Kim Taehyung çiçeği burnunda bir ingilizce öğretmenidir. Danbi ise bu adama aşık ve klasik aşklara hayran bir liseli öğrencidir.
Ve ingilizce öğretmeni Kim Taehyung asla ingilizce anlamayan Danbi'nin sınıf öğretmeni olarak görevine atanır.
Kimgv:...
Danbi hızla ayaklanmış ve gözlerini silerek onu ardında bırakıp çıkışa doğru ilerlemeye başlamıştı.
Bu nasıl bir tesadüftü ki onu burada bulabilmişti?
Tam güveliğin bulunduğu yeri hızla geçmişti ki Taehyung onu kolundan yakalayarak kendine doğru çekmiş ve yüzüne bakmasını sağlamıştı.
Neden bu kadar cesaretliydi? Okulda yaptığın şey yanlış derken neden şimdi burada bu kadar yakınında duruyordu?
Danbi kolunu çekmeye yeltenmişti ki Taehyung onu daha sıkı tutmuş ve gitmesini engellemişti. Taehyung'un çekmesiyle Danbi'nin alçılı kolu sarsılmış ve zaten acıyan koluna saatler önce giren ağrı tekrar saplanmıştı.
Danbi acıyla inlerken Taehyung çok zeki olduğundan mıdır yoksa kolunu çarptığını gördüğünden midir bilmem sesi neden çıkardığını anlamış ve bakışlarını Danbi'nin kolunda sabitlemişti. Acıttığını düşünerek ellerini kolundan çekmiş ve sanki kaçmasını önlermiş gibi ellerini Danbi'nin etrafında havada tutmaya başlamıştı.
"Özür dilerim. Şey... Doktora göründün değil mi?"
Danbi hiçbir şey anlamamış şekilde şişmiş gözleriyle Taehyung'a bakıyordu. Ne yani onu bu kadar üzmüş ve şimdi de gelip onu mu düşünmüştü?
Danbi kaşlarının çatılmasına engel olamazken Taehyung'dan bir adım uzaklaşmış ve onun endişeyle hareket etmesine neden olmuştu.
"Danbi... yalnızca 5 dakika. Biraz bekle ve kendimi açıklamama izin..."
Taehyung cümlesinin devamını getirip Danbi'yi ikna etmeyi çok isterdi fakat acilin otomatik kapısından etrafı inceleyerek çıkan ve elinde birkaç pansuman malzemesi taşıyan hemşireyi görmesiyle kalakalmıştı.
Danbi ilk önce dakikalar önce ona yol gösteren hemşireye bakmış daha sonra hata yaptığını düşünerek Taehyung'un arkasına sıinmişti.
Taehyung da bakışlarını Danbi'ye çeviren hemşireyi farketmiş, Danbi'nin ise gizlenmeye çalıştığını görerek Danbi'nin tüm kamuflesini bozarak önünden çekilmiş ve hemşireyle göz göze gelmelerini sağlamıştı.
Taehyung sonunda çakmıştı köfteyi.
"Neden tedavi olmak yerine bu havada dışardaydın Danbi? Ne geçiyordu ki aklından?"
Danbi ilk önce kırgınlık dolu bakışlarıyla Taehyung'a dönmüş daha sonraysa küçükken okulda arkadaşından izinsiz kalem alan çocuklar gibi başı eğik biçimde hemşireye doğru ilerlemişti.
Hemşire ise sandığının aksine onu güler yüzle karşılamış ve kolunu okşayarak içeri girmesi için onu yönlendirmişti.
Tüm pansuman bitip işlem boyunca yanından hiç ayrılmayan, hemşire odadan çıktığında da arkasından giden Taehyung'la birlikte Danbi de üzerini düzeltmeye başlamıştı.
Zaten üzgündü ne diye bir de yanında duruyordu ki? Tam paravanı açıp dışarı 1-2 adım atmıştı ki o kadar hasta sesi içerisinde bile ayırt edebildiği o kalın ses kulağını doldurdu.
"Çok teşekkürler Mo-yeon. Yani, ona iyi baktığın için. Dediğimi yapıp göz kulak olduğun için teşekkürler."
"Ben görevimi yaptım Taehyung. Hem... ödeşmiş olduk. Ayrıca yan odadaki perdenin arkasına saklanıp onu gözetlediğine göre değer verdiğin bir insan olmalı. Unutma sende değer verdiğim bir insana iyilik yapmıştın."
Danbi olduğu yerde bilmem kaçıncı şokunu geçirirken duyduklarına inanmıyordu.
Ne yani Taehyung, hemşireyi tanıyor muydu? Hemşireden ona bakmasını mı istemişti? Ve en önemlisi: o, perdelerle ayrılan odalardan istifade edip kendi odasının yanindaki odada mı duruyordu?
Danbi'nin kalbi eski ritimlerini alırken okulda olanları unutmuş ve bir anlık kendisini yine bulutların üzerinde hissetmişti. Tabii bu dediğim gibi, yalnızca bir anlıktı.
Sabahki olanlar aklına gelince yüzü düşmüş ve göğsüne bir öküz oturmuştu. Ne hemşireyi ne de Taehyung'u beklemeden acilin kapısından onlara gözükmeden çıkmış ve evin yolunu tutmuştu.
Eve gider gitmez yapacağı ilk şey ağlamaktı. Gözleri artik gerçekten ağrımaya başlamıştı. Ama ağlayıp tüm acısını atmak istiyordu. Ona rezil olmuştu. Hem, yarın okuldakilere ne diyecekti?
Etkinlik ne düzenlediniz derslerse? Cevap veremeyecekti. Ya da neden öyle arkandan atlı geliyormuş gibi okuldan çıktın derlerse sene diyecekti?
Tüm bu düşünceler kafasını fare gibi kemirirken Danbi yanında duran arabayı da, çalınan onca kornayı da sonradan fark etmişti.
Hah! Bir bu eksikti.
"Pişşt! Geceliğin ne kadar?"
~Danbi~
Korkudan ne tepki vereceğimi şaşırmıştım. Bu durum her zaman başıma gelmiyordu sonuçta. Kapanan kapı sesini duymamla arkamı dönmeden hızla ilerlemeye başlamam bir oldu. Resmen arabadan inip yanıma kadar gelmişti. Tam koşmaya başlayacaktım ki kolumun tutulmasıyla olduğum yerde kalakalmıştım.
İlk önce arkamı döndürülmem daha sonraysa çok da çekici sayılmayan o yüzü görmem bir oldu.
"Geceliğin ne kadar demiştim?" demiş ve yandan pis bir sırıtış atarak beni bir hamlede kendine çekmişti.
Ne zaman döküldüğünü bilmediğim gözyaşlarım hızlanırken o da parmaklarını gözyaşlarımı silmek için yüzüme doğru çıkardı.
Tam hedeflediği şeyi yapacaktı ki kafasının inen darbeyle sola düşmesiyle durum çok başka bir hal aldı.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
