Omuzuna kondurduğum küçük öpücük benim rahatlıkla yapabileceğim bir hareket değildi. Sadece o an hislerimi kontrol edemedim ve bir anda oluverdi.
"Sayın yolcularımız 2 dakika sonra dinlenme tesislerine ulaşmış bulunacağız. İyi yolculuklar dileriz"
Muavin bu açıklamayı yapınca Burak bir anda uyandı. Hem de hala dudaklarım onun omuzundayken!?!
Ne söyleyecektim ona şimdi. Offf ne yaptım ben bir anda böyle.
"Şeyy, u-yu-rken olmuş heralde farketmemişim, kusura bakma Burak"
Kekeleyerek konuşmam hiç hoşuma gitmiyor, aptal gibiyim şu an.
"Sorun değil"
Dedikten sonra ufak bir kahkaha patlattı.
O güldüğü an yüzümde otomatik olarak kocaman bir gülümseme oluyordu.
Bakıyorum ağzın kulaklarında Ada, dikkat et de çocuk yanlış anlamasın
"Sanane Şehrazat! 2 dakika mutlu olmayayım değil mi?"
İç sesinin adını Şehrazat koymak mı? Tam sana göre Ada.
"Sus artık herkes bana bakıyor!"
Burak bana mal mısın der gibi bakıyorken bir kahkaha daha attı.
"Şehrazat????"
"Ha o mu? O benim iç sesim"
İç sesimin olması normalmiş gibi iç sesimin ismine takılması komiğime gitti.
Burak durup bana öylece bakıyordu.
Utanıyor muydum o an bilmiyordum ama yüzümde bir yanma hissediyordum.
Otobüs durdu. Dinlenme tesisine gelmişiz. Öyle söyledi Burak.
Aşağı inmek için yeltendik.
"Ada ben hemen bir lavaboya gidiyorum sen beni burada bekle tamam mı?"
Bana çocuğuymuş gibi davranıyordu.
"Tamam beklerim ben seni"
Küçük lokanta tarzı gibi bir yerdi. Dediği gibi yapıp masaya oturdum ve onu bekledim.
Kış aylarında olduğumuz için hava çok soğuktu. Sweatshirt bile beni ısıtmıyordu. Hemen sweat in şapkasını kafama geçirdim.
Hediyelik eşya bölümündeki kar küresi dikkatimi çekti. O an içimdeki bir şey oraya gitmemi istiyormuş gibi bir anda ayağa kalkıp kar kürelerinin olduğu yere gittim.
O kadar çok kar küresi vardı ki bu beni çok mutlu etti. Küçüklüğümden beri kar kürelerine karşı bir zaafım var. Ne zaman görsem hemen elime alıp onunla oynar ve baş aşağı çevirirdim. O kar yağışı görüntüsü beni o kadar mutlu ederdi ki bu duyguyu hiçbir eşya bana yaşattıramamıştı bu zamana kadar.
Rafa kısaca göz gezdirdim. İçlerinden bir tane kar küresi çok hoşuma gitti.
Altında mavi küçük desenleri vardı. İçinde bir erkek ve bir kız birbirine sarılıyordu. Hemen elime alıp baş aşağı çevirdim. Kar tanelerinin düşüşü o kadar güzeldi ki gözlerimi alamadım.
Biri bana sesleniyordu, yeni farkına varmıştım.
"Adaaaaaa"
Sesin sahibi beni gülümsetti.
"Buradayım Burak."
Elimi kaldırıp işaret ettim.
Hızla benin yanıma geldi.
