Frost Kızları

4

Bir günde iki bölüm! Yazmadığım günleri telafi etmeye çalışıyorum.

Kara

İşte küçük Elsa uyuyor. Saldırmak için harika bir zaman. Onu kara kum ile vuracaktım ve tüm hatıraları silinecekti. Sonra ona babası olduğumu söyleyecek ve onu ben büyütecektim.

Jack

Elsa'nın odasından bir çığlık geldi. Belki de yine kabus görmüştü. Rapunzel de uyandı. Koşarak yanına gittik. Kapıyı açtığımda Elsa yerde yatıyordu ve saçının küçük bir kısmında Anna'nınki gibi siyah bir perçem vardı. Etraf siyah kumlarla doluydu."Kara!" dedim sinirli sinirli. Rapunzel Elsa'yı kucağına alırken sinirime engel olmaya çalışıyordum. Rapunzel Elsa'yı odaya götürdü ve benden Anna'yı kontrol etmemi istedi. Anna mışıl mışıl uyuyordu. Yine Rapunzel'in yanına döndüm."İyileşecek. Ama..." dedi."Ama ne?" "Kara onu başından vurmuş. Elsa'nın kaldıracağı bir güç değil bu. Yani..." "Yani?" "Yani birtakım şeyleri hatırlamayabilir." dedi. Bunun pek fazla önemi yoktu. Ona hatırlatabilirdik. Yeter ki hayatta kalsın.

Elsa

Sabah uyandığımda birşey farkettim. Annemin yatağındaydım. Annem bana sarılıyordu. Son iki yıldır Anna'yla olan kazamızdan sonra annem bana pek sarılmamıştı. Başım çok kötü ağrıyordu."Nasıl hissediyorsun Elsa?" dedi annem beni korkutarak."B-ben. Sadece biraz başım ağrıyor. Ne oldu? Neden buradayım?" diye sordum."Hatırlamıyor musun? Kabus gördün ve yanıma geldin." dedi. Sonra saçıma baktığını gördüm. Ben de baktığımda saçımda siyah bir perçem vardı!"Anne bu nasıl oldu?" "Bilmiyorum kızım. Hadi odana git ve üstünü değiştir." dedi.

Jack

Dışarıda bekliyordum. Elsa uyanmamış mıydı? O sırada kapı açıldı. Elsa ile Rapunzel odadan çıktılar. Elsa bana doğru koşmaya başladı."İşte burada benim tatlı kı-" lafımı tamamlayamadım. Donmuş kalmıştım. Kabuslarım gerçek olmuştu. Az önce Elsa, benim öz kızım içimden geçmişti. İşte o an ne olduğunu anladım. Elsa beni hatırlamıyordu.

Yine en heyecanlı bölümünde bıraktım değil mi? Biraz merak edin dedim. Öpüldünüz!

Eylül