37

521 22 2
                                    

CHAPTER 37

GUSTO KONG BITIWAN ang nakapasak na espada sa kanyang balikat ngunit hindi ko mahintay ang inaabangan kong sigaw o pag-angil man lamang niya.

Kaagad na bumaha ang dugo mula sa kanyang malalim na sugat dahil bumaon ang espada hanggang sa sahig nang hindi ko sinasadya.

Mas lalo akong nagulat nang pagkatapos niya akong duraan sa mukha ay tinuhod niya ang aking tiyan dahilan upang ako ay matumba palayo sa kanya.

Sa aking pagkabigla, walang kaabog-abog niyang hinugot ang espada at saka kaagad na tumayo. Walang sinayang na oras si Eu sa pagsugos sa akin kaya naman tinumbasan ko ang kanyang bilis sa abot ng aking makakaya.

Tila hindi siya nasaktan.

Halos manginig sa higpit ang kapit ng aking dalawang kamay habang pinipigilan siyang umatake. Nag-agawan kami sa espada ngunit alam kong magkaiba ang gusto naming mangyari.

Ginawa ko ang natatanging paraang naisip ko.

Wala akong sinayang na oras habang kami ay magkalapit nang sobra. Buog tapang kong iniuntog ang aking ulo sa kanya sa pag-asang mapahihina ko ang kanyang pokus sa pakikipag-agawan sa akin ngunit tila ako lamang ang nasaktan.

Tumawa siya at lalong naging agresibo sa paghila ng hawakan mula sa akin.

"Stupid. I do not feel pain, sister. You are making jokes out of yourself."

Kahit pa hindi siya umiinda, patuloy ang pag-agos ng maraming dugo mula sa sugat niya at kahit pa ayaw kong pansinin ay kinakain ako ng aking konsensya.

Something was telling me that there is something wrong about it.

Sinapo ko ang aking tiyan at kaagad na gumapang upang bantayan at depensahan si Knight sapagkat nakita kong siya naman ang napagtuunan niya ng pansin.

"Stop! No closer, Eu!"

"My name..." she threateningly mouthed. "Does not suit your mouth!"

She struck.

I felt the flat side of the blade slapping me hard across the cheeks and my skin immediately burned. Although it was nothing close to sharp, the kiss of metal with pressure from both the wind and her hind arm power. I will not even doubt if my face bled.

"You should have died since then. He should have killed you!"

"I could not believe this!"

Natahimik siya sa biglaang pag-ipon ko ng tapang upang taasan ang aking boses.

"If you were not planning to get to know me or make me live my peaceful life, you could have just let me be! You did not need to do any of this! I was not even the least interested about any reason that would be enough for you to do this to me! And to the people who are not even supposed to get involved!"

"Do you really think I could do that now if it is possible?" she laughed.

"How did you become like this?" I asked my voice disheartening.

"Why would I even bother explaining when you will just die with my secrets anyway?"

That preparation she made as she swerved the sword up in the air was a sharp warning that she will do it precisely and the pressure she earned from the swerving was enough to fuel the blade's ability to cut me into half.

I was prepared to accept the blows while shielding Knight from her. She will not be able to get us both even with the force like that. Her hands are small.

It was as if her eyes were glowing fire.

She smirked.

She said something.

Who's That Boystown Girl (COMPLETE)Tahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon