Koca Okyanus önce hapsetmişti içine deniz kabuklarını sonra dalgalarıyla kıyıya savurdu...
Avunmak yerine avutulduklarının farkına var...
"Kısma acının sesini, bastırsın hayalin çığlıklarını..."
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Çok farklı fikirler ile aynı yolu seçen insanlarla dolu dünya... Hepsinin istekleri farklı fakat, yaşananlar benzer. Nereye kadar değiştire bilirsin ki hayatını, hangi bitiş noktasın da. Kaç yalana sığınıp doğrulursun gerçeklerle? boşa...
Ne oldu o yere göğe sığdıramadığın dostlarına? sırtına mı çalıştı kalbine mi? nerenden yaraladı seni. Her derdine koştuğun, kötü anın da güldürdüğün, çabaladığın, yeri gelip onunla ağladığın.
Yalanlarla mı avutuldun yoksa gerçekleri görmeyip, kafasını kuma gömdüğünden mi hissizliğin. Peki ya içte ki boşluğun? bom boş bir oda da öylece uyumak gibi, yalnızca tek başına, uyku da hissetmediğin acının gerçekle çelişkisi belki de. Ne kadar da uzaklaşmak insanlardan, yalnız kalmak, çevir kafanı o güvendiğin dostluklara başka yöne döndüğün an anlayacaksın, farklılık gösterecekler.
Sen elini ayağını her şeyden çeksen de, otursan da bir köşede yine seni seçip kazacaklar mezarını kardeşim dediklerin.
hayat da böyle işte olmaz dersin, her daima daha fazlası olur.
