Defter(BxB)

28

-Doruk-

Kalbim sıkışıyordu. Onu her gördüğümde acı çekiyordum. Eskiden onu ne zaman görsem huzur bulurken şimdi bana sadece acı veriyordu.

Burak'ın evinden eşyalarımı aldım. Bana borcunu misliyle ödemişti. Çok iyi bir insandı. Zaten iki gün sonra babası gelecekti ve onunla kalamazdım.

Eve geri döndüğümde Gürkan burada değildi. Onu unutacaktım. Beni asla sevmeyecekti. Bana bunu fazlasıyla kanıtlamıştı.

Kalbim yeterince kırılmıştı. Aşka küsmüştüm. Bir daha asla aşık olamayacaktım. Koltuğa oturup kafamı geriye yasladım. Tavanı izlemeye başlamıştım.

Sevmek bok gibi bir şeydi. Hayatımda ilk kez keşke hiç sevmeseydim dedim. Gözümü kapatıp biriken yaşların akmasına izin verdim.

Kapıdan gelen anahtar sesini duyduğumda hemen koltuktu uzanıp arkamı döndüm. Onunla konuşmak istemiyordum. Uyuma taklidi yapmaya başladım.

Adım seslerinden Gürkan'ın yanıma geldiğini anlamıştım. Uyumadığımı anlamasını istemiyordum. Onunla konuşmak istemiyordum. Daha fazla canım acısın istemiyordum.

Ellerini saçlarımda hissettiğimde titremiştim. Elini saçımdan yüzüme götürüp ıslak kirpiklerime dokundu. Elini çektiğinde rahat bir nefes almıştım. Kirpiklerime kondurduğu öpücükle nefesimi tutmuştum.

''Uyumadığını biliyorum''

Cevap vermedim. Offlayıp beni kucağına aldı. Şaşırmıştım ama hala gözlerimi açmamıştım. Çok azcık gözlerimi açıp baktığımda

''Yakaladım seni''

deyip beni yatağa bıraktı. Gülüp beni gıdıklamaya başladı. Gülmeye başladığımda

''Çok güzel uyuyormuşsun''

ya deyip gıdıklamaya devam ediyordu.

''Bırak beni!''

diye bağırdım. Ellerini ayaklarımla ittim. Attığım tekmeyle yere düşünce bağırdım.

''Şunu yapmayı kes artık''

Şaşkın bir şekilde bana baktı. Şok olmuş gibi görünüyordu.

''Bana dokunma''

diye bağırdım. Kapıyı çarpıp odadan çıktım. Bana acı çektirmekten keyif mi alıyordu?

Gözlerimden yine yaşlar akmaya başlamıştı. Ağlamaktan kör olacaktım artık.

Odama girip beni kendine çekti.

''Benden vazgeçmeyecektin hani''

Şaşkın bir şekilde gülüp alayla ona baktım.

''Dalga mı geçiyorsun sen benimle?''

''Doruk, ben seni seviyorum''

''Evet kardeş-''

sözüm dudaklarıyla kesilmişti. Benim taktiğimdi bu bir kere. Sinirle onu ittim

''Artık çok geç ç-çünkü ben artık seni s-sevmiyorum''

Elini kalbime götürüp gülümsedi.

''Kalbin öyle demiyor ama''

''Ben artık onu dinlemeyi bıraktım Gürkan abi''

''Abi deme lütfen''

''Neden istediğin bu değil miydi? Ne değişti şimdi? ''

''Değil, değildi.''

Gözlerime bakıp kendinden emin bir şekilde konuşmaya başladı.

''Sen benden vazgeçmiş olabilirsin ama ben senden vazgeçmeyeceğim''

Bu sefer onu affetmeyecektim, Kararlıydım.

''Öyle mi?''

deyip odadan çıktım. Onun odasına girip çalışma masasının üzerindeki günlüğümü aldım. Tekrar odama döndüm ve  kolanyayı aldım

''Hayır yapma Doruk lütfen''

Ona acı çektirmek istiyordum ama ben daha çok yaralanıyordum. Gözlerimden yaşlar akarken günlüğü ateşe vermiştim. Hıçkırıklarım arasından konuştum.

''Vaz-geçeceksin''

Titriyordum ve gözlerimden yaşlar geliyordu. O da ağlamaya

''Ben eve kız getirmeyeceğim ama merak etme. O kadar acımasız değilim.''

deyip çocukluğum anılarım ve bir sürü şey yazdığım deftere son kez baktım.

Gürkan'a baktığımda yere çökmüş kollarını dizlerinde bağlamış ve hıçkırarak ağlamaya başlamıştı. Onu ilk kez bu şekilde ağlarken görüyordum

''Doruk affet lütfen''

''Ben seni çok kez affettim.Her zaman affettim. Ama bir sınırım var. Benim de bir kalbim vardı ve sen onu paramparça ettin. Şimdi seni affedersem, kendimi affedemem. ''

''Lütfen''

Ona son kez baktım ve kendi göz yaşlarımı da silip odama girdim. Kapıyı kapattığımda bacağımdaki tüm güç çekilmişti. Yere çöküp ben de aynı Gürkan gibi ağlamaya başladım.

Eğer biraz daha orada dursaydım onu affedecektim. Bu sefer olmazdı kalbimin sesini dinlemeyecektim. 10 yıldır onu affediyordum bu defa olnazdı.

Oyuncağımı kırdığında affettim. Topumu patlattığında affettim. Bana küçükken ilk kez vurduğunda affettim. Sözünü tutmadığında affettim. Yanımda olmadığında affettim. Bunlar normaldi.

Ama kalbimi kırdığında affettim. Tekrar tekrar kırdı ve ben her seferinde affettim. Bu sefer kalbim tamamen küllerine ayrılmıştı ve küllerinden doğmasına izin vermeyecektim...

------------------------------------------------

Doruk ne yapıyorsun çocuğum?

yeter bu kadar ayrılık artık sevişin 

ljkdfkjdl