Kim Taehyung çiçeği burnunda bir ingilizce öğretmenidir. Danbi ise bu adama aşık ve klasik aşklara hayran bir liseli öğrencidir.
Ve ingilizce öğretmeni Kim Taehyung asla ingilizce anlamayan Danbi'nin sınıf öğretmeni olarak görevine atanır.
Kimgv:...
Taehyung'un kalbi cızlamıştı. Danbi o kadar masum ve savunmasız duruyordu ki Taehyung'un kalbi bu acıya dayanmıyordu. Kızın soyunup suya girmesi gerekiyordu fakat Taehyung kızı soyup suya sokmaya cesaret edemiyordu. O buna cesaret edemiyordu.
Taehyung hala endişeli bir şekilde ne yapacağını bilmezken Danbi gözlerini aralamış ve Taehyung'a bakarak kendinde olmadan mırıldanmıştı.
"Endişelenme, iyi olacağım."
Zaten bunu demesinin ardından gözlerini aniden kapatması Taehyung'un kalbinin durması için çok iyi bir nedendi.
Taehyung hızlı bir şekilde Danbi'ye karşı atakta bulunmuş ve daha fazla dayanamayarak suyu açmıştı. Başta suyun soğuk geleceğini bildiğinden soğuk suyun bir kovanın içerisine dolmasına izin vermiş ve alçısının ıslanmaması için o kolunu küvetin dışarısına çıkarmıştı.
Suyun ılıdığını fark ettikten hemen sonra ise Danbi'nin kıyafetlerini çıkarmadan ılık suyu kızın üzerine tutmuş, birkaç dakika boyunca her yerini ıslanmış olduğunu görmüş ve iki de bir yüzüne düşen saçlarını şefkatli bir anne edasıyla kafasının arkasına doğru taramıştı.
Asıl düşündüğü şey kızı duştan çıkardıktan sonra nasıl giydirmesi gerektiğiydi? O bunu nasıl yapacaktı?
Tam o sırada Tanrı Taehyung'un yüzüne gülmüş ve Danbi gözlerini açmıştı.
Yorgun olduğu kızın gözlerinden bile belli oluyordu. Ee tabi dışarıda bu kadar çok kalırsa olacağı buydu. Hastalanmaması ihtimal bile değildi Danbi'nin.
Taehyung uyanan kızı görünce rahat bir nefes vermiş ve burukça gülümseyerek Danbi'ye daha çok yaklaşmıştı.
"Uyuyan güzel uyandı mı?"
Evet bu Taehyung'tu. İyi bir puanla öğretmen olmuş, yüksek bir diploma notuyla güzel bir liseye atanmıştı fakat hala biraz maldı.
Olan olaylardan sonra bile Danbi'ye bunu diyebiliyordu.
Fakat halk tabiriyle bir şey vardı ki o da kesinlikle halkın IQ'sunun bu iki salaktan yüksek olduğunu kanıtlıyordu.
Tencere yuvarlanır kapağını bulur.
Danbi de en az Taehyung kadar MAL olduğu için olan olayları unutmuş -ki bunun hasta olmasıyla da ilgisi olabilir- ve hemen suratına tatlı bir gülümseme yerleştirmişti.
Bu gülümseme Taehyung'un hayatı boyunca gördüğü en güzel portre olabilirdi...
~~~
Danbi çok zorlansa da üzerindeki ıslak giysileri çıkarmış ve Taehyung'un ona verdiği temiz kıyafetleri giymişti.
Danbi'nin kendi evine gitmesi gerekiyordu. Çünkü Taehyung'un da okula gitmesi gerekiyordu. Ve artık kendisini bir yük gibi hissediyordu çünkü hastaydı ve Taehyung'u yoracağını çok iyi biliyordu.
Merdivenlerin aşağısında öylece dikilmiş onu izliyordu.
Taehyung'un ağzına dolanmış bir şarkı olmak istemişti o an Danbi. Ya da elleriyle tuttuğu bıçağı olmak istemişti.
Fakat bu imkânsızdı çünkü Taehyung dün onu gerçekten güzel bir şekilde reddetmişti.
Danbi öksürük krizine tutulduğu an Taehyung anca fark edebilmişti onun orada olduğunu. Gülümseyerek kıza gel işareti yapmış ve kızın hazırladığı sofraya oturmasını beklemişti.
Danbi sofraya oturunca Taehyung da karşısında yerini almış ve sessiz bir şekilde kahvaltılarını yapmışlardı.
Kahvaltı bitmiş, Taehyung -Danbi her ne kadar istese de- masanın toplanmasına yardım etmek yerine onu rahat koltukların üzerine oturtmuş ve üzerine kalın, yumuşacık bir battaniye örtmüştü.
Herşeyi dakikalar içerisinde bitiren Taehyung, hemencecik Danbi'nin yanında yerini almış ve her ne kadar ne konuşacağını bilmese de konuya dalmıştı.
"Nasıl hissediyorsun?"
"Üzerime sumo güreşçilerini taşıyan asansör düşmüş gibi..."
Taehyung buna gülmeden edememişti.
"Bugün okulda işim yok, sen de gidemeyeceğine göre evde vakit geçirmeye ne dersin?"
Aslında Danbi ona daha fazla yük olmak istemiyordu. Onun yanında kalmak da istemiyordu. Her yüzünü gördüğünde utanmak ve doğal davranmak adına gerim gerim gerilerek aptal hareketler yapmak istemiyordu. O yalnızca evine gitmek istiyordu. Ailesi en erken yarın dönecekti ve Danbi o zamana kadar evinde olmalıydı.
"Teşekkürler fakat gitsem iyi olacak."
Taehyung, Danbi'nin ona tekrar "Taehyung" diye seslenmesini istedi. Aralarındaki resmiyeti kaldırmak istedi.
"Hayır olmayacak. Sen kendine bakamayacaksın, bu yüzden benim aklım da sende kalacak. O yüzden gidemezsin."
Danbi Taehyung'un ona böyle ilgiyle yaklaşmasına çok sevinmişti. Gülümsemiş fakat kendisini ağırdan satmaya da devam etmişti.
"Teşekkürler öğretmenim fakat gerçekten gitmeliyim."
Taehyung yavaş bir şekilde başını sağa sola sallarken bir yandan da gözlerini bıkmış bir edayla yukarı doğru çevirdi.
Danbi ise buna içten içe sevindi. Onu önemsiyordu, onu yalnız başına bırakmak istemiyordu onun için endişeleniyordu.
Taehyung onun için endişeleniyordu!
Danbi Taehyung'un ayağa kalktığı sırada içinde daha fazla tutamadığı gülümsemesini etrafa sunmuş ve mutfağa doğru ilerleyen Taehyung'un sözleriyle o gülümsemeyi genişletmişti.
"Ayrıca zaten gidemezsin. Unuttun mu, faaliyet için plan hazırlayacaktık."
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
