahat bıraktım Cerenl'e Tuna'ya da 'siz yatın ben ilgileniyim' dedim. Yarım saatten fazla çıkmadı içerden. Tutamadım daha fazla kendimi kapıyı tam çalıcakken kendi açtı o arada ' özür dilerim meraklandırdım. Ama kendi başıma sakinleşmek istedim her an yanımda biri olmayabilir kendimde üstesinden gelmeyim. Beni anladığını da biliyorum. Teşekkür ederim Sevgilim' dedi ve sarıldı. İyi gibiydi biraz daha, terasa çıktık biraz hava alsın diye. Zaten sabah oluyordu. Kahvaltıyı hazırladık falan birlikte kahvaltı edip okula gittik. Okulda çok sinirli ve garipti. Çıkışta oda para için etrafına sormaya gidickti Tunay'la. Onun sitresinde. Çekiniyor ve utanıyor. Haklı kolay değil. Tüm derslerde uyudu zaten, uykusunu aldı Allah'tan. Neyse çıkışta gittiler bende eve geçtim abimle. Oda Tuna'da kaldığımı öğrenmiş Nur'dan. Bu kız abimla aramı açmak için elinden geleni yapıyor. Hayır nerden öğreniyor ki bu anlamadım. Gerçi Tuna onların sınıfında normaldir konuşurken meraklı duymuştur. Eve geldiğimizde Babam da gelmişti çok şaşırmıştık. Zaten yeni gitti sayılır ben 6-7 aya gelmez sanıyordum. Neyse zaten bir kaç günlüğüne gelmiş gidicekmiş hemen. Akşam olunca aradım Selim'i ama fazla bişey toplayamamışlar, sesi kötü geliyordu. Aradan 2 hafta geçti Selim iyice gergin bir hale büründü bir sinirli bi sessiz çok üzülüyordu. Parayı hala toplayamadı ve geçen hafta da vermesi gerekiyordu. Bu haline bende dayanamıyorum ki, ama benim elimden gelen birşey yoktu. Az para değil ya 500 bin TL amcası ve babası üçe bölmüş, en önemli kimsenin bulmayacağı iki yere 200bin koymuş son 100binde bizim eski fabrikaydı. Ama şimdi kimde Allah bilir. Parayı bulmadan Selim'e banada rahat yok artık. Selim bir akşam aradı 'buldum sevgilim, parayı buldum bu gece rahat uyuyabiliriz artık' dedi çok sevinmiştim. Babam da eve geldiği gibi 'bu gece uçağım var gidiyorum' dedi. Babamın bu hallerine çok alıştık. Hep böyle, ani işler. Geçen yılda bir saat durup gitti. Anlayamıyorum onu da. Ne işmiş hep bizden önemli ! Neyse ben yemekten sonra Selim'i aradım 'kimden, nerden buldun?' dedim, 'yarın konuşuruz aşkım' dedi. Üstelemedim çünkü artık suratsız, somurtgan, sinirli ve suskun hali devam ediyordu. Parayı bulmasına rağmen. Ertesi gün okula gittiğim gibi bahçeye çektim onu 'ben bu halini anlıyorum ama Selim artık parada bulundu ne bu halin, yine birşey mi oldu? Söyle çünkü "Artık Düzelmelisin" dedim. Beni banka oturttu. Bişey oldu ben anladım zaten ya. 'Söyle hadi artık'  dedim. Keşke demeseydi....