Koca Okyanus önce hapsetmişti içine deniz kabuklarını sonra dalgalarıyla kıyıya savurdu...
Avunmak yerine avutulduklarının farkına var...
"Kısma acının sesini, bastırsın hayalin çığlıklarını..."
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Boşa yorulmaktan farksız, Öyle bir nokta. Virgül ile gitmiştin hayatıma, net bir nokta oldun sonra, şimdi kocaman bir soru işaretisin.
Hayat diye yakındığımız şey olaylardan ibaret değil midir zaten? İten bizler değil miyiz çıkmaza, tüm soru işaretleri, nokta dediğimiz anda beliren soru işaretlerinin sorumlusu bizleriz peki bu denli hayata yüklenmek neden, daha mı kolay yükü yüklemek? hesaplaşmak varken kendinle yeniden daima ileriye giderken ders almak hataları tekrarlamamak varken olduğu yerde sayıklayıp yakınmak daha mı kolay hayata?
Peki yargılayan insanlar, sizlerin hayatın da hataya yer yok mu? Bu denli bilmişliğin başka bir açıklaması olamaz çünkü. Birine güvenirsin, hayatına alırsın yanlış seçimler yaparsın, sorgularken bulursun kendini ama asla kendinde suç bulmazsın. Öylece mükemmel misiniz? Sanmıyorum. Arkasına gizlendiğiniz hata kabul etmeyen, doğru insan profilinin arkasın da kocaman bir yanlıştan ibaretsiniz bundan öte bir şey değilsiniz. Başkalarına bir şeyler itelemek sen şusun busun sen yanlışsın diyerek yürüdüğünüz yolların sonun da kendinizle çarpışacaksınız.
Kimse mükemmel değildir fakat emin olduğum tek şey kendim olduğum için kaybettiğim kimse için üzülmediğim herkes ait olduğu, yakıştığı yerde hoş.
Hayattaki en aciz insan olduğundan farklı görünen demişler doğruluğu kanıtlayan insanlarla çevriliymiş hayatımız biz gözlerimi kapatmışız, kapatmak istemişiz, değmezmiş.
