My Masochist Lover

Chapter Seventeen

Chapter.. 17 Surprise to Failure

Lorraine’s POV

Sabi sakin ni Mika na ngayon daw yung birthday ni Lance kaya naghanda ako ng plans.. It’s a surprise. Alam ko naman na nakalimutan na nya pati narin narin yung birthday niya dahil sakin. Kaya ngayon, gumagawa ako ng paraan para makabawi. Sana nga magustuhan niya eh..

“Mika okay na ba yung foods?”- tanong ko

“Okay na. Sana nga magustuhan niya eh.”- sabi niya

“Im sure magugustuhan niya to.”- sabi ko

Napagplanuhan naming gumawa ng maliit na salu-salo and invited lahat ng kaibigan niya. Magkaayos narin kami ni Miko. Actually, sabi niya na tutulungan niya ako sa nga plans. Kaya Im so excited kasi birthday na niya. Stepping stone ko na to.

“Mika nandyan na yung mga kaibigan ni Lance.”- sabi ni Mika

“Ah, sige papasukin mo na sila.”- sabi ko

Nandito na lahat ng relatives ni Lance pati narin yung kuya niya. Kinakabahan ako ng may halong excitement..

“Alam mo iha, dapat lalaki ang nanliligaw.”- sabi ng tita niya.

“Hehehe, bumabawi po kasi ako sa kanya. I knew na nasaktan ko po siya kaya gumagawa ako ng paraan para  magkaayos ulit kami.”- sabi ko

Naghihintay nalang ako ng ilang hours para sa pagdating niya.

“Lorraine! Halika nga! Aayusan pa kita.”- sabi ni Mika

“Kailangan pa ba yun?”- sabi ko

“Aba’y oo. Anu na kaya yang itsura mo? Mukha kanang Manang.”- sabi niya

“Ganun? Sige na nga.”- sabi ko

Nilagyan lang ako ni Mika ng light make-up kasi yun daw yung bagay sakin. Ang ganda din nung dress na pinili niya para sakin. As I look on the mirror, Stranger na ata tong nakikita ko. Di ko na kilala yung sarili ko. Masyadong maganda tong nilalang sa salamin.

“Ang ganda mo talaga Best!”- sabi ni Mika

“Hahaha. Di ko nga nakilala yung sarili ko.”- sabi ko

“Hahaha. Tara na nga baka andyan na si Lance mo.”- sabi niya

Then bumaba na kami. Wish me luck guys.

Lance’s POV

Pauwi na ako ng school ng tinawag ako ni Miko.

“Lance!”- sigaw niya

“What?”- sabi ko

“Sama ka sakin. May pupuntahan tayo.”- sabi niya

“May gagawin pa ko.”- sabi ko. Atually, wala akong gana

“Sige na.”- sabi niya

Wala naman akong choice edi sumama na ako. Alam niyo, kahit iba na ko, nanaapreciate ko parin yung mga ginagawa nila. I mean tinanggap pa nila ako kahit ganito nako.

Nandito kami ngayon sa isang bahay na malaki pero organisado. As we enter, andaming tao..

“HAPPY BIRTHDYA LANCE!!!!!!!!!!!”- saigaw nilang lahat.

Lahat ng kaibigan ko at relatives ko nandito, pati si Mika. Then I saw her.

“Happy Birthday Lance.”- sabi niya

“Sino ka?”- sabi ko

“Ahm Lance ako to si Lj?”- sabi niya na naiiyak na

“Sorry pero di kita kilala..”- sabi ko

“Lance…”- hinawakan niya yung kamay ko

“Wag mo kong hawakan, sabi nang hindi kita kilala eh!”- sigaw ko

Papaalis na ko nang paigilan niya ako ulit.

“Lance Sorry na.. Pinagsisisihan ko na yun.”- sabi niya

“Hey Miss di kita kilala kaya don’t say sorry.”- sabi ko

“Lance…”- pagpupumilit niya

“I said GET YOUR HANDS OFF ME! OR ELSE!”- sigaw ko

Mukhang nagulat siya sa sinabi ko. Tumutulo yung luha niya nagyon sa harap ko. Actually, kulang pa nga yan sa hirap na dinanas ko nung iniwan niya ako. Well, gusto ko lang namang iparamdam yung sakit at hirap na naranasan ko.

Then umalis na ko papalayo sa bahay. Anu pa ba yung gagawin ko dun?