CHAPTER..10 The Good Start
Lance’s POV
Its been 2 months after the accident and I was happy to go back to school. I knew I missed a lot of lessons kaya I need to replace the dates of my absents a lot of efforts.
Physics time ngayon and guess what? Andami ko ngang dapat pag-aralan kasi may quiz poa daw bukas. --________________-- Lumipas din ang mga oras na palagi kong nakikita si Lj na nakatitig sakin. Inlove?? Hahahahaha… Joke! Awa lang siguro yun nuh.. Hirap kasi lumakad kasi naka-jacket pa yung right leg ko.
“Okay class, its time already, we will continue our lesson tomorrow. Goodbye.”- sabi nung teacher
Its recess time na at tumayo na ako sa kinauupuan ko. Syempre dahan-dahan baka kasi lumala yung injury ko eh.. Lahat na ng classmates ko ay lumabas na pero I’m still here.
“Shit!”- sigaw ko
Tatayo n asana ako ulit pero may poumigil sa likod ko.
“Wag kanang lumabas. Baka lumala pa yung injury mo. Dito nalang tayo sa room.”- si Lj pala.
“But----“- ako. Pinigilan ng daliri niya yung labi ko na magsasalita
“No more buts. Here oh, pinagluto na kita ng food. Alam ko kasing di mo pa kayang tumayong mag-isa.”- siya
Inabot niya sakin yung lunchbox. I wonder kung bakit niya ginagawa ito sakin eh ako naman yung may atraso sa kanya.
“Bakit mo pala ginagawa sakin to eh ako naman ang may kasalanan kung bakit nangyari sakin ang lahat ng ito diba?”- tanong ko
“No more buts okay? Just feed yourself.”- sabi niya
“Pero..”- ako
“Kumain ka nalang kasi..”- siya
Hindi na lamang ako kumibo sa mga sinabi niya. Basta kumain nalangh kami sa room at nagkwentuhan. Nagyon ko lang siya nakita ng ganito. Yung tawa niya,isang magandang tawa na nagmula sa isang magandang babae. Di ko nga alam kung may ex to pero kung mayroon man, malas sila.
Lorraine’s POV
I found him smiling at the moment habang kinakain niya yung food na dinala ko para sa kanya. I’ve also found him cute. Wait! What did I said? Ertase please..
“Salamat pala sa food. Ang sarap pramis!”- sabi niya then a smile
“Wala yun. Ikaw kasi ang una kong friend na lalaki ditto sa school.”- sabi niya
“You consider me as your friend?”- tanong ko
“Yup.. Osya sige na balik na ko.”- saqbi niya
Bumalik nako sa seat ko at madami nanamang pumapasok sa utak ko. Siguro this is just infatuation. Mawawala din to diba? Siguro I need to end up this feeling kasi… okay! I admit, I like him!. Pero dioba sabi ko din a ko iibig ulit right? Urgh! Its so hard to decide pero I think it’s a better way para din ma humigit pa yung feelings ko sa kanya. I know it was a good start of our relationship. I hate myself!
“Ms. Randall, you’re not listening”- si Maam
“Sorry Maam.”- sabi ko
Yan tuloy napagalitan pa ko! Aish! At bakit kasi andami kong iniisip nagyon? Hayyy.. Im so haggard this day. -_______- Pero siyempre Im so thankful kasi nasarapan si Lance sa luto ko :”>
Waiit!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! Bakit ba ko kinikilig?! Urgh! Wag ka ngang mangarap Lj! Di pede yun..
Uwian na pala kami at di ko napansin dahil nga sobrang gulo ng utak ko. Di korin alam kung bakit eh. Lumabas na lahat ng classmates naming at yun, hirap parin siyang makatayo. Kaya I decided na lumapit na sa kanya.
“Sabi ko naman kasi sayo na wag mong ipilit”- sabi ko
“Ayoko kasing maging pabigat.”- sabi niya
Inalalayan ko siya at na-out of balance kaming pareho at bumagsak siya saken. Inch nalang ang pagitan ng mukha ko sa mukha niya. Nag-iinit na ata yung face ko. SHET! Kaya tinulak ko siya.
“ARAY!!!SHIT!!!!!!!FUCK!”- sigaw niya habang hawak hawak niya yung tuhod niya
“Sorry Lance!”- nag-aalala kong sabi
“Ansakit!”- sabi niya
“sorry talaga..”- tumulo na yung luha ko.
“Hey. Why are you crying? Its not your fault.”- sabi niya
Wala nakong nasabi at naramdaman ko nalang na tumayo siya then, bigla akong nagulat kasi niyakap niya ako. And my heart beats faster.
“Sssshh.. Its okay now. Wag kanang umiyak.”- sabi niya
Nung mga sandaling yun, nag-iinit na talaga yung mukha ko. Medyo matagal din siyang nakayakap sakin hanggang sa matapos na akong umiyak. Nakasandal lang yung head ko sa chest niya. Feeling ko, ang gaan ng pakiramdam ko. Then I suddenly felt na parang ayokong mawala sa tabi niya.
“Pwede bang pumunta tayo sa library kasi aasikasuhin ko pa yung school fair next week.?”- tanong niya
“Sure no prob.”- sabi ko
Habang dumadaan kami sa hallway, di ko maiwasang di mailing sa mga taong nakatingin sakin. Center of Attraction po ata kami dito. Lahat ng teachers and students ay nakatingin samen.
“Don’t worry, wag kanang mailing coz we’re popular.”- sabi niya
“Huh? Sorry but I didn’t get your point.”- sabi ko
“Remember the girlfriend thingy?”- after nun naalala ko.
******Hey! Would you stop doing that to my girlfriend!******
*****To my GIRLFRIEND!******
“You mean—“- di niya ko pinatapos ng pagsasalita
“Yup. Kalat na sa buong campus yung balita.”- sabi niya
“Ba’t mo sinabi yun?!”- pinapalo ko siya sa balikat
“Ouch! Wait! Kasi kung di ko sinabi yun, di ka titigilan nung guy. Pasalamat ka nga iniligtas kita.”- sabi niya sabay pout
“Wag ka ngang mag-pout. Di bagay. Sige na thank you”- sabi ko
“Sus, Di naman sincere ehh..”- sabi niya
Aba! Atleast nga nag-thank you pa eh.. Anu gusto niya celebration?!
“Thank you.”- then I kissed his cheek
Then nagulat siya ginawa ko.
BINABASA MO ANG
My Masochist Lover
Dla nastolatkówMahal ko siya, pero cold-hearted siya. May magagawa pa kaya ako? Makikita ko ba ang tunay na SIYA? May pag-asa pa ba ako? Muli ba niyang buksan ang puso niya para magmahal? Hanggang saan ko kaya kayang ipaglaban ang nararamdaman ko sa kanya? Am...
