Առավոտը ինչ-որ մեկը ջարդում էր դուռը։ Ու ձայներից հասկացա, որ շատ մարդիկ կան սենյակիս դիմաց։
- Մի րոպե, հեսա կբացեմ։ Ո՞վ ա։ - Լյուսի՞։ - Մհեր։ Մի րոպե։
Ես հագնվեցի ու բացեցի դուռը։ Ամբողջ տունը հավաքվել էր սենյակիս դիմաց։
- Վա՜յ, Լյուսի, մի քիչ շուտ բացեիր։ Մհերը բոլորիս արթնացրեց։(Լիլի) - Բայց ինչի՞։ - Որովհետև զանգերիս, սմսներիս չէիր պատասխանում։ Անհանգստացա։
Ես նայեցի ժամին։
- Մհերը ժամը ութն ա։ - Բա ինչի՞ չէիր պատասխանում։ - Որովհետև հեռախոսիս ձայնն անջատել էի, ամբողջ գիշեր զանգում էր ու սմս գրում, չէիր թողնում քնեմ։
Նրա ընտանիքը սկսեց ծիծաղել։
- Մենք էլ սկսեցինք անհանգստանալ։ Մհերի ձայնն էինք լսում, գոռում էր «Լյուսի, Լյուսի բացիր դուռը», մենք էլ մտածեցինք ինչ-որ բան ա եղել, մեկել գալիս ենք սենյակիդ մոտ ասում ա ուղղակի գիշերվանից չի պատասխանում,- ու սկսեցին ծիծաղել։( Հայրը) - Կներեք, որ անհանգստացրեցի ձեզ։ Իմ պատճառով այսքան շուտ եք արթնացել։ - Վայ, աղջիկ ջան, մենք ենք քեզ շնորհակալ։ Դե կես ժամից կիջնես նախաճաշելու։ - Լավ։
Բոլորը շրջվեցին, որ գնան, Մհերի թևից քաշեցի.
- Սպասի։ - Հա։ - Ասում ես ինչի՞ էիր զանգում։ - Դե ասեցի։ - Հավատացի։ - Լավ ա դե,- նա ուզեց գնա, բռնեցի թևից։ - Սպասի։ Ինչի՞ ես վեր կացել։ Դու ինձ չես հասկանու՞մ։ - Ա Լյուսի ինձ լրիվ հիվանդ ես դարձրել։ - Մհեր ջան քո համար եմ ասում։ - Լավ, գնա պատրաստվիր, որ իջնես նախաճաշես, աշխատանքի ես գնալու՞։ - Չէ, այսօր չեմ գնա։ Իսկ դու՞ գնալու ես, եթե իհարկե աշխատում ես։ - Այսինքն։ - Դե չեմ կարծում, որ նման վիճակում ապրող տղան կաշխատի։ Դե պատրաստի քո նման մակաբույծ կապրի։ - Հա, տենց էլ կա։ - Ես գնում եմ պատրաստվեմ։ - Ինչի՞։ - Սենց վիճակով չեմ իջնելու։ - Լավ։ Լյուսի։ - Հիմա ինչ։ - Արի իմ սենյակ։ - Ինչի՞ համար։ - Արի կիմանաս։ - Հավեսդ չունեմ։ - Արի,- ձեռքիցս բռնեց ու տարավ իր սենյակ։ - Մի քաշ տուր, սղում եմ։
Հասանք սենյակ։
- Ասա։ - Վերցրու էս տոպրակները տես հավանում ես։ - Ինչե՞ր են մեջը։ - Քեզ համար նվերներ։ - Բայց ի՞նչ կարիք կար։ Ես մոտս մի քիչ գումար ունեմ։ Մեքենայիս մեջ հավաքում էի։ Բայց ապրես շատ, ես գնամ։
Նա ձեռքիցս բռնեց ու քաշեց իրեն, մենք երկուսով ընկանք մահճակալին։
К сожалению, это изображение не соответствует нашим правилам. Чтобы продолжить публикацию, пожалуйста, удалите изображение или загрузите другое.
- Մհեր, վերքդ։ - Բան չկա։ Ես լավ եմ։ - Մհեր, արի ես քեզ օգնեմ վեր կաց։ - Ասում եմ լավ եմ։ Մի անհանգստացի։ - Կներես։ Արի, գնացինք։
Մենք իջանք նախաճաշելու։
- Մհեր, գնալու՞ ես աշխատանքի։( Հայրը)։ - Հա պապ։ Երևի գնամ։ Արդեն մի շաբաթ ա չեմ գնում։ - Աշխատու՞մ ես։( Ես) - Չէ, մակաբույծի նման եմ ապրում։ - Կներես։ Իրոք չէի պատկերացնում, որ... - Հա, ոչինչ։ Սովորել եմ արդեն։ - Իսկ որտե՞ ես աշխատում։ - Ընտանեկան բիզնես ունենք։ - Պարզ ա։ - Լյուսի ջան դու որտե՞ղ ես աշխատում։ - Ես սցենարիստ եմ, ռեժիսոր։ - Մալադեց։ Իսկ հիմա ունե՞ս ինչ-որ սցենար գրած։ - Հա։ Ֆիլմ ենք նկարելու։ Ավելի ճիշտ ես դա վաճառել եմ արդեն։ Մնում ա կատարեմ ռեժիսորի պաշտոնը։ - Լավ ա։ - Լավ դե պապ ջան ես գնամ։( Մհեր)
Մհերը վեր կացավ ու դեպի դուռը գնաց։ Ես էլ գոռացի։
- Մհե՜ր։ - Հա։ - Մեքենայո՞վ ես գնալու։ - Հա։ - Արագ չվարես։ - Կփորձեմ։ - Կարո՞ղ ես էլի մի փորձանք բերես գլխիդ։ - Մեծ սիրով։ - Յախք։ Լա ու նման բան անես։ - Ի՞նչ կանես,- նա միանգամից մարմնով մոտեցավ ինձ։ - Ե ....ե...ս.. ես կսպանեմ քեզ։
Կմկմացի ու վազելով գնացի, որ սեղանը հավաքեմ։ Մենք բոլորով հավաքեցինք ու հետո էլ ես գնացի, միացրեցի հեռախոսս միացրեցի ու առանց կարդալու ինչ-որ մեկի գրած սմսները, ես Գաբիին գրեցի, որ եթե մերոնք հարցնեն, ասեն, որ ես տանն եմ ու կարևոր չի ում հետ։ Ու էլի անջատեցի հեռախոսս։ Գնացի Լիլիի մոտ.
- Լիլ կարո՞ղ ես ինձ գրիչ տալ։ Գրիչս հատավ։ - Հա իհարկե։
Ու ես սկսեցի իմ Օրագիրս գրել։ Այն սովորաբար իմ մեքենայում էր ու ես էլ սկսեցի գրել այս մի քանի օրվա դեպքերը։
