Hayat acıttığın da kimilerimiz babalarına kimi annelerine, arkadaşlarına koştu, sarıldı. Ben mezarlığa koştum, kime gülsen yüzünü düşürdü, sarılsan dikenlerini batırdı, güvenmek istesen en ağır ihanetleri attı üstüne, dost dedin insanlardan uzaklaştın. Aynaya bak çocukluğunda baktığınla aynı mı görüyorsun kendini? sanmıyorum. Kafanı kaldır gerçek seni bulmalısın çünkü bu hayat ihanetle, yalanla, acımasızlıkla ilerlemiyor. Kıs nefretin sesini kıs ki, içinde ki çocuk yön versin sana. Kim bilir yeniden bakarsın belki gökyüzüne...
Hayat acıttığın da cebinizden çıkartıp karşınıza koyacağınız insanlar biriktirin.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
DENİZ KABUĞU MEZARLIĞI
ContoKoca Okyanus önce hapsetmişti içine deniz kabuklarını sonra dalgalarıyla kıyıya savurdu... Avunmak yerine avutulduklarının farkına var... "Kısma acının sesini, bastırsın hayalin çığlıklarını..."
