Falling in Love with HIM (COMPLETED)

Book 2- XIV

Jesse

Ang daming pumapasok sa isipan ko ngayon. Kainis naman kasi e!!! Ano bang kinakahumirentado at kinapapanikip ng dibdib ko?! Wala naman na akong karapatan diba? Diba?

"What's wrong with you?!!" Kausap ko ang sarili ko habang dinuduro-duro ang dibdib ko na sa bandang puso.

Buti nga hindi na ako ngayon umiiyak. Siguro nailabas ko na ang lahat kagabi. Ay mali! Hanggang kaninang umaga. I'm sure nahalata ng mga kaibigan ko iyon at salamat dahil nakaalis ako sa lugar nila dahil ayaw kong pagpyestahan ng mga katanungan nila.

Naglalakad ako ngayon patungo sa sinasabing falls.

T.T

Sa katunayan kanina pa ako lakad ng lakad. Ang sabi sa karatula ay isang kilometro lamang ang layo pero pansin kong hindi e. Kanina pa ako nagtatanong sa mga nakakasalubong kong tao at turo lang sila ng turo sa direksyon na diretso at sabi nila mararating ko na raw iyon.

Uhaw na uhaw na ako at ang sakit na ng mga paa ko dahil nakatsinelas lang ako and for my Feet's sake, puro bato ang nilalakaran ko.

Bakit kasi mag-isa lang akong nagpunta rito. Kainis!! ANO BA NAMAN KASI ANG INIISIP MO JESSE?!

Patuloy lang ako sa paglalakad hanggang sa makarating din ako sa kinaroroonan ko.

WAAAAAAAAAAAAW!!!! AS IN WOW!!!!

Ang ganda-ganda! Amazing! Unique!

Alam niyo ba yung feeling na nawala lahat ng nararamdaman niyong pagod dahil sa sobrang ganda ng nakikita mo? In every sacrifice and pain there will always be a great reward. Ito yun e...

Isang maliit ba falls ang naabutan ko. Ang linis-linis at sobrang lamig ng tubig. Pwede bang inumin. Wahh! Maski hindi pa ako umiinom ay nawala na ang pagkauhaw ko. Sobrang ganda talaga.

Katabi ng falls na ito ay ang dagat na. Weeee. Unexpected to see. Kaya sobrang pasalamat ako sa Diyos.

Talaga namang nakakarefresh ng mind dito. Mag-isa lang ba naman ako diba? Wahaha. Ang saya lang. Pwede pa mag-emote at magrecall ng mga pangyayari na walang makakapansin sa iyo.

Ipinikit ko ang aking mga mata habang nakalublob sa malamig na tubig ng falls na ito at pumasok sa aking isipan ang nangyari kagabi..

Flashback

"Since this is our last night to stay here in Palawan, let's enjoy and have some fun. And of course!!! VIDEOKE TIME!!!" sigaw ng head doctor ng mission. Grabe ang saya-saya nila.

Nagsilapitan naman ang mga nursea at doctors na gustong magvideoke. Kasama na syempre sila Mich, Ruffy at Doc Justin. Mga pasaway nga dahil pinipilit nila akong kumanta. Sabi ko naman ayaw ko. Nakakahiya kaya, tsaka diba, hindi ko naman pinapalandakan ang aking talento. Pili lang talaga ang nakakaalam sa pag-awit ko. Hindi kasi ako showy. Wahehe.