Krew, piasek i stal

Rozdział 12. Niepewność

Obecnie, wioska Liścia

Tenten wiedziała, że nie ma zbyt wiele czasu, bo część gości z wioski Piasku już opuściła Konohę. Ale Gaara jeszcze nie wyjechał, pewnie dlatego, że miał jeszcze spotkanie w siedzibie władz osady. Zastanawiała się, czy cały ceremoniał związany z wizytami oficjalnymi go nie męczy. Kiedyś by go to irytowało.

Ponieważ decyzja, żeby z nim porozmawiać, zapadła spontanicznie, nie miała nawet czasu zastanowić się, czy i przez kogo powinna się zapowiedzieć. Przyszła późno, nawet nie zdążyła przekroczyć progu siedziby administracji, bo Gaara właśnie wychodził. Towarzyszyli mu Asu i jounin, którego Tenten widziała zaledwie kilka razy, nawet nie znała jego imienia. To spowodowało, że straciła rezon. Temari i Kankuro od dawna nie byli ochroniarzami Kazekage, ale ona do tego nie przywykła.

Nie miała pojęcia, czy powinna traktować Gaarę adekwatnie do stanowiska ani co to właściwie oznacza. Kakashiemu się nie kłaniała. Ale hokage z wieloma osobami młodszymi rangą miał koleżeńskie relacje.

Nie próbowała nawet do nich podejść. Gaara zauważył ją i powiedział coś do Asu, a ona skinęła głową na drugiego ochroniarza, jakby była jego przełożoną i odwoływała go na bok. Tenten próbowała zignorować ucisk w klatce piersiowej. Nie mogła sobie dłużej wmawiać, że darzy Asu antypatią przez podejrzenie, że Gaara z nią sypia. Była zazdrosna, bo Gaara nie utrzymywał wielu relacji, a jednak Asu z jakiegoś powodu była blisko niego. Wybrana spośród wielu. Oszałamiająco piękna, w sposób, który budził zazdrość kobiet i zachwyt mężczyzn.

Próbowała odsunąć tę myśl na bok. Gaara podszedł do niej, ale kiedy znalazł się zupełnie blisko, była na granicy paniki. Miała wrażenie, że bezwiednie mógłby powiedzieć coś, co otworzy jej rany.

Nie chciała analizować, czy bardziej on zranił ją czy ona jego. Kiedy próbowała cokolwiek porównywać, wynik zawsze był na jej niekorzyść.

- Tenten. - Dał do zrozumienia, że może jej wysłuchać.

Przyszła w określonym celu, ale nie wiedziała, jak to ująć w słowa.

- A więc... Miałabym przyjechać na szkolenie do Suny. Czy wyrazisz na to zgodę... lordzie Kazekage? - Słowa brzmiały cierpko, jakby miała coś gorzkiego w ustach. Nigdy tak do niego nie mówiła i w ciągu ostatnich kilku godzin zorientowała się, że nie potrafi tak o nim myśleć.

To było bardzo dziwne, bo przecież widziała jak się zmienił. Zanim Gaara pojawił się tutaj, sądziła, że traktowanie go jak przywódcy obcej wioski będzie łatwe. Z relacji innych ludzi wiedziała, że kiedy się go widzi, nie sposób postrzegać go inaczej niż przez pełnioną funkcję. Przy nielicznych okazjach, gdy widziała go w czasie wojny i po niej, mogła przyznać im rację. Gaara wydawał się zdystansowany od otoczenia. Ale nie sprawiał takiego wrażenia ani przy poprzedniej rozmowie, ani teraz. Tenten była zaskoczona, że nie czuje przed nim pokornego respektu tak, jak kiedyś była zaskoczona, kiedy zauważyła, że nie czuje już przed nim strachu.

Zrozumiała jednak, co Hinata miała na myśli, gdy powiedziała całkiem niedawno, że z Gaarą się nie rozmawia, naturalne wydaje się go słuchać i odpowiadać, kiedy on oczekuje odpowiedzi. Kiedy na nią popatrzył, Tenten pożałowała, że w ogóle się odezwała. Coś w jej wypowiedzi mu się nie spodobało.

- Wioska Piasku nie jest moją prywatną własnością.

- Nie, ale... - Nie wiedziała, jak miałaby na to zareagować.

Suna mogła nie być jego własnością, ale Gaara nie traktował swojego stanowiska tak jak Tsunade i Kakashi traktowali funkcję hokage. Nie istniała opcja wycofania się, jeśli coś mu się nie spodoba. I to nawet nie dlatego, że w wiosce Piasku przywództwo było nadawane tylko w teorii, a w praktyce dziedziczne i że był do niego przypisany od urodzenia. Wycofywanie się nie leżało w jego charakterze, tak samo jak robienie niczego na pół gwizdka. Tenten była pewna, że Naruto będzie tak samo zaangażowany, kiedy wreszcie zostanie hokage - chociaż z trochę innych powodów.