*Khalyxx POV*
Second day of class. Napuyat ako dahil andami kaagad requirements na pinagawa ng mga prof namin sa amin. TAKE NOTE ha? First day of class palang! Nako! Mamamatay ako neto.
"Anak, baba na riyan. Kakain na tayo. Masamang pinagaantay ang hapagkainan."
Si mama naman, paulit-ulit nalang talaga. Kung minsan pa kapag hindi ko nauubos yung pagkain ko sasabihin niyang maraming bata ang hindi nakakakain tapos ang isusumbat ko bakit kapag kinain ko ba ito mabubusog sila ma? Si mama talaga.
"Anak! Dalian mo. Naku, bata ka. Oo."
"Ay palaka! Opo ma! Andiyan na ho!"
Nakakagulat naman tong si mama, nagkukwento palang ako eh. Hehe.
Bumaba na ako, nakita ko na nga sila mama, papa, kuya, at si bunso.
"Bata ka oo, anong ginagawa mo't ang bagal mong bumaba."
Pambungad sa akin ni papa. Hayy. Sabi ko na nga ba't yan nanaman ang sasabihin niya.
Mahalaga kasi sa amin ang bawat oras na nagkakasama kami. It's a pleasure for us since hindi kami sabay sabay ng sched. Just for now.
"Papa kasi puyat ako kagabi. Tinapos ko po kasi ang mga requirements ko."
"Oh siya, kumain na tayo."
Nagpray na kami at pagkatapos ng kumain ay niligpit na ni mama ang hapagkainan at nagpaalam na rin ako sakaniya.
-
*school*
"Best, may transferee raw eh. Narinig mo na ba?"
Hindi. Nakita ko bes. Oo nakita ko. Joke. Oo na ako na korni. Eto talagang kaibigan ko, chismosa. Buti nalang mabait ako.
"Oh? So?"
Pagwawalang bahala kong tanong. I don't care, and I'll never care. Ano bang dapat na gawin? Magpa-welcome party? Ano yun? Ang sosyal kapag ganun ha.
"Hot daw sila best!"
Sinasabi niya yan ng lumulundag na. Nako. Mamaya hahampasin na niya ako yan. Kulang nalang balibagin yung upuan sa akin eh.
"Then?"
Hindi naman sa pagiging bitter. Pero what is the big deal? Nako. Tong kaibigan ko talaga. Tsk.
"Best naman! Alam kong chismosa ako. Pero eto na talaga eh. Papable!"
Hindi ko nalang siya pinansin. Lagi nalang ganyan yan. Hindi na ako magtataka kung makikita niya yung transferee na yun eh titili yan. Mahilig yan sa hot eh. Ideal man niya raw. Sus.
"Best naman. Hindi ka ba naeexcite?"
Tanong niya ng nakapangalumbaba. Eto talagang kaibigan ko. Ang daldal.
"Nah."
I said annoyingly. Isa pa talagang tanong Trice. Isa pa talaga. Makulit talaga yang si Trice. Hindi pa kasi nakakapagboyfriend. Hindi pa raw niya kasi nakikita ang ideal man niya. Ang gusto niya raw yung mga leading man sa Wattpad stories.
Minsan nga sabi ko sakaniya, pumasok nalang siya ng Wattpad world. Ang sabi niya. Ayoko, hindi na kita makakasama eh. Sweet, right?
Hindi na siya umimik. Ano na kayang nangyari sakaniya? Matingnan nga.
Lumingat ako sa kabilang side ko. Wala na siya. Hinanap ko sa baba ng mesa ko. Wala na rin. Sa cr, wala. Ah! Alam ko na. Baka nasa field.
"Trice! Yuhooo! Where are you?!"
Nakokonsensiya tuloy ako. Baka nagtampo siya sa akin. Mahirap pa naman ding suyuin yun.
"Trice? Sorry naman na oh!"
Naalala ko pa noon, Nakayanan niya akong hindi pansinin ng 3 weeks. Halos ako mugtong mugto na yung mga mata ko kada gabing iniisip ko siya. Tinextan ko siya ng maraming beses. Kada gabi nakaka40 plus ako na tawag. Muntik na akong sumuko.
Pero kung susuko ba ako may mangyayari? Giving up is not the solution, waiting is the solution.
Naghintay ako ng matagal hangga't hindi rin siya nakatiis sa akin. Siyempre, mahal din ako niyan no. She's treating me as her younger sister. Kaya hindi ko kaya na mawala yang bruha na yan sa buhay ko.
"Trice naman eh! Bibilhan kita ng bubbles. Sige na, labas ka na. Please?"
Pabarito niyang maghipan ng bubbles, yung may sawsaw. Ganun. We used to play bubbles since then.
Hindi ko na alam kung saan na ako pumupunta. Nagba-blur nanaman kasi ang paningin ko eh. I think my tears will just come out again. I'm so weak. Kada may nangiiwan umiiyak ako. Kada naaabanduna ako umiiyak ako. Kada sinisigawan ako, umiiyak ako. Why can't I just let my eyes close for those people who's making me weak? I can't help my self from crying.
You're given the chance to cry because it's not that easy to take all the pain without letting them go out in your system.
Crying is the only way to ease the pain.
Crying is not for weak person, it is for person who can handle his/her problems lightly that they can burst all their tears unconciously without hesitating.
The fact na kapag umiiyak ka weak ka? Nah. Umiiyak ka para mailabas mo lahat ng sama ng loob. Para ng sa ganoo'y you're ready enough to face the next circumstances with an open mind and an open heart.
"S-sorry po."
I'd bumped a guy. He's taller than me. Wait? Did I saw him before? He looks familiar. Ah. Yes, he' the one whom I've met there in the tr----
Suddenly, I fell on the ground. Maybe because I'm tired and for a reason that I had sleep for 2 hours only.
(Picture: Tim & Khalyxx, pagkikita)
