Koca Okyanus önce hapsetmişti içine deniz kabuklarını sonra dalgalarıyla kıyıya savurdu...
Avunmak yerine avutulduklarının farkına var...
"Kısma acının sesini, bastırsın hayalin çığlıklarını..."
Nereye kadar dayanır insan? Bir delirme noktası var mıdır? Yoksa güneşin yakış noktası mi denk gelecek sonsuza denk, sahi bir son var mıdır, ne zaman bulur bizi? İş işten geçince mi? Geçmemesi gerekirken mi?
O kadar çok ki pişmanlıklar, mutlu kalmak çok zor. Güvendiğin insandan, değer verdiğin, inandığın zor darbe yiyince yeniden tanışmak.
Hiç bir şey olmamış gibi devam etmek, sen ne kadar içtenlik ve iyilikle yaklaşan da karşılığı hep nankörlük olacak. Başkasını geçtim kendime de tutunamıyorum kopayım artık en sağlam yerimden...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
