*Khalyxx*
Lechugas naman, hindi parin ako mapakali. I can't just let my heart fall for him again. This is so impossible. Ayokong mahulog pang muli sakaniya kasi alam kong sa pagkakataong nagsawa na siya eh iiwan niya rin ako kagaya ng pag-iwan niya sa akin noon. Nangangamba ako sa posibilidad na masaktan ulit ako kapag nagmahal muli ako at sa taong minahal ko na ng buo dati pa. Kaya ko pa ba? Hanggang kailan ko kaya kayang tiisin na pigilan tong nararamdaman ko? Magkahalong kaba at lungkot. Nakakaawa ka Kha, sobra...
"I am talking to you ugly girl." he said, ay andiyan pala siya? Seriously, I didn't notice.
"Sorry. What are you telling back then?" I asked, siyempre iniisip ko nga si Hans. Paano na kaya kung magkita ulit kami diba? Ang awkward nun ah.
"Nevermind, you're out of your mind again. Tsk." he hissed. Ganyan naman talaga yan eh, moody. Mas sweet talaga si Hans. Nagtataka ba kayo kung bakit lagi kong kasama 'tong kumag na ito? Kasi lagi niyang libre pagkain ko kaya ganun. Swerte ko no? Kaya nga lagi akong pinagtitinginan ng mga girls. Inggit eh, alam na.
"Okay then, 'di pa ba tayo papasok? It's already 5 minutes before our time." I said while checking my wristwatch.
"Magka-cutting tayo. Isn't it amazing?" seryoso ba siya? Ako na scholar idadamay niya sa kalokohan niya? No way, highway! Sayang naman scholar ko no! Mag-isa niya!
"No thanks, ikaw nalang." sabi ko sabay akmang tatayo na sana ng pigilan niya ako't pinaupong muli.
"I'll settle things Lyx, just trust me. Just for now." ewan ko kung nagmamakaawa ba siya o gusto lang talaga niya ng makakasama sa mga kalokohan niya? Sabagay, I am used to it. Kasama niya lagi sa kalokohan niya. Tsk, this man.
"Tsk, badtrip ka rin eh no? Scholar ako, hindi ko dapat tine-take for granted 'to." sabi ko.
"I know Lyx, but come to think of this. Hans is there. I know your story. And I feel bad for the two of you. I know how it feels." seryoso niyang sambit sa akin. Oo nga, andoon pa si Hans. Pero diba kahit naman tumakas ako sakaniya magkakatagpo at magkakatagpo parin kami? Dahil nasa iisang school lang kaming dalawa. And more, we're classmates.
"No." matigas na sagot ko.
"Just for now Lyx, ise-settle ko naman lahat eh. There's no need to worry about. Just like what I've said, trust me. Okay?" nafeel ko namang sure siya sa mga pinagsasasabi niya. Gora nalang, atleast diba? Kahit one day lang hindi muna kami mag-usap ni Hans. Kahit na alam ko sa sarili ko na maguusap at maguusap parin kaming dalawa. Pero bakit? Bakit pala ako isasama ng mokong na 'to?
"Bakit mo pala ako isasama? Bakit hindi nalang yung ibang girls?" tanong ko.
"Are you deaf or are you deaf? You've just heard me righr? I want you to be happy because it's all my bestfriend's fault anyway that's why you and him broke up." naiintindihan ko na. Mabait din pala etong mokong na ito MINSAN.
"Okay, ikaw na mabait." sabi ko at tatayo na.
"Wait, I have one thing to tell you." napatigil naman ako sa sinabi niya.
"What?" tanong ko kaagad.
"I am doing this for Hans, not for you." he said. Then nauna na siyang lumakad. Okay lang, kung kaibigan ka talaga gagawin mo lahat para sa kaibigan mo diba? Atleast now I know, I escaped from Hans. But I also know that I can't escape deep within my heart that I still have this feeling for him.
"Wait, saan tayo pupunta?" ang bilis niyang maglakad, infairness. Kakabagot kaya, sinama sama ako pagkatapos una una maglakad? Yung totoo? Sana 'di nalang ako sumama.
"Hoy! Lalaking moody! Saan tayo pupunta?" pag-uulit ko ng tanong ko kanina, hindi namamansin eh. Kakainis.
"Can you shut your mouth up childish girl?! You're so annoying!" ayan nanaman siya sa kakasigaw niya, nasabi ko na bang pang-lima na to na sigaw iya sa akin? Sanay na ako diyan. Nevermind.
"Okay sorry! Moody!" naglakad nalang ako, sinundan ko nalang siya. Mahirap na, baka mabalibag niya ako sa kabilang mundo.
Nang sa medyo kalayuan na ng paglalakad ay natanaw ko ang isang pamilyar na tanawin.
Ang park. Ang lugar kung saan ako naglabas ng sama ng loob nung iniwan ako ni Hans ng wala man lang tipikal na goodbyes. Yung tipong tanggap dapat namin, na may pangako sa bawat isa na hinding hindi magbabago ang nadarama kasi sa puso't isipan nila silang dalawa lang ang mananatili. Iba yung sa amin, time changes love a lot. I believe in that.
Gusto ko ulit isigaw lahat ng sama ng loob ko rito, this park is old. Kaya wala ng tao na namamalagi rito. Hindi na rin gaanong nalilinisan at napapangalagaan, kaya kahit mag-ingay ka ay hindi ka gaanong makakaistorbo na ninuman. Dahil nga rin walang ganong bahay sa paligid dito.
"Hans! I hate it because I still love you!" sigaw ko, nagulat naman si mokong. Unexpected huh?
"Hans! Did you loved me? Why can't we go back to the times that we were still together?" humihikbi na ako, akala ko ba magsasaya ako? Imbes na makalimutan ko kahit isang araw lang si Hans eh, mas lalo ko naman itong naaalala. Nakakainis naman.
"Lyx, you cannot change things or decisions that were already happened, you can't change the time. You can't fast forward it, you can't put it back."
"Alam ko, tanggap ko naman iyon. Hindi ba pwedeng humiling na kung bibigyan ako ng pagkakataon? Gusto kong maibalik lahat para sumaya ako kahit saglit lang? Kung pwede lang. Kung pwede lang..." nakayuko kong sabi.
